.
| Από το βιβλίο Νουβέλλες-Διηγήματα, Αθήνα 1990 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| (ΧΙΜ) (Τα πρόσωπα που αναφέρονται στο διήγημα είναι υπαρκτά πρόσωπα του χωριού μας) |
.
.
| Από το βιβλίο Νουβέλλες-Διηγήματα, Αθήνα 1990 |
|
| |
|
|
|
|
| (ΧΙΜ) (Τα πρόσωπα που αναφέρονται στο διήγημα είναι υπαρκτά πρόσωπα του χωριού μας) |
.
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
