Θ. Κ. Τρουπή, Σχολικό Εορτολόγιο, Αθ., 2005

Τούτο το Δεκαπενταύγουστο, τούτο το πανηγύρι

γιόμισε αγάπη το χωριό και γλέντι και τραγούδι.

Χόρεψε τον αητό ο παπάς και η παπαδιά τη Βλάχα,

πιάστηκαν τ’ άγουρα κορμιά σε γέρικες φτερούγες

και κάψαμε, με τα φιλιά, της ξενιτιάς τα ντέρτια.

έπεσε ο Χάρος σε γκρεμό και οι πίκρες σ’ άγρια σκέμπια.

Σπάσανε του Παράδεισου οι πόρτες και οι αμπάρες

και βγήκαν κι αγναντέψανε και κείνοι τη χαρά μας.

Νάναι Δεκαπενταύγουστο και νάναι πανηγύρι

ν’ αχολογάνε τα βουνά τα νιάτα να χορεύουν.

Αγνάντια γύρω οι χωριανοί να γλυκοκαμαρώνουν…

Κι εγώ να φεύγω απ’ το χωριό σ’ αγύριστο ταξίδι…

(EKM)