Έφυγε από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου σε ηλικία 93 ετών ο Νίκος Θεοδ. Τρουπής. Ήταν το πέμπτο παιδί του Θεοδώρου Γ. Τρουπή (Γκράβαρη), ( αδέλφια του ήσαν ο Γιώρης, η Μαρία, Troupis_Nikos_Theodο Γιάννης και η Φωτεινή). Παντρεύτηκε την Μαρίνα Γ. Κοντούλη από τα Λαγκάδια, και απέκτησαν δυό καλά παιδιά το Θοδωρή και τη Γεωργία που τους χάρισαν και πέντε εγγόνια. Ο εκλιπών γεννήθηκε στου Σέρβου, και επαγγελματικά ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τέχνη που σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσοβείου Πολυτεχνείου Αθηνών. Άριστος οικογενειάρχης , καλός σύζυγος πατέρας και παππούς. Στην κατοχή εντάχθηκε στις τάξεις της Εθνικής αντίστασης, και αργότερα λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του εδιώχθη αντιμετωπίζοντας την εσχάτη των ποινών από το Στρατοδικείο Κοζάνης. Με φρόνημα «εφήβου» μέχρι πέρυσι ήταν ο σημαιοφόρος στις παρελάσεις για τις Εθνικές Εορτές στην πλατεία της Νέας Σμύρνης, για λογαριασμό της τοπικής ομάδας «Εθνικής αντίστασης». Παρέμεινε σε όλη του τη ζωή ιδεολόγος, τον διέκρινε η ευγένεια η πραότητα και ο ορθός λόγος. Στο παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος του «Συλλόγου των Απανταχού Σερβαίων η Κοίμηση της Θεοτόκου», και θα γίνει αισθητή η απουσία του από τις Γενικές Συνελεύσεις του Συνδέσμου, που από παράδοση λόγω του μεγάλου σεβασμού που όλοι οι πατριώτες έτρεφαν στο πρόσωπό του, προήδρευε αυτών.

Ο Νίκος αγαπούσε και τα γράμματα, και αρθρογραφούσε   στο Περιοδικό «Συνεργασία Φίλων» του ΚΑΠΗ Ν. Σμύρνης, και άρθρα του έχουν φιλοξενηθεί και από την ιστοσελίδα του Συνδέσμου μας servou.gr.

Η εξόδιος ακολουθία έγινε την 14η Φεβρουαρίου 2012 στο Κοιμητήριο της Ν. Σμύρνης Αθηνών, με τις προσευχές της οικογενείας του, συγγενών, φίλων, και πολλών συγχωριανών μας..

Το ΔΣ του Συνδέσμου εκφράζει τη συμπάθειά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.