Με το σημερινό πέμπτο δημοσίευμα της ομιλίας του στρατηγού Χ. Αθ. Μαραγκού, τον Αύγουστο του 2010 στο Πολιτιστικό Κέντρο Σέρβου, ολοκληρώνεται μια πλήρης περιγραφή της ένδοξης και μακραίωνης ιστορίας του χωριού μας και μια αναφορά στους προοδευτικούς και υπερήφανους κατοίκους του.
*****
Αγαπητοί πατριώτες
Καταλήγοντας, μπορούμε να πούμε ότι σήμερα:
 |
| Θέα προς τον Αρτοζήνο, από την περιοχή του νεκροταφείου του χωριού "Μπουλούτσου". |
*Βρήκαμε τοποθεσίες που μας θύμισαν: Άγριους επιδρομείς, καταστροφές...
*Βρήκαμε τοποθεσίες που μας οδήγησαν στους κατά καιρούς κατοίκους του χωριού: Στον Πετροκόπο, στον Κακογιάννη, στον Πνευματικό, στον Βελησάρη, στον Μοσχωνά, στον Κωνστάντιο, στον Γκερμάζη, στον Σιπάτη, στον Κρινή, στον Κόγκα, στον Μουσελίμη, στον Ντελή και πολλούς άλλους.
*Βρήκαμε το Αραμανάλη, το Λιμιντάρενη, το Κρόϊ-Δήμα...
*Περάσαμε από την Σκίπιζα, πήγαμε στην Ντελένια...
*Βρήκαμε στοιχεία που αναφέρονται σε οικογένειες που έχουν συνεχή παρουσία στο χωριό σχεδόν τετρακόσια χρόνια.
*Βρήκαμε στοιχεία με συνώνυμους μας, σε πολλές χώρες του εξωτερικού, όπως Γαλλία, Ιταλία, Τουρκία, Αυστρία, Ουγγαρία και άλλες, για τους οποίους τίποτα δεν αποκλείεται και για τους οποίους όλα είναι πιθανά.
.
Σημερινή Κατάσταση
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
**Δεν υπάρχουν τα χωράφια, τ' αμπέλια, οι κήποι του χωριού. Τα καλύβια, τ' αλώνια, οι στέρνες ανήκουν στο παρελθόν. Οι δρόμοι έκλεισαν και όλα έγιναν λόγγοι, ρουμάνια.
**Παντού ερημιά. Για παράδειγμα, τα χωράφια στον Αρτοζήνο στον Ανεμιστό στην Αράχοβα, που γέμιζαν κασόνια με γεννήματα κάθε χρόνο, είναι πια έρημα και κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν δασικές εκτάσεις από τις αρμόδιες Υπηρεσίες!
**Δεν υπάρχει η Ορνόβρυση, η Χαλικόβρυση, η Περδικόβρυση, η Κοκκινόβρυση. Γέμισε βράχια η βρύση του Κυνηγού. Στέρεψε το Μπακουλάκι, του Ήθι. Χάθηκε ο Λεύκος.
 |
| Πρόσφατη εικόνα από το κέντρο του χωριού. |
**Εκεί που λαλούσαν κοκόρια και βέλαζαν γιδοκάτσικα, σήμερα οι επισκέπτες τους απολαμβάνουν τα αγαθά της εξέλιξης...
**Τα κασόνια τα βαρέλια, τα αλέτρια, οι αργαλειοί ως είδη «εν αχρηστία» σάπισαν ή σαπίζουν στη χωματερή της Γαιδουροκλίστρας. Πάνε τα σαμάρια τα χαράρια, τα δρυμόνια, τα δικράνια...
**Δεν υπάρχουν γάμοι και βαφτίσεις. Οι "γεννηθέντες εν Σέρβου", μηδενίζονται σιγά, σιγά.
**Επώνυμα με ιστορία αιώνων, έφυγαν από το χωριό, μεταδημότευσαν. Πήγαν στην εξέλιξη, στην επάρκεια, στην ...ισοπέδωση!
**Το χωριό πήρε μουσειακή μορφή. Γέρασε συρρικνώθηκε. Έγινε το χωριό του Σαββατοκύριακου, των Χριστουγέννων, του Πάσχα του καλοκαιριού.
**Γαμπροί, νυφάδες με παιδιά κι εγγόνια, κυρίως εξ Αθηνών, είναι οι επισκέπτες του. Σε λίγο φίλοι του χωριού θα ενημερώνουν τους επισκέπτες για τα αξιοθέατα και την ιστορία του. Και ανάλογα με την υποδομή . . . Με τις παρακαταθήκες. . .
**Οι τοπικές Αρχές, ο Σύλλογος, προκειμένου να προλάβουν την εγκατάλειψη, πρωτοστατούν στην ομαλή προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Ευχόμαστε να τα καταφέρουν.
.
Συγχαρητήρια στο Σύλλογο του χωριού.
Ο Σύλλογος σήμερα, παρ' όλο που έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά, το πέτυχε το άλμα. Τα έργα του, μιλούν από μόνα τους. Φανερώνουν ενδιαφέρον, προγραμματισμό, δύναμη, λεβεντιά. Πρόκειται για έναν ικανό Σύλλογο, που από την ημερομηνία ιδρύσεώς του, δημιουργεί. Πρόκειται για έναν ιστορικό Σύλλογο, που σε λίγο θα γιορτάσει έναν αιώνα προσφοράς.
"Το χωριό τους ευχαριστεί. Η συμπεριφορά των πατριωτών αυτές τις μέρες, το επιβεβαιώνει".
Συγχαρητήρια.
.
Αφιέρωση ομιλίας
Κυρίες και Κύριοι.
Θα ήθελα να αφιερώσω την σημερινή μου αναφορά στις ρίζες μας, σε όλους τους πατριώτες, και ιδιαίτερα:
1) Στην Σερβιώτισσα μάνα.
Στη μάνα, που κοιμόταν αργά στο προσκέφαλο των παιδιών και ξημέρωνε στο χωράφι, στ' αμπέλι, στον κήπο, με την νάκα, με την ζαλιά με χίλιες δυο σκέψεις, με έννοιες, με προβλήματα.
Μόνη της, σχεδόν έντεκα μήνες το χρόνο, προσευχόταν νάναι καλά ο νοικοκύρης, οι ξενιτεμένοι. Προσευχόταν για τα μικρά και ανήμπορα παιδιά της, να παίρνει πίστη, δύναμη για να ξεπερνά τις δυσκολίες.
Προσπαθούσε να τα μεγαλώσει, να τα παρακολουθεί, ν' αγρυπνά, να συναισθάνεται τις ευθύνες της, ν' αγωνίζεται, να προβληματίζεται ν' αποφασίζει.
 |
 |
| Ο Ι. Ναός της Ζωοδόχου Πηγής (πάνω) και Κοιμήσεως Θεοτόκου (κάτω). Δύο περίτεχνοι ναοί του χωριού που κάνουν τους Σερβαίους υπερήφανους. |
Στους μαστόρους που έχτιζαν σπίτια, γεφύρια, οχυρά, σε πολλά μέρη της χώρας. Έκτιζαν παραδοσιακά χτίρια μεγάλων απαιτήσεων.
Η επιστροφή τους από το ταξίδι, θυμάμαι, ήταν μεγάλη γιορτή. Γιορτή χαράς, με πολλά δώρα, με παπούτσια, με ρούχα, με βιβλία, με πλάκες, με μεσσήνες, με εικόνες... Το λαδικό γέμιζε μέχρι επάνω. Τα τσαπελόσυκα, τα λεμονοπορτόκαλα πάνω στο τραπέζι στο χειμωνιάτικο, ανακούφιζαν ανήμπορους, άρρωστους, παιδιά και μεγάλους.
3) Στους Σερβαίους γεωργούς.
Ο κασμάς χτυπώντας στην μπέρτζελη δεν έβγαζε μόνο σπίθες, έβγαζε και καρπό και γέμιζε τα κασόνια, τις αποθήκες, τα ματαράτσια... Χαιρόσουν να βλέπεις στην εποχή της συγκομιδής στους δρόμους του Αρτοζήνου, της Αράχοβας, του Βουνού, της Γρανιάς, τα ζώα φορτωμένα ευλογία Θεού, να γεμίζουν τα σπίτια χαρά και ευτυχία. Ευωδίαζαν τα μαγειρέματα, το ψωμί, τα μουστοκούλουρα το ρακί, τα καρύδια...
4) Στους Σερβαίους τσοπάνηδες.
Στους τσοπάνηδες, που έφτιασαν χειμαδιά, που ίδρυσαν νέους οικισμούς. Τα διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα, σ' όλες σχεδόν τις εποχές του χρόνου, αλλά και σε κρίσιμες περιόδους, μας βοήθησαν να ξεπεράσουμε, ν' αντιμετωπίσουμε ανώδυνα τις άσχημες καταστάσεις, που πολλοί σ' άλλα μέρη πέθαιναν από την πείνα. Για πολλά χρόνια μας προστάτεψαν από το κρύο, τα σαΐσματα. οι μπατανίες, οι κουβέρτες, τα κιλίμια, και ...κόμψευαν την εμφάνισή μας οι μάλλινες φανέλες, οι ζακέτες,... αλλά και οι γιούρτες, οι μπελερίνες, ....εγχωρίου παραγωγής.
.
Όλοι οι Σερβαίοι είναι αξιέπαινοι.
*Όλοι οι Σερβαίοι έβγαλαν χρήματα, έχτισαν σπίτια, αγόρασαν χωράφια, έβγαλαν νάχτια, πάντρεψαν, σπούδασαν, αποκατέστησαν.
*Σ' όλους τους τομείς, σ' όλες τα περιπτώσεις, παντού πρόοδος, μα και δικαιολογημένη υπερηφάνεια.
*Δεν βελτίωσαν μόνο τις συνθήκες της ζωής αλλά με τον τρόπο τους -μαστόροι, γεωργοί, τσοπάνηδες, επιστήμονες του χωριού κλπ- έδωσαν νόημα, μια ειδική χροιά σ' αυτή την ίδια την ζωή. Την έκαναν, ποιοτική, απαιτητική, αγωνιστική, ευχάριστη.
*Η κτηνοτροφία και η γεωργία μας έκαναν αυτόνομους ανεξάρτητους, ασφαλείς.
*Η μαστοριά χρηματοδοτούσε. Ήταν το αποθεματικό ήταν το κεφάλαιο, ενίσχυε τις ...επενδύσεις.
*Μπορεί να μην υπήρχε επάρκεια, αλλά τα αναγκαία ποτέ δεν μας έλειψαν. Σε περιόδους πείνας με τραγικές συνέπειες πάντοτε έβραζε στο τσουκάλι μια χυλοπίτα, ένα φασόλι, έστω ένας βολβός !
Άξιοι πρόγονοι! Ευλογημένο χωριό!
Σας Ευχαριστώ.
.
.
(ΧΙΜ_11-3-11)
