Άνοιξη…

Που κουράστηκες κι απόμεινες; 
Και τα παιδιά προσμένουν;…Πώς θα τους το πω, 
πως για να ρθείς ξεκίνησες, 
και πάγωσες στο δρόμο;

Στης πολιτείας την ψύχρα,
πώς να του το πω πως πέθανες; 
Και μάταια περιμένουν,
 την ομορφιά σου να χαρούν που μάθανε τραγούδι;
 

.

Άνοιξη…
Πώς να τους το πώ
που είναι παιδιά κρινάκια… 
με προσευχή τα πέταλα, 
στην μαργαρίτα του ήλιου;

Κι αν φοβηθούνε τα παιδιά, 
της προδοσίας το σκιάχτρο;
Κι  αν φοβηθούνε τα παιδιά καλή μου,
θα πετρώσεις!


Κι ύστερα πιά ποιος θα μπορεί
στην εκκλησιά να ψάλει…
Στον επιτάφιο του Χριστού
και στην Ανάστασή του;

ΙΣΒ