Ο Γεώργιος Ν. Παγκράτης γεννήθηκε το 1956 στο χωριό Σέρβου Γορτυνίας, από γονείς γεωργούς. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στη γενέθλια γη και είχε την τύχη να έχει δασκάλους του αγνούς και καλοσυνάτους ανθρώπους, από το ίδιο το χωριό, όπως τον κ. Γεώργιο Δάρα, τον κ. Λεωνίδα Παπαθωμόπουλο κ.ά. Σ' αυτούς οφείλει τα πρώτα του γράμματα, την αγάπη για τους ανθρώπους, την τιμιότητα, την ευσυνειδησία και τη μεγάλη του αγάπη για τα βιβλία και το διάβασμα.

Τελειώνοντας το Δημοτικό φοίτησε στο Γυμνάσιο Λαγκαδίων από το οποίο και αποφοίτησε. Το 1975 πέρασε με υποτροφία στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου, από την οποία και αποφοίτησε παίρνοντας το πτυχίο του με άριστα. Μετά τη στρατιωτική του θητεία διορίστηκε στην περιφέρεια Μεγαλόπολης Αρκαδίας όπου ζει και εργάζεται μόνιμα  με τη σύζυγό του Παναγιώτα Γεντέκου (δασκάλα) και τα τρία τους παιδιά: τον Νικόλαο (πολιτικό μηχανικό), την Ασημίνα (οικονομολόγο, υπάλληλο του υπουργείου Απασχόλησης) και την Ιωάννα (φοιτήτρια της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών). 

Παρέμεινε κοντά στην επιστήμη του παρακολουθώντας σεμινάρια παιδαγωγικού περιεχομένου, παίρνοντας και άλλα πτυχία όπως της Σ.Ε.Λ.Δ.Ε. και της Εξομοίωσης.

Ασχολήθηκε εκτός του σχολείου με την ποίηση και τη λογοτεχνία εδώ και πολλά χρόνια.  Τα πρώτα ποιήματά του δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες του νομού το 1995. Επίσης ποιήματά του κατά καιρούς έχει δημοσιεύσει η εφημερίδα του χωριού του «Αρτοζήνος».

Είναι μέλος της Ένωσης Αρκάδων Λογοτεχνών και έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.

Τα βιβλία που έχει εκδώσει μέχρι σήμερα είναι:

1) «Θυμήσου τα παλιά». Αναφέρεται σε ιστορίες του τόπου του, που φέρνουν στον νου τού αναγνώστη βιώματα και αναμνήσεις που ο ίδιος έχει ζήσει. Είναι ένα βιβλίο  που περιλαμβάνει 20 αυτοτελείς ιστορίες, που όπως σημειώνει ο ίδιος ο συγγραφέας, πρόκειται για καταγεγραμμένα γεγονότα του σερβαίικου τόπου και της γύρω περιοχής. Φανερώνουν ακόμα τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής των κατοίκων  και δείχνουν τις αξίες και τον πολιτισμό του.

Όπως σημειώνει στον Πρόλογο του βιβλίου του, τα γεγονότα αυτά τα έζησε ο ίδιος ή τα άκουσε από μεγαλύτερους συντοπίτες του, και κυρίως από τον πατέρα του.

2) «Μονοκοντυλιά». Είναι μια ποιητική συλλογή που περιέχει 50 ποιήματα ποικίλου περιεχομένου. Είναι γραμμένα σε παραδοσιακή μορφή με ομοιοκαταληξία.

Το βιβλίο αυτό το έχει αφιερώσει στη μάνα του και σε όλες τις μανάδες του κόσμου, γι' αυτό και τα πέντε πρώτα ποιήματα αναφέρονται σε αυτές.

Αφορμή για το κάθε ποίημά του είναι γεγονότα και καταστάσεις της σερβαίικης τοπικής κοινωνίας και της ίδιας της ζωής.

Τα ποίηματά του είναι χωρισμένα κατά σειρά σε τέσσερεις κατηγορίες: α) οικογενειακού, β) πατριωτικού, γ) θρησκευτικού, δ) φυσιολατρικού περιεχομένου.

Σκοπό έχουν όχι μόνο να ευχαριστήσουν τον αναγνώστη αλλά και να του περάσουν κάποια μηνύματα, βιώματα και αξίες που έζησαν οι γονείς μας προσπαθώντας να μας μεγαλώσουν.

>>

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ