Οι Κυριακές
δεν ξεχωρίζουν πιά.
Υπήκοοι της αποικίας «Μοναξιά του πλήθους»
πιστά τους νόμους της υπηρετώντας
καταργήσαμε:
το σινεμά της γειτονιάς,
τη βόλτα στην πλατεία,
των επισκέψεων - με συγγενείς, γνωστούς και φίλους
την ανταλλαγή.
Και προοδευτικά
την φιλάρεσκη λάγνα κυριακάτικη πλήξη μας.
Κι αφού
με σημάδι πλέον κανένα
δεν καθορίζονται οι Κυριακές
τις διαγράφουμε
εντασσόμενοι πλήρως στον ρυθμό της εποχής.
(ΧΔ)
Η διάνοιξη του δρόμου από τον Αγιώργη το Σαρά μέχρι το χωριό, μήκους 12 χιλιομέτρων έγινε το 1950. Οι Σερβαίοι διέθεσαν τις μερίδες τους από τη βοήθεια της UNRA που πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την μπολντόζα. Επίσης δούλεψαν προσωπική εργασία όλοι οι ενήλικες του χωριού. Οι Αραπαίοι, επειδή είχαν να περπατήσουν μια ώρα παραπάνω από τους Σερβαίους, για να φθάσουν από το σπίτι τους στο έργο και μία να γυρίσουν, κοιμόσαντε το βράδυ εκεί που δούλευαν.
