Είν΄ο θεός η εποχή;

Είν΄ο θεός μες στη φθορά;

Είναι αλήθεια πάντα και παντού;

Ή αμέριμνος, αλλού, σε άλλη διάσταση

Ποσώς δεν παρακολουθεί

Την κίνηση του χρόνου;

Υπάρχει, πέρ΄απ΄τη ζωή, ζωή;

Τι σχέση έχουμε εμείς με το έξω χρόνου;

.

Αν πρέπει, βάζοντας το χέρι στην καρδιά, να πω τι νοιώθω

Δεν ξέρω-

              Πώς να ξέρω αν η λαλιά μπορεί να συλλαβήσει

Κι αν το μυαλό -ο σκλάβος της λαλιάς- μπορεί να εννοήσει

(Πως το είπε ο Πιλάτος στο Χριστό;)

Τι εστίν αλήθεια;

.

Όμως μια μέσα μου άλαλη αιρετική φωνή μου λέει

Πως η δικιά μου ελπίδα είναι μες στο χρόνο εδώ

Στη μόνη μου πραγματικότητα

Στη μόνη πόρτα τη μοναδική μου ευκαιρία. 

.

(χιμ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.