Από το βιβλίο "Ημερολόγιο της Φτέρης", Αθήνα 1988 (β έκδοση)
Ν ά ε ι χ α μ ε τ ι ν ά ε ι χ α μ ε.
Τ ί π ο τ α α ς μη ν ε ί χ α μ ε.
Ά λ λ ο α π ό δ υ ο μ ά τ ι α
μ ό ν ο π α ι δ ι κ ά.
 |
| (Θέα από το μπαλκόνι της συγγραφέως) |
 |
 |
 |
 |
|
(ΧΙΜ) |
Από το βιβλίο "Ημερολόγιο της Φτέρης", Αθήνα 1988 (β έκδοση)
Ν ά ε ι χ α μ ε τ ι ν ά ε ι χ α μ ε.
Τ ί π ο τ α α ς μη ν ε ί χ α μ ε.
Ά λ λ ο α π ό δ υ ο μ ά τ ι α
μ ό ν ο π α ι δ ι κ ά.
|
| (Θέα από το μπαλκόνι της συγγραφέως) |
|
|
|
|
|
(ΧΙΜ) |
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
