Να αιχμαλωτίσεις μια στιγμή του πρωινού

Τι αποκοτιά
με τόση φτώχεια μέσων.

Ποιά επιφάνεια - λόγου χάρη -
πόσα χρώματα
ποιό υλικό
ποιές λέξεις
πόσοι ήχοι
μπορούνε, Θέ μου, να ιστορίσουνε
το βροντερό «π α ρ ώ ν» μιας απουσίας
ή το αντίθετο...

Δεν προσπαθώ επομένως.
Μένει ωστόσο
να ψιθυρίσω την πανάρχαιη προσευχή:
Δόξα στο κάθε Σήμερα που ξημερώνει.
Δόξα του.

(ΧΔ)