Από την ποιητική συλλογή "Βουρκωμένοι Άγγελοι", Αθήνα 1978.
Δεν ήσαν οι νεκροί
Που περίμεναν το ψυχοσάββατο.
Είμαστ΄ εμείς,
Που είχαμε ανάγκη να τους θυμηθούμε.
.
(ΧΙΜ)
Από την ποιητική συλλογή "Βουρκωμένοι Άγγελοι", Αθήνα 1978.
Δεν ήσαν οι νεκροί
Που περίμεναν το ψυχοσάββατο.
Είμαστ΄ εμείς,
Που είχαμε ανάγκη να τους θυμηθούμε.
.
(ΧΙΜ)
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
