Με φίλησες, σε φίλησα, εκλαίγαμε κι΄οι δύο
σαν ήχησε του χωρισμού η κόρνα από το πλοίο.
Και με λυγμούς ψελλίσαμε ένα πονεμένο αντίο.
Μου είπες πως θα΄ρχόσουνα και τ΄άλλο καλοκαίρι
να περπατάμε συντροφιά, πιασμένοι χέρι-χέρι.
Μα πρόλαβα το όνειρο, της μοίρας το χαμπέρι
για κάθε καλοκαίρι...
Όμως θαρρώ ότι καρτερείς, στ΄ανήλια όπου ΄σαι μέρη,
το αιώνιο να βαδίσουμε, δικό μας καλοκαίρι,
Ερμής όταν με φέρει.
Αθ. Γκούτης
Η διάνοιξη του δρόμου από τον Αγιώργη το Σαρά μέχρι το χωριό, μήκους 12 χιλιομέτρων έγινε το 1950. Οι Σερβαίοι διέθεσαν τις μερίδες τους από τη βοήθεια της UNRA που πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την μπολντόζα. Επίσης δούλεψαν προσωπική εργασία όλοι οι ενήλικες του χωριού. Οι Αραπαίοι, επειδή είχαν να περπατήσουν μια ώρα παραπάνω από τους Σερβαίους, για να φθάσουν από το σπίτι τους στο έργο και μία να γυρίσουν, κοιμόσαντε το βράδυ εκεί που δούλευαν.
