Από το facebookτης Ειρήνης Λιατσοπούλου

…Θα μπορούσε να είναι το δικό σου παιδί. Ο αδελφός ή η αδελφή σου !!!!!!!!!!

.
Λίγο την προσοχή μαμάδων, μπαμπάδων αλλά και όσων δεν είναι γονείς και σκοπεύουν να γίνουν.

Το μήνυμα είναι σημαντικό. Υπάρχουν στα σχολεία αγόρια και κορίτσια που δεν είναι προσκεκλημένα σε γενέθλια. Υπάρχουν παιδιά που μπαίνουν στην άκρη γιατί δεν μπορούν να μάθουν γρήγορα ή γιατί είναι δύσκολο να μάθουν ή γιατί απλά περιθωριοποιούνται. Υπάρχουν παιδιά με δυσκολίες ή αναπηρίες που θέλουν να γίνουν μέλη μιας ομάδας, αλλά δεν γίνονται αποδεκτά γιατί είναι πιο αποδεκτή η νίκη της ομάδας από την άσκηση των παιδιών.

Τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δεν είναι ούτε σπάνια, ούτε περίεργα. Θέλουν απλά να γίνονται αποδεκτά από όλους!!! Θέλουν να αρέσουν και να τα βοηθάει κανείς, να πιστεύουν ότι είναι ικανά.


Έχει κανείς τη διάθεση να αντιγράψει και να επικολλήσει αυτό το μήνυμα προς τιμήν όλων αυτών των παιδιών που αξίζουν μια ευκαιρία;


Να είσαι ευτυχισμένος είναι πιο σημαντικό, από το να είσαι καλός μαθητής ή να είσαι όμορφος!

Και ξέρω ότι κάποιοι θα αντιγράψουν και θα επικολλήσουν, δεν θα κοινοποιήσουν!"

ΣΣ. Η Ειρήνη είναι φοιτήτρια Φιλολογίας στην Αθήνα, κόρη του αείμνηστου προέδρου του χωριού Γιώργου Λιατσόπουλου και της Βάσως Λιατσοπούλου.

(χιμ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.