Όσοι βρεθήκαμε στου Σέρβου εφέτος, και δεν ήμασταν λίγοι, ζήσαμε όλο το τυπικό της Μεγάλης Εβδομάδας με αίσθημα βαθιάς πίστης και ευλάβειας, ενώ η Εκκλησία μας με άξιο εκπρόσωπό της τον πατέρα Ευμένιο μαζί με τους ψάλτες τίμησαν τα Πάθη.

Ο καιρός ήταν θαυμάσιος, ηλιόλουστος, ανοιξιάτικος, και παρότι σε όλη την Ελλάδα είχε γενικώς πολύ άστατες διαθέσεις, στου Σέρβου υπήρξε σύμμαχος όλες τις ημέρες.

 

Οι πατριώτες παρακολούθησαν με κατάνυξη τα Δώδεκα Ευαγγέλια τη Μεγάλη Πέμπτη, την επόμενη ημέρα την Ακολουθία και την Περιφορά του Επιταφίου μέχρι την Αγία Παρασκευή, που έγινε μέσα σε ευωδιαστή ατμόσφαιρα από το αγίασμα με μύρα σε όλη τη διαδρομή και από τα γαρύφαλλα του Επιταφίου που είχαν στολίσει με μεγάλη φροντίδα, αργά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, οι χρυσοχέρες γυναίκες, κορίτσια και μεγαλύτερες, του χωριού μας.

 

Η Ανάσταση εορτάστηκε με λαμπρότητα, και έβλεπες παντού εκτός από τις λαμπάδες που φώτιζαν γλυκά εκείνη τη νύχτα, τα φωτεινά πρόσωπα των συγχωριανών μας να αγκαλιάζονται και να εύχονται Χρόνια Πολλά και Χριστός Ανέστη!

 

Pasxa 02

 Η Κυριακή του Πάσχα στου Σέρβου ήταν κυριολεκτικά Λαμπρή. Είχε φροντίσει γι’ αυτό ο Σύνδεσμος.

Η μέρα ήταν εξαίσια και το αεράκι μάς έκανε τη χάρη και δεν φάνηκε από τα μέρη μας, ενώ η θέα από τη Ράχη, που μόνο οι Σερβαίοι και οι επισκέπτες μπορούν να την απολαύσουν, μοναδική. Από πολύ πρωί υπήρξε οργασμός. Ο πρόεδρος του χωριού Γιάννης Ρουσιάς, που σημειωτέον διέθεσε πολλή προσωπική δουλειά, ετοίμασε τη φωτιά και τα αρνιά στήθηκαν όλα στις σούβλες, ενώ σύσσωμο το ΔΣ του Συνδέσμου, επί ποδός, φρόντιζε για όλη την προετοιμασία. Με χορό και με τραγούδι και με όλη τους την καλή διάθεση, από τις γυναίκες η Γεωργία του Γκράβαρη μαζί με τη Γιαννούλα του Κωστακη, την Ντίνα της Τασιάς, τη Βούλα του Γ. Ρουσιά και τη Γιαννούλα του Β. Παπαγεωργίου, από τους άντρες ο Μίμης o Σχίζας, ο Βασίλης ο Παπαγεωργίου, ο Θωμάς ο Κούτρας, ο πολυπράγμων μπαρμπα-Γιάννης ο Ντρολόγιαννης, ο μπαρμπα-Μήτσος ο Κωνσταντόπουλος, ο Γιώργος του Γιαννάκου του Γιωργιού, ο Κώστας του Στέλιου του Κωστόπουλου, οι οποίοι, αεικίνητοι, βρέθηκαν παντού και η βοήθειά τους ήταν πραγματικά αμέριστη.

Η τσίκνα μαζί με τα μεγάφωνα που έπαιζαν τραγούδια του τόπου μας ήταν σαν να προσκαλούσαν όλο το χωριό να παρευρεθεί στο παραδοσιακό τραπέζι που προσέφερε ο Σύλλογος. Τα τραπέζια στρωμένα εορταστικά, κάτω από τις τέντες που στήθηκαν για προσήλιο, από την αρχή κοσμούσαν τα κόκκινα αβγά και τα κουλουράκια, για να τηρηθούν τα έθιμα κατά πώς πρέπει. Όσο περνούσε η ώρα οι πατριώτες άρχισαν να προσέρχονται για να ευχηθούν, να πιούν το κρασάκι τους και να φάνε αρχικά από τα κοκορέτσια που κατέφθασαν γρήγορα από τα κάρβουνα και ήταν νοστιμότατα.

Σιγά σιγά οι συγχωριανοί μας έλαβαν θέσεις και αφού πλέον τα αρνιά είχαν ψηθεί και φώναζαν για να τα γευθείς, λιανίσθηκαν και διανεμήθηκαν μαζί με τις σαλάτες, τα τυριά και τα ψωμιά. Στο τέλος βγήκε και το κοντοσούβλι του Κώστα του Κωνσταντόπουλου που έγινε και αυτό ανάρπαστο. Το γλέντι άναψε και άρχισε και ο χορός που τον τίμησαν πολλοί δεόντως. Όλοι έλαμπαν από χαρά που με την ευκαιρία αυτή βρέθηκαν μαζί μονοιασμένοι και γιόρτασαν στην πλατεία, το Πάσχα, στο αγαπημένο μας χωριό.

Δεν πρέπει να έλειψε κανείς, ακόμη και αυτοί που έψησαν το δικό τους αρνί ήρθαν στην πλατεία για να ανταλλάξουν ευχές, να φάνε μεζεδάκι και να ευφρανθούν με τον άφθονο οίνο που έρρεε. Η ώρα κυλούσε και το κέφι έφθασε στο κατακόρυφο και σταμάτησε μόνο όταν πλησίαζε να χτυπήσουν οι καμπάνες για την Αγάπη…

 

 pasxa 11

Το ΔΣ του Συνδέσμου ευχαριστεί όλους τους πατριώτες που βρέθηκαν στο χωριό και συμμετείχαν στην όμορφη αυτή μεγάλη συντροφιά που δημιουργήθηκε, με το αληθινό κέφι τους και την καλή τους διάθεση η οποία μοιράστηκε απλόχερα μεταξύ όλων.
Και του χρόνου πάλι στον τόπο μας και σίγουρα καλύτερα!

Επιπλέον ευχαριστεί από καρδιάς όλους όσοι διέθεσαν εθελοντική εργασία και οποιαδήποτε άλλη προσφορά.

 



Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.