Στις χαλεπές μέρες που μας οδήγησε η δήθεν οικονομική άνοδος των προηγούμενων ετών, προστρέχουμε στην ιστορία μας και στις παραδόσεις μας για το ξεπέρασμά της σε δοκιμασμένα αντίδοτα.
Μια συνταγή που οι προηγούμενες γενιές και ειδικά αυτή των γονιών μας ως κατάθεση προσωπικής μαρτυρίας καθενός από μας, βίωνε σε καθημερινή βάση στις ξεχασμένες για πολλούς ιδιαίτερες πατρίδες.
Τι ήταν άραγε αυτό που ισοβαρούσε και ισοσκέλιζε την ανέχεια, τις κακουχίες και τις εν γένει δυσκολίες της ζωής με την προσμονή του αύριο και τη λαχτάρα για αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν βιταλισμό. Η θέληση για ζωή και η ατέλειωτη προσπάθεια για προκοπή μέσα από ένα κοινωνικό σφιχταγκάλιασμα και κοινωνικό γίγνεσθαι. Σε αυτά το μικροπεριβάλλον το ατομικό συμπλέκονταν με το κοινωνικό και έτσι μεταγγιζόταν η δύναμη, για να προχωρήσει καθένας στη δυσβάσταχτη πραγματικότητα. Η επιβίωση στηριζόταν καθ’ ολοκληρία στις παραδόσεις που δέσποζαν πρώτα σε κοινωνικό και μετά σε ατομικό επίπεδο.
Στις αστικές πόλεις κατέφυγε ο μισός σχεδόν πληθυσμός της χώρας, γοητευμένος από τις επαγγελίες μιας καλύτερης ζωής και η πλειονότητα τα κατάφερε. Μέσα από μια πολυδαίδαλη διαδικασία πρωτόγνωρη για τους περισσότερους, εκείνο που κράτησε τη δίψα για ζωή, ήταν πάντα η άσβεστη φλόγα των παραδόσεων έστω και ως μακρινή ανάμνηση. Όμως τα χρόνια πέρασαν και η υλική ευημερία εκμαύλισε τις συνειδήσεις. Αλλοιώθηκαν τα υπαρξιακά στοιχεία με αποτέλεσμα την αποθέωση του εγώ και τη χρήση πια του εμείς κατά το δοκούν.
Όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πέρα από κάθε ρομαντική διάθεση και τα καλά της οικονομικοκοινωνικής ανέλιξης. Η παιδεία έγινε κτήμα όλο και περισσότερων ανθρώπων, οι οποίοι στη συνέχεια μπόρεσαν και εκτίμησαν τα ευεργετήματα των παραδόσεων. Μια προσπάθεια ήδη έχει ξεκινήσει με μικρά, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες, αλλά αποφασιστικά βήματα από την ομάδα που απαρτίζουν το ΔΣ του συλλόγου. Μια προσέγγιση των παραδόσεων ιδωμένων με τη ματιά της κοινωνικής ευαισθησίας και την ανάγκη του συνυπάρχειν μέσω της κοινωνικής ευαισθησίας. Λοιπόν τριήμερο καρναβάλι στου Σέρβου την Κυριακή των απόκρεω.
Από την αρχαιότητα πέρασαν οι Διονυσιακές γιορτές μέσω του Βυζαντίου στις μέρες μας. Όμως όπως προείπαμε στο διάβα των χρόνων έχασαν την φυσιογνωμία τους πλην όμως η ουσία παρέμεινε η ίδια. Είναι αυτή που πέρα από οποιοδήποτε ξενόφερτο στοιχείο ειδικά προσαρμοσμένο στις τέτοιου είδους ανάγκες της αστικής πόλης, προμηνύει τη μετάβαση από το βαθύ σκοτεινό χειμώνα στο ξύπνημα των αισθήσεων της άνοιξης. Ο χοίρος λοιπόν σφάχτηκε προσφορά της «φύσης στους ανθρώπους» και οι παρευρισκόμενοι γεύτηκαν τη λιπαρή σάρκα σε μια απογευματινή ευωχία στο πλάτωμα κάτω από την πλατεία. Ακολούθησε ξέφρενος χορός ο οποίος συνεχίστηκε στο πολιτιστικό κέντρο μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες.
Νέοι και μεγαλύτεροι μασκαρεύτηκαν και άρχισαν τα πειράγματα με την αινιγματική τους αμφίεση.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους ως πειστήριο της ομαδικής απελευθέρωσης της καλά κεκρυμένης ανάγκης συνύρπαξης. Η νυχτερινή αποχώρηση εν μέσω μιας απίστευτης παγωμένης νυχτερινής σιγαλιάς πραγματοποιήθηκε με κρατημένες δυνάμεις για το ξεφάντωμα που όλοι υποσχέθηκαν ότι θα ακολουθούσε την επομένη.
Ξημερώνοντας η αχνοφεγγιά βρήκε τους πρόθυμους να ανασκουμπώνονται για το άναμμα της φωτιάς και το στήσιμο του καζανιού που θα υποδεχόταν το χοίρο προς αναβίωση του εθίμου. Προχωρώντας η μέρα ο ήλιος εναλλασσόταν με μια αραιή συννεφιά και με την αγωνία της ανατροπής της καιρικής συμμαχίας, για το τελετουργικό που θα ακολουθούσε στη συνέχεια. Η συντροφιά μεγάλωνε διαρκώς με την πάροδο του χρόνου και άρχισε να ζεσταίνεται με τα πρώτα ποτήρια κρασιού, που ακολουθούσαν τις ανταλλασσόμενες ευχές. Όλη η ατμόσφαιρα σιγά σιγά απέρρεε τη θερμότητα που την συναντάμε το δεκαπενταύγουστο στο χωριό. Απελευθερωμένοι πια, από τις προβλέψεις για την επερχόμενη κακοκαιρία, οι παρευρισκόμενοι συγκέντρωσαν ένα μεγάλο ενεργειακό χώρο γύρω τους, αποτρέποντας την πυκνή ομίχλη, αλλά και τη δυνατή νεροποντή μεταγενέστερα, να τους χαλάσει τη διάθεση για ξεφάντωμα.
Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται με λέξεις αλλά και ούτε μπορεί να αποτυπωθεί στις εικόνες που ακολουθούν, μόνο έγινε βιωματική συνείδηση στους συμμετέχοντες, που θα τους ακολουθεί για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους.
Όλο το εγχείρημα αποδείχθηκε μοναδικό βιωματικό στοιχείο για όλους εμάς, τοπυς συμμετέχοντες, αλλά και για τον καθένα χωριστά, εξάλλου ζητούμενο στη ζωή μας είναι το "κυνηγητό" της ευτυχισμένης στιγμής!
σσ: Ο Ελαφηβολιών είναι ο ένατος μήνας του αττικού ημερολογίου. Ήταν αφιερωμένος στη θεά Άρτεμη και αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 21 Φεβρουαρίου - 23 Μαρτίου.
Διονύσης Ραυτόπουλος
Κλικ στις κατωτέρω φωτογραφίες για να συνδεθείτε με το αντίστοιχο Slideshow
|
|
 |
||
|
15 Φωτογραφίες 25/2/2010 |
16 Φωτογραφίες Μασκέ Πάρτυ Π/Κ |
50 Φωτογραφίες Κυριακής 26/2/2010 |
||
| Τα Slideshows ανοίγουν σε νέο παράθυρο/καρτέλα. Για να επιστρέψετε στην παρούσα σελίδα και να συνεχίσετε θα πρέπει να κλείσετε το νέο παράθυρο/καρτέλα. |
||||
| Φωτο: Από τη συλλογή του Διονύση Ραυτόπουλου. | ||||
