Δ. Κουκουζή.
Ήλθαν και φέτος οι λεγόμενες χρονιάρες μέρες. Εορτάζει ο πληθυσμός των αισθημάτων και μετράμε την απελευθέρωση τους. Όλοι νοιώθουμε πιο πλούσιοι από όσο μετράει το ήδη γλίσχρο βαλάντιό μας. Τα ασάλευτα και αδρανή συναισθήματά μας, που όλο το χρόνο είναι σε νάρκη, τις χρονιάρες μέρες φουντώνουν.
«Θα τα πούμε τα Χριστούγεννα που θάχουμε καιρό»,
λέμε στους φίλους και το εννοούμε βέβαια. Όμως παγιδευόμαστε στη συνέχεια από την πεπατημένη και στο τέλος πάλι αναρωτιόμαστε «πότε πέρασαν κιόλας οι γιορτές»; Η καθημερινή μιζέρεια, τα πολλά προβλήματα και η ανασφάλεια μάς πολυφάδιασαν και κοντεύουμε να « ζούμε » χωρίς να …ζούμε! Όταν λοιπόν έρχονται οι χρονιάρες μέρες ξεφεύγουμε από τις συνηθισμένες καθημερινές ασχολίες μας και θέλουμε να κάνουμε πράγματα διαφορετικά, «αντικανονικά».
Αναζητούμε ένα στήριγμα για να ξεφύγουμε από την πολλή απογοήτευση και την συνεχή παρακμή της ανήμερης εποχής μας!. Η πολυεόρτιος περίοδος των Χριστουγέννων και σήμερα και τότε δίνει πάντοτε την ευκαιρία για κοινωνικές συναναστροφές και συναντήσεις. Για χαιρετισμούς στους εορτάζοντες Χρήστους, Βασίληδες, Φώτηδες, Γιάννηδες. Μόνο που τότε πηγαίναμε να χαιρετίσουμε πάντα απρόσκλητοι, ανειδοποίητα και χωρίς καλέσματα. Γιατί τα σπίτια τότε παρέμεναν ανοικτά και δέχονταν όλες τις ώρες με χαρά τους απρόσκλητους επισκέπτες - ευχέτες. Με τη θερμότητα της συντροφιάς και την αγάπη της παρέας.
Τις μέρες αυτές ενδίδουμε στους πειρασμούς της υπερβολής, της δαπάνης, της σπατάλης χρόνου, αισθημάτων και του ελάχιστου εναπομείναντος χρήματος. Συμμετέχουμε και δινόμαστε. Ανακαλύπτουμε δηλαδή πάλι τη μετοχή (όχι βέβαια αυτή του Χρηματιστηρίου) και ξαναθυμόμαστε την πτώση δοτικήμε το συναισθηματικό της ενδιαφέρον. Υπερβολή στο φαγητό, στο κρασί, στο χαμόγελο, στις ευχές, στα φιλιά και στο χρόνο. Μπορούμε να «χαζεύουμε» τις λίγες εναπομείνασες βιτρίνες των καταστημάτων (αυτό το αγαθό ψυχοτρόπο ρήμα χαζεύω πόσο τόχουμε παρεξηγήσει!), μπορούμε να παίζουμε παιδιά και μείς με τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας (για να ανακαλύψουμε ότι τελικά προτιμούν εμάς σαν παρέα παρά τα παιχνίδια που τους αγοράσαμε), μπορούμε ακόμα να επισκεφτούμε τον ηλικιωμένο συγγενή ή τον φίλο που όλο το χρόνο μόνο στο τηλέφωνο τους ακούμε. Και προ παντός μπορούμε όλοι μαζί να καθίσουμε γύρω από το «οικογενειακό τραπέζι» για το μεσημεριανό φαγητό.
Εκεί που η συνάντηση των μελών της οικογένειας, γαλβανίζει τους οικογενειακούς δεσμούς, ενδυναμώνει την επικοινωνία και είναι μία ιεροτελεστία.
Να αναβαθμίσουμε το ρόλο της οικογένειας πριν είναι πολύ αργά.
Για την οποία τώρα όλοι οι ειδικοί (ψυχολόγοι, ψυχίατροι, δάσκαλοι, κοινωνικοί λειτουργοί), χύνουν κροκοδείλια δάκρυα ενώ γνωρίζουν ότι τα σύγχρονα δεινά των κοινωνιών μας, βία, άγχος, μοναξιά, αναρχία, ναρκωτικά κ.λπ. οφείλονται στην αποδυνάμωση του βασικού αυτού κυττάρου της κοινωνίας.
Ας ξεφύγουμε για λίγο από την εμπορευματοποιημένη « ψυχαγωγία » της τηλεόρασης (με την προβολή των ευτελών ειδώλων και τους ψευτοδιαξιφισμούς των «εκπροσώπων του λαού» ), του τάμπλετ, του λαπ-τοπ κ.λπ., που μας έκαναν αυτιστικούς και ας αξιοποιήσουμε στις χρονιάρες μέρες των αργιών τον παραπάνω ελεύθερο χρόνο με τα απλά και τα μικρά, γιατί:
Αρκετά πια οξειδωθήκαμε, χρόνια τώρα, στη νοτιά των μνημονίων και των αξιολογήσεων.
Μια επίσκεψη στο θείο και στη θεία, ένα δώρο στους δικούς μας, ένα αντίφασκο στο τζάκι, ένα τραγούδι με φίλους, ένας φωτισμένος ΑγιοΒασίλης στη βεράντα του σπιτιού, ένα αργόσυρτο «χάζεμα» στους φωτισμένους με λαμπιόνια δρόμους, μια ώρα παραπάνω ενασχόλησης με τα παιδιά, ένα ψυχοτρόπο τραπέζι με τους συγγενείς, η υποδοχή των καλαντάρηδων πιτσιρικάδων, η αφύπνιση μας για τον όρθρο των Χριστουγέννων, η παραδοσιακή χαρτοπαιξία του Αγιο-Βασιλιού, ο αγιασμός των υδάτων είναι μερικές μόνο από τις μικροχαρές των αγίων αυτών ημερών. Αυτές μας δίνουν κουράγιο, αναπτερώνουν το ηθικό μας, ενισχύουν την κοινωνική αλληλεγγύη, θωρακίζουν την ανθρωπιά και ξαναφωτίζουν με χαμόγελο τα κουρασμένα πρόσωπα.
Μη ξεχνάτε πως η ζωή είναι μικρή. Ισα-ίσα που φτάνει μόνο για την αγάπη! Γλυκές αναμένονται οι χρονιάρες μέρες. Ας τις αξιοποιήσουμε. Γιατί:
«βίος ανεόρταστος άλλο δεν είναι παρά μακρά οδός απανδόχευτος!»
Kαλές μας Γιορτές! Δεκέμβρης 2016.
.
(ΧΙΜ)
