Σε σκότωσα μια νύχτα μυστικά

Και άλλαξα πορεία.

Όμως ακόμη και νεκρός

Το ξέρω, είσαι μέσα μου.

Συχνά σε νοιώθω να σκιρτάς

Σαν να μην είχες ξεψυχήσει.

Συχνά σ΄ακούω να μιλάς

Σαν να μην είχες βουβαθεί.

Συχνά εσύ ενεργείς

Στη θέση μου.

Κι απόψε, όταν τρέμοντας μας έδειξε

Η Αρμένισσα τη ζωγραφιά του Αραράτ,

Ποιανού ήταν το δάκρυ που ανάβλυσε στο μάτι μου;

Δικό μου ή δικό σου;

Αν δεν είχαμε γίνει ξένοι,

Θα λεγα  πως αυτό το δάκρυ μας ενώνει.

(χιμ)