I. Στ. Βέργου
Ένας διάλογος στο ΔΣ του Συνδέσμου, σε ...χαμηλούς τόνους.
-Γιάννη, μου έχει έλθει ένα έγγραφο και θέλω να σου το στείλω, να μου πεις την γνώμη σου. Δώσε μου το e-mail σου να σου το στείλω.
Δεν απάντησα στο Χ.Μ. και έκανα τάχα πως δεν άκουσα. Όμως αυτός δεν παραιτήθηκε στην "κουφαμάρα μου" (σκόπιμη άρνησή μου) και επέμενε με ύφος ευγενικό. Το είπε μια, το είπε δύο, εγώ τίποτα.
.
-Γιάννη δεν με άκουσες, ή δεν με πρόσεξες. Φαίνεται ότι μιλάω πολύ σιγανά. Δώσε μου το e-mail σου.
Δεν με έπαιρνε να μην απαντήσω.
.
-Τι είναι αυτό; Τι πράγμα είναι αυτό που θέλεις να σου δώσω;
-Α...δεν έχεις; Πως και έτσι; Αυτό είναι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που πάει και φέρνει το γράμμα ...μόνο του. Πάνε τα παλιά...
-Εμείς μεγαλώσαμε τώρα, είμαστε στα παλιά και εγώ περισσότερο, έμεινα πίσω στην τεχνολογία. Τι μου λες τώρα; Στα απότρυγα;
-Όχι... όχι... Γιάννη... να μάθεις...
.
Ήμουνα καλούτσικος στην λίγη γραφή και ανάγνωση με το κοντύλι και την πλάκα και καλός στην αριθμητική, που μας έμαθε (Θεός σχωρέστον) ο Γιώργης Δάρας, ο δάσκαλος μας και δοξασμένος ο Θεός...
.
-Τώρα τι να κάνω δεν έχω e-mail... Στείλτο με το γραμματόσημο και όταν έρθει βλέπουμε τι θα γίνει. Ας έρθει και κανένα γράμμα με το ταχυδρομείο να κοιτάω το γραμματόσημο να περνάει η ώρα...
-Μα εσύ ήσουνα στην τράπεζα και δεν ξέρεις κομπιούτερ;
Με ψάρωσε...
.
-Όχι, δεν έμαθα του διαβόλου τα σύνεργα, τα χρησιμοποιούσαμε στην τράπεζα,. αλλά τα χειριζόσαντε άλλοι. Βλέπεις όταν ήρθαν για τα καλά αυτοί οι διαβόλου, εμείς είμαστε ...υψηλόβαθμοι. Βάζαμε τους άλλους να γράφουνε και εμείς κάναμε τον καμπόσο και τώρα να...
-Και εγώ δεν τα ξέρω, παρεμβαίνει ο Θ.Τ. αν και εγώ έφτιαχνα τα προγράμματα στην Τράπεζα. Τώρα τελευταία προσπαθώ να μάθω τον χειρισμό τους.
.
Ενθαρρύνθηκα και εγώ και πήρα τα πάνω μου, με την παρέμβαση του Θ.Τ. και αισθάνθηκα κάπως καλά, αφού δεν ήμουνα μονάχος και απέκτησα ένα δυνατό σύμμαχο. Τραπεζικός και αυτός...
.
-Εσύ Χ.Μ. ήσουνα λιγάκι πιο προνομιούχος από εμάς τους άλλους στην ζωή. Μικρός δεν ταλαιπωρήθηκες πολύ, δεν πήγες μαστοριά όπως εγώ, ο πρόεδρος Η. Χ. και πολλοί άλλοι. Σπούδασες κάπως καλύτερα από εμάς. Για λέγε μας πότε το έμαθες τούτο το εργαλείο;
-Γιάννη σωστά τα λες. Λίγο-πολύ όμως όλοι στο ίδιο καζάνι βράζαμε. Πήγα και εγώ στη μαστοριά, στο Ίσιωμα της Μεγαλόπολης, το καλοκαίρι του 1962. Το "εργαλείο" που λες το έμαθα να το χειρίζομαι τα τελευταία χρόνια, που πήραν τα παιδιά υπολογιστή.
-Κατάλαβα, όλοι εκπαιδευόμενοι στα καινούρια όπλα είμαστε... Κανένας παλιός; Και ποιος σου έδειξε; Πήγες σχολειό;
-Όχι. Κοντά στα παιδιά, μόνος μου και ρωτώντας έμαθα τα βασικά. Ρωτώντας πας στην Πόλη... Έτσι δεν λένε;
.
-Όχι, εδώ δεν το λες καλά, παρεμβαίνει ο Η.Χ. με ύφος ήρεμο, πράο, συμβουλευτικό. Ρωτώντας σιγά-σιγά και ο κουτσός πάει στην Πόλη, λένε... Είδες που δεν τα ξέρεις όλα, είπε γελώντας ο Η.Χ, που ίσως ήθελε να με βγάλει εμένα από την δύσκολη θέση, την ... αμάθεια. Και συνεχίζει. Και εγώ δεν ξέρω καλά. Τώρα τελευταία το παλεύω... Πού θα πάει όμως θα το μάθουμε, τόσα και τόσα μάθαμε, τι είναι αυτό που δεν θα το μάθουμε; Δεν είμαστε χαζοί. Θα σημαδεύουμε ένα-ένα τα πλήκτρα με το δάκτυλο και εκείνα θα γράφουν. Δεν χρειάζεται να δώσουμε τώρα και εξετάσεις δακτυλογράφου, ας μείνουμε μεταξεταστέοι... Πρώτα στις δουλειές μας, μας τα έγραφαν άλλοι, τώρα σε ποιόν να το πούμε να μας το γράψει;
.
-Είμαστε συνταξιούχοι πρόεδρε και τώρα πάνε οι βαθμοί, οι τίτλοι, τα αξιώματα. Πρέπει σιγά-σιγά να μάθουμε τα καινούρια και εμείς που ξεκινάμε τώρα. Οι πλάκες τα κοντύλια οι κοντυλοφόροι οι πένες [πάπιες- χήνες], μελανοδοχεία, καλαμαριές, ήσαν χρήσιμα τότε και μας έμαθαν γράμματα, τώρα όμως καταργηθήκανε και καλό θα είναι εάν κάποιος από εμάς έχει πουθενά κανέναν να τον φυλάξει για το μουσείο (μεθαύριο που θα το οργανώσουμε στο χωριό), για να βλέπουν οι νεότεροι, τα εγγόνια μας, πώς μάθαμε εμείς τα γράμματα... Όπως βλέπω, λίγο-πολύ είμαστε όλοι το ίδιο στην καινούργια τεχνολογία.
.
-Όχι, μου απαντάει ο νεότερος Ι.Β., που μπαίνει στην κουβέντα. Εγώ αγόρασα προχτές LAPTOP ασύρματο και μπορώ να μπω μέσα, οπουδήποτε και αν βρίσκομαι και να δω τα πάντα, ακόμα και τον ΑΡΤΟΖΗΝΟ, στο χωριό. Στο αυτοκίνητο το έχω κάτω, να πάω να το φέρω;
.
Χωρίς να χάσει χρόνο πήγε το έφερε και είδαμε "ασυρμάτως" τον ΑΡΤΟΖΗΝΟ. Έτσι αποφάσισα και εγώ να ασχοληθώ... Δεν ξέρω όμως εάν έκανα καλά η κακά και έβαλα "το διάβολο" στο κεφάλι μου, τώρα που μεγάλωσα. Βλέπω όμως να έχει πολλές καλοσύνες και φαίνεται πως καλά μου τα είπανε και με αναγκάσανε να γίνω σύγχρονος... Έτσι μου ήρθε στο νου και είπα:
.
"...Το άλογο τη μύγα του και το βόδι τη βουκέντρα θέλει..."
.
Η φύση μάλλον κάτι ξέρει περισσότερα που έχει την μύγα να... τσιμπάει το άλογο για να ξυπνήσει. Έτσι και μένα φαίνεται πως με τσίμπησε η κατάλληλη μύγα και μου άνοιξε τα μάτια και κάτι έμαθα... Και μάλλον πρέπει να ευγνωμονώ το "Τ Σ Ι Μ Π Η Μ Α". Και όχι μόνο αυτό. Τώρα αισθάνομαι την ανάγκη να απευθυνθώ και σε άλλους, όχι μόνο νέους, αλλά και συνομηλίκους μου και να τους πω:
.
"Μην αντιδράτε σε ότι νέο, καινούργιο, καινοτόμο, πρωτοποριακό βγαίνει. Μάθετε να το χρησιμοποιείτε, όση αντίδραση και κόπο μπορεί να σας προκαλέσει στην αρχή. Το όφελος είναι μεγάλο. Όσο έξυπνος και αν είναι κάποιος σήμερα, αν δεν παρακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας, αύριο θα αισθάνεται παρωχημένος, ξεπερασμένος, μπορεί ακόμη και ...άχρηστος".
