(της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη)

Ξύλα μαζεύοντας έγειρε
και έσβησε στο χιόνι,
φτωχή γυναίκα, δύστυχη
και στη ζωή της μόνη,

Σταυρό μεγάλο σήκωνε
ώσπου την πήρε ο Χάρος,
δεν άντεξε το σώμα της
και η καρδιά το βάρος.

Ανάλαφρη η ψυχή πετά,
απ' το σώμα που 'χει πέσει
και η γυναίκα η φτωχή
δεν θα ξαναπονέσει.

(ΙΣΒ)