Η Πέτρινη βρύση. Το νέο δημιούργημα του Συνδέσμου στην πλατεία της «Ράχης».

b-BRISI-b-arthro-alli opsi
Θέα της βρύσης από το κιόσκι του Πολιτιστικού

Ο Σύνδεσμος του χωριού μας «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΣΕΡΒΑΙΩΝ ΑΡΚΑΔΙΑΣ Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», έχει να επιδείξει –πέραν των άλλων- και  πληθώρα τεχνικών έργων που έγιναν στον τόπο μας (σχολείο, εκκλησία, δρόμοι, Πολιτιστικό Κέντρο κλπ), που διευκόλυναν τους πατριώτες στην καθημερινότητά τους, αλλά και αναβάθμισαν αισθητά την ποιότητα της ζωής τους.

 Το τελευταίο καινούριο μικρό έργο που έγινε στο χωριό τον φετινό Ιούνιο (2017), είναι μια μικρή πέτρινη βρύση στον προαύλιο χώρο του Ι. Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου, στη γνωστή μας πλατεία της «Ράχης», παράλληλα με τρία ακόμη μικρά έργα που είναι η επισκευή της βρύσης «Λιμνίτσα» και «Δημοκοίτης» και η αποκατάσταση των ζημιών στο μισογκρεμισμένο εικονοστάσι του «Αγίου Ανδρέα», κοντά στο ξωκλήσι του Αγίου Νεκταρίου.

Για την ιστορία του 95χρονου Συνδέσμου μας και για τους ανθρώπους που συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του έργου, θεωρώ χρέος μου, ως γραμματέας του Συνδέσμου και εξουσιοδοτημένος από το ΔΣ για την επίβλεψη εκτέλεσης των εργασιών,  να κάνω μια μικρή αναφορά.

 Η σκέψη κατασκευής της βρύσης προέκυψε κυρίως από την ανάγκη αντιμετώπισης των νερών που έτρεχαν  για χρόνια στο συγκεκριμένο σημείο ( από μια πρόχειρη σωλήνα νερού με λάστιχο), αλλά και την επιθυμία του ΔΣ να φτιάξει ένα προσεγμένο μικρό έργο, πριν τη λήξη της θητείας του τον ερχόμενο Αύγουστο. Ένα έργο που να «δένει» και να εναρμονίζεται απόλυτα με τα άλλα υπέροχα έργα της πλατείας  (εκκλησία, Πολιτιστικό Κέντρο,  Ηρώο).

a-BRISI-b-arthro-mia opsi
Θέα της βρύσης από το καμπαναριό.

Είναι προφανές πως ο όλος σχεδιασμός έγινε με τις πολύ περιορισμένες δυνατότητες  (από κάθε πλευρά), που διαθέτει σήμερα ο Σύνδεσμος και είναι σε όλους γνωστές.   Έτσι, το ΔΣ έκανε έκκληση στους πατριώτες, αν μπορούσε κάποιος  να διαθέσει τα απαιτούμενα χρήματα για την αγορά των υλικών (δωρεά στη μνήμη κάποιου δικού του ανθρώπου) και ο Σύνδεσμος να αναλάβει τα υπόλοιπα. Αυτά,  με δεδομένο πως ο γνωστός «Μήτσιος» του χωριού (κάτοικος από το 2.000, Αλβανικής καταγωγής και εξαιρετικός πετράς) είχε υποσχεθεί δωρεάν  κατασκευή της βρύσης, ως έκφραση ευχαριστίας στους πατριώτες για την στήριξη που του παρείχαν επί τόσα χρόνια (τήρησε την υπόσχεσή του).

Πράγματι  βρέθηκε μία πατριώτισσα, η  παιδίατρος Χριστίνα Κ. Μπόρα, που προσφέρθηκε να διαθέσει το αναγκαίο ποσό, στη μνήμη του πατέρα της (ας σημειωθεί πως και η ίδια συμφώνησε την τιμή αγοράς της πέτρας από το εργοστάσιο), αλλά και της αγάπης που έχει για το χωριό μας και τους πατριώτες.  Το ΔΣ του Συνδέσμου μας της εκφράζει τις πλέον θερμές του ευχαριστίες.

 Έτσι ξεκίνησαν οι απαιτούμενες  διαδικασίες για την χορήγηση σχετικής άδειας. Υποβλήθηκε το σχετικό αίτημα στις Τοπικές Αρχές και εγκρίθηκε από το ΔΣ του Δήμου, με την παρουσία και τη στήριξη του προέδρου του χωριού Γιάννη Ρουσιά. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα. Επίσης ευχαριστούμε την Μαρίνα Διαμαντοπούλου (σύζ. Ν. Τρουπή), που είναι εκλεγμένη στο ΔΣ του Δήμου και ανταποκρίθηκε στη βοήθεια που της ζητήσαμε (έβγαλε φωτογραφίες του χώρου για το αρχιτεκτονικό Συμβούλιο, μας έδωσε αναγκαίες πληροφορίες για σχετικό αίτημα στην Πολεοδομία Λαγκαδίων κλπ).

c-BRISI-b-arhro-Terzis

Δύο παρτιώτες παρακολουθούν το μάστορα

την ώρα της δουλειάς.

Τα σχέδια για τη βρύση έγιναν σε συνεργασία με τη μηχανικό Γεωργία Γ. Βέργου (φυσικά χωρίς αμοιβή), η οποία με προθυμία ανταποκρίθηκε σε ότι  της ζητήσαμε και ήταν αναγκαίο από την πλευρά του μηχανικού (υποβολή φακέλου, συνεργασία με αρχιτ. Συμβούλιο κλπ). Της εκφράζουμε πολλές-πολλές  ευχαριστίες.

Τέλος ευχαριστήσουμε και τον υδραυλικό Γιάννη Τσαντήλα (σύζ.  Δήμητρας Θ. Χειμώνα), που πρόσφερε δωρεάν (στη μνήμη Ηλία Χειμώνα) την εργασία του αλλά και τα υλικά που χρειάστηκαν για τις υδραυλικές εργασίες.

Η όλη διαδικασία  διήρκεσε περί τους 15 μήνες (7-3-16 υποβλήθηκε το σχετικό αίτημα στο Δήμο). Αφού λοιπόν ήσαν όλα έτοιμα, το ΔΣ του Συνδέσμου μας με απόφασή του με εξουσιοδότησε ως γραμματέα, να μεταβώ στο χωριό και να επιμεληθώ της εκτέλεσης του έργου, με τον  καλύτερο και πλέον οικονομικό τρόπο (στα πλαίσια των πολύ περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων  του Συνδέσμου), σε συνδυασμό  με την εκτέλεση και των άλλων έργων που αναφέρθηκαν. 

Πράγματι πήγα στο χωριό και στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου, προσπάθησα και  με κόπο έφερα σε πέρας (υπήρξαν αρκετές δυσκολίες) την αποστολή που μου ανατέθηκε, νομίζω σε ικανοποιητικό βαθμό.  Αυτό ασφαλώς θα το κρίνουν οι πατριώτες. Πολύ πιθανό κάποιοι άλλοι στη θέση μου, να κατάφερναν πολύ πιο σημαντικά πράγματα. Αυτό είναι μία πρόκληση (ιδιαίτερα για όσους έχουν πραγματικούς συλλογικούς προβληματισμούς, πέραν των λόγων), που μπορεί να βρει την έκφρασή της στην ερχόμενη ΓΣ τον Αύγουστο στο χωριό.

d-BRISI-b-arthro-Liats.

Ο φακός του Νίκου Λιατσόπουλου συνέλαβε το μάστορα-δημιουργό

σε φάση μεγάλης αφοσίωσης και προσοχής στο έργο.

Από τη δική μας πλευρά, ως «διορισμένο» ΔΣ του Συνδέσμου της τελευταίας  2ετίας,  θεωρούμε  πως η καινούρια βρύση στην «Ράχη» είναι ένα εξαιρετικό έργο (κάποιοι το χαρακτήρισαν και «έργο τέχνης»), που ανταποκρίνεται απόλυτα στο σκοπό για τον οποίο έγινε και ελπίζουμε πως εκφράζει την μέγιστη πλειοψηφία των πατριωτών, αν κρίνουμε και από τις αντιδράσεις των κατοίκων του χωριού, την περίοδο της κατασκευής.  Το ίδιο και τα άλλα τρία έργα.

Ευχόμαστε και ελπίζουμε πως οι πατριώτες που θα αντικαταστήσουν το σημερινό ΔΣ στην επόμενη ΓΣ,  να είναι περισσότερο  δραστήριοι και δημιουργικοί από εμάς και να κάνουν πολλαπλάσια και πολύ πιο σπουδαία έργα στο χωριό μας, προς όφελος όλων.  Ίδομεν.

Χ. Ι. Μαραγκός, γραμματέας Συνδέσμου.

.

ΥΓ. Από το ποσό των 2.000 ευρώ που πρόσφερε η Χριστίνα Μπόρα, έχουν περισσεύσει περί τα 200 ευρώ, που θα διατεθούν για 2 πέτρινα παγκάκια στην πλατεία –όπως είναι ο σχεδιασμός- σε αντικατάσταση αυτού, που στη θέση του έγινε η βρύση. Η βρύση τρέχει νερό και από τις δύο κορίτες.

  


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.