Εδώ και δέκα πέντε και πλέον χρόνια που υπηρετούσα στο Δ.Σ. του Συνδέσμου μας, πολύς λόγος έχει γίνει για τους νεκρούς μας πεσόντες θανόντες, ή φονευθέντες κατά τη διάρκεια της υπηρέτησης της στρατιωτικής τους θητείας ή επιστρατευθέντες να αναρτηθούν τα ονόματά τους στο νέο ηρώο που έχει κατασκευαστεί μετά την κατασκευή της νέας πλατείας. Δυστυχώς όμως, ότι και να λέμε κατά τις γενικές συνελεύσεις, πάντα υπάρχουν προσκόμματα και καλοθελητές και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα.

Ήθελα να ρωτήσω, αυτούς που αντιδρούν, αν ήταν κάποιος δικός τους πρόγονος μέσα στους νεκρούς, θα είχαν την ίδια άποψη;

Δεν νομίζω.

Είμαι εγγονός θανόντα ή φονευθέντα στον  Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο παππούς μου, Γεώργιος Δ. Βέργος φέρεται ότι πέθανε στις 20 Οκτωβρίου 1918 στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Πατρών, σε ηλικία τριάντα ετών. Δεν είναι σίγουρο, ότι πέθανε, ίσως και να σκοτώθηκε. Από πληροφορίες που έχω από ανώτατους αξιωματικούς, από τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και μέχρι το 1921, κανένας δεν έχει δηλωθεί ότι σκοτώθηκε για την αποφυγή του κράτους να δώσει μικρότερη ή καθόλου σύνταξη. Δεν είναι λίγο περίεργο αυτό, καθ’ ότι το 1915 άρχισε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Γι αυτό νομίζω ότι αυτή είναι η πραγματικότητα.

   Στο χωριό μας, κατά τη διάρκεια των πολέμων έχουμε περισσότερους από πενήντα νεκρούς. (Ακριβής αριθμός έχει γραφτεί επανειλημμένως στο Αρτοζήνο). Μερικοί από αυτούς ήταν παντρεμένοι, άφησαν πίσω τους εκτός από τους γονείς, γυναίκα, παιδιά και ένα σωρό υποχρεώσεις.

   Σκέφτηκε κανείς αυτές οι γυναίκες και τα παιδιά τους πως τα έβγαλαν πέρα; Αν τα παιδιά τους είχαν να φάνε; Είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν ένα τετράδιο; Είπαν τη λέξη ΠΑΤΕΡΑ; Ή μήπως είχαν τη στήριξη από την κοινωνία; Μήπως στο σχολείο τους συμπεριφέρονταν με καλύτερο τρόπο λόγω του ότι ήταν ορφανά; Δυστυχώς το αντίθετο συνέβαινε. Ας αναλογιστούμε ο καθένας και ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.

Ο δικός μου πατέρας, ο Μήτσος Βέργος, το παράπονό του ήταν ότι εκτός από πολλές στερήσεις, οι οποίες ξεχνιούνται, δεν είχε την τύχη να πεί τη λέξη ΠΑΤΕΡΑ!

   Καιρός είναι νομίζω κάποτε να τελειώσει αυτό το θέμα. Να γραφτούν τα ονόματα στο Ηρώο του χωριού μας για όλους που υπάρχουν στοιχεία από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

   Αυτούς που γνωρίζω και θυμάμαι που άφησαν οικογένειες (ίσως να είναι κι άλλοι), είναι οι ακόλουθοι αρχίζοντας από τους τελευταίους:

1.     Δημόπουλος Ηλίας Ιωαν. Ιδιώτης. 48 ετών Σκοτώθηκε στον εμφύλιο, στη μάχη της Δημητσάνας 1948. Άφησε τη γυναίκα του, δεν είχε παιδιά.

2.     Παναγόπουλος Γεώργιος Ηλ. 33 ετών. Μαχητής Εθνικής Αντίστασης 1943. Άφησε τη γυναίκα του και τρία ή τέσσερα παιδιά.

3.     Μπόρας Παρασκευάς Ιωαν. Στρατιώτης 31 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και τρία παιδιά, το ένα αβάπτιστο και πήρε το όνομά του.

4.     Τρουπής Γεώργιος Βασ. Στρατιώτης 33 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και μια κόρη λίγων μηνών.

         Σκοτώθηκαν στη Αλβανία 1941.

5.     Σχίζας Δημήτριος Νικ. 54 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και πέντε παιδιά.

6.     Σχίζας Πέτρος Νικ. 50 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και τέσσερα παιδιά, ο ένας γιος του χάθηκε στρατιώτης στον εμφύλιο το 1948.

7.     Σχίζας Χρήστος Νικ.43 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και τέσσερα παιδιά.

Ιδιώτες κτίστες, εργάζονταν στο αεροδρόμιο στον Άραξο και σκοτώθηκαν όταν βομβαρδίστηκε από τους Ιταλούς. και οι 3 ήσαν αδέρφια.

8.     Βέργος Γεώργιος Δημ. 30 ετών. Άφησε τη γυναίκα του και ένα γιο τριών ετών, τον πατέρα μου.

9.     Δημητρόπουλος Κωνσταντίνος Ιωαν. 28 ετών. Άφησε δυο παιδιά, μια κόρη και ένα γιο (μηνών), τον μετέπειτα αείμνηστο στρατηγό τεθωρακισμένων, Θύμιο Δημητρόπουλο.

Φέρονται ότι πέθαναν την ίδια ημέρα στις 20 Οκτωβρίου 1918 στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Πάτρας, από γριπώδη βρονχοπνευμονία.

10.       Σχίζας Γεώργιος Αθαν. Άφησε τη γυναίκα του που πέθανε μετά λίγο διάστημα και ένα γιο, τον αείμνηστο Γιώκο Αρφάνη, που πήρε το όνομά του.

11.       Σχίζας Μιχαήλ Κων. Άφησε τη γυναίκα του και τέσσερα; Παιδιά, όπου το αβάπτιστο πήρε το όνομά του, ο αείμνηστος Χάκος.

Φονεύτηκαν στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13.

Αυτούς γνωρίζω, ίσως υπάρχουν κι άλλοι, καλό είναι οι απόγονοί τους να μας το γνωρίσουν να γραφτούν κι αυτοί.

   Γι αυτό αναφέρω, ότι αυτοί είναι δυο φορές ήρωες, διότι εκτός των ιδίων, ήρωες ήταν και οι οικογένειές τους. Κάνω μία πρόταση: Εφ’ όσον όλοι αδρανούν, αν το θέμα είναι οικονομικό, εμείς οι απόγονοι να αναλάβουμε το κόστος των δυο πλακών που χρειάζονται να εγγραφούν τα ονόματα όλων των νεκρών. Δεν νομίζω ότι είναι δυσβάστακτο το κόστος.

                                                                                   Φεβρουάριος 2019

                                                                                   Γιώργος Δ. Βέργος

.

(ΧΙΜ)

Πρακτικά ΓΣ Συνδέσμου Σερβαίων 2018

.

Ο πρόεδρος του χωριού μας Ι. Ρουσιάς καταθέτει στεφάνι την 25η Μαρτίου στο Ηρώο του χωριού μας, στη "Ράχη", στη μνήμη ποιών πεσόντων πατριωτών;	Προτομή του ήρωα λοχαγού Δημητρίου Τρουπή. στην κεντρική πλατεία του χωριού μας, με την φροντίδα του καθηγητή Ιατρικής  Γ. Θ. Τρουπή, του οποίου υπήρξε πρόγονος.
ΗΡΩΟ, στο γειτονικό μας χωριό Παλούμπα, με αναγραφή όλων των ονομάτων πεσσόντων Παλουμπαίων, στους αγώνες του έθνους.