1. ΑΣ ΠΑΝ’ ΝΑ ’ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ
(Συρτός και περπατητός)
Ας πάν’ να ’δουν, ας πάν’ να ’δουν,
Τα μά..., τα μάτια μoυ.
Ας πάν’ να ’δουν τα μάτια μου,
Πώς τα περνά η αγάπη μου.
Μην βρήκε αλλού, μην βρήκε αλλού,
Κι αγά…, κι αγάπησε.
Μην βρήκε αλλού κι αγάπησε,
Κι εμένα με παράτησε.
Ποιος το ’πε, δε..., ποιος το ’πε,
Δεντρουλά...ντρουλάκι μου,
Ποιος το ’πε, δεντρουλάκι μου,
Δεν μ’ αγαπάει η αγάπη μου.
Αν το ’πε ο η..., αν το ’πε,
Ο ήλιος να, βρε! να μη βγει.
Αν το είπε ο ήλιος, να μην βγει,
Τ’ άστρο να μην ξημερωθεί.
Κι αν το το ’πε το..., κι αν το ’πε,
Το, βρε! το Ρηγόπουλο.
Κι αν το ’πε το Ρηγόπουλο,
Της Πάτρας τ’ αρχοντόπουλο.
Χήρα να δω..., χήρα να δω,
Τη μά…, τη μάνα του.
Χήρα να δω τη μάνα του,
Στα μαύρα την κουνιάδα του.
Την αδερφή..., την αδερφή του,
Κα..., βρε! καλογριά.
Την αδερφή του καλογριά
Στων καλογήρων τα κελιά...
2. ΚΙΤΡΟΛΕΜΟΝΙΑ
(Συρτός και περπατητός)
Κιτρολεμονιά, βρε! κιτρολεμονιά,
Κιτρολεμονιά και μαντζουράνα μου,
Αρνήσου τους γονείς σου κι έλα αντάμα μου.
Πώς να τους αρνηθώ, πώς να τους αρνηθώ.
Πώς να τους αρνηθώ και πώς να τους το πω,
Που είμαι κοριτσάκι δεκαοχτώ ετών.
3. Σ ’ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ’ΡΘΑΜΕ.
Σ’ αυτό το σπίτι που ’ρθαμε, καλέ! σήμερα,
Πολλοί ’ναι μαζεμένοι, κάτι καλό θα γί(ε)νει.
Παντρεύεται ο αυγερινός, καλέ! σήμερα,
Την πούλια κάνει ταίρι και τ’ άστρα συμπεθέροι.
Νύφη, πόσο το αγόρασες, καλέ! σήμερα,
Αυτό το παλικάρι, να τ’ αγοράσουν κι άλλοι.
Χίλια φλουριά τ’ αγόρασα, καλέ,! σήμερα,
Και πεντακόσια γρόσια, για την καλή του γλώσσα.
4. ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΚΟΚΚΙΝΟ
(Τραπεζιού)
(Το τραγουδούσαν την Κυριακή το βράδυ,
μετά τα στέφανα, στο τραπέζι
που έκανε ο γαμπρός στο σπίτι του)
Ένα μήλο κόκκινο,
Σε τούτο το τραπέζι,
Πέφτουν τ’ άνθη, πέφτει ο μόσχος,
Και μοσχομυρίζει ο τόπος.
Γύρισε, κυρ-πεθερέ,
Και φίλησε την πεθερά,
Που έχεις στο πλευρό σου.
Γύρισε, κυρ-πεθερά,
Φίλησε τον κουμπάρο,
Που έχεις στο πλευρό σου.
Γύρισε, κουμπάρε μας,
Φίλησε το γαμπρό μας,
Που έχεις στο πλευρό σου.
Γύρισε, κι εσύ, γαμπρέ,
Και φίλησε τη νύφη,
Που κάθεται κοντά σου.
Γύρισε, νυφούλα μας,
Φίλησε τον κουνιάδο,
Που κάθεται κοντά σου...
(Και συνέχιζαν μέχρι να τελειώσουν όλοι,
όσοι κάθονταν στο τραπέζι).
5. ΣΤΗ ΒΡΥΣΗ
(Συρτός)
Στη βρύση, την κρυόβρυση,
Στη βρύση, την κρυόβρυση,
Που είν’ το κρυονέρι,
Μια βλαχοπούλα πήγαινε,
Με το σταμνί στο χέρι.
Τη βλάχα την απάντησε,
Τη βλάχα την απάντησε,
Ένα παλικαράκι,
Και τ’ όνομά της ρώτησε,
Της πιάνει το χεράκι.
Αυτή ξεροκοκκίνισε,
Αυτή ξεροκοκκίνισε,
Και το κεφάλι σκύβει,
Και βάζει το μαντήλι της,
Το πρόσωπό της κρύβει.
Πάρε, καλέ! βλαχούλα μου,
Πάρε, καλέ! βλαχούλα μου,
Το άσπρο σου μαντήλι,
Για να σου δώσω ένα φιλί,
Στα κόκκινά σου χείλη.
Σύρε, λεβέντη, στο καλό,
Σύρε, λεβέντη, στο καλό,
Κι άσε με να γεμίσω,
Την Κυριακή, παντρεύομαι,
Τον άντρα μ’ θα τιμήσω.
6. Η ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
(Συρτός)
Μια αυγούλα, Σταυρούλα,
’Θελα σηκωθώ.
Μια αυγούλα, ’θελα σηκωθώ,
Να μπω σε περιβόλι,
Να μπω σε περιβόλι.
Να κόψω, Σταυρούλα,
Μήλο της μηλιάς.
Να κόψω μήλο της μηλιάς,
Κυδώνι της αγάπης,
Κυδώνι της αγάπης.
Να κόψω, Σταυρούλα,
Κι ένα ελιόφυλλο.
Να κόψω κι ένα ελιόφυλλο,
Να παίζω το γιογκάρι,
Να παίζω το γιογκάρι.
Γιογκάρι, Σταυρούλα,
Δε βαράς καλά.
Γιογκάρι, δε βαράς καλά,
Δε βαράς γεμάτα,
Σταυρούλα, μαυρομάτα.
7. ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ
(Συρτός)
Όλα τα πουλάκια, κι αμάν! αμάν!
Όλα τα πουλάκια ζυγά-ζυγά,
Όλα τα πουλάκια ζυγά-ζυγά,
Τα χελιδονάκια ζευγαρωτά.
Το έρημο τ’ αηδόνι, κι αμάν! αμάν!
Το έρημο τ’ αηδόνι, το μοναχό,
Το έρημο τ’ αηδόνι, το μοναχό,
Περπατεί στους κάμπους με τον αητό.
Περπατεί και λέει, κι αμάν! αμάν!
Περπατεί και λέει και κελαηδεί.
Περπατεί και λέει και κελαηδεί,
Ανδριανουπολίτη πραγματευτή.
Πού την επέτυχες, κι αμάν! αμάν!
Πού την επέτυχες αυτή τη νια.
Πού την επέτυχες αυτή τη νια,
Την ξανθομαλλούσα, την Πατρινιά;
Απ’ την Πόλη ερχόμουν, κι αμάν! αμάν!
Απ’ την Πόλη ερχόμουν κι απ’ τα νησιά.
Απ’ την Πόλη ερχόμουν κι απ’ τα νησιά
Κι απ’ τη γειτονιά της επέρασα.
Τα βασιλικά της, κι αμάν! αμάν!
Τα βασιλικά της επότιζε.
Τα βασιλικά της επότιζε
Και τις μαντζουράνες εδρόσιζε.
Ζήτησα κλωνάρι, κι αμάν! αμάν!
Ζήτησα κλωνάρι και μου ’δωσε.
Ζήτησα κλωνάρι και μου ’δωσε,
Μου ’πε κι ένα λόγο και μ’ άρεσε.
Βρε! πραγματευτή μου, κι αμάν! αμάν!
Βρε! πραγματευτή μου, αν μ’ αγαπάς.
Βρε! πραγματευτή μου, αν μ’ αγαπάς,
Τι περνοδιαβαίνεις και με ρωτάς;
Στείλε συμπεθέρους, κι αμάν! αμάν!
Στείλε συμπεθέρους στη μάνα μου.
Στείλε συμπεθέρους στη μάνα μου
Και προξενητάδες στον μπάρμπα μου.
8. Η ΚΥΡΑ-ΔΑΣΚΑΛΑ
(Συρτός, αργός)
Είμαστε ορκισμένα, τα καημένα,
Είμαστε ορκισμένα, τα καημένα.
Καμιά δεκαριά παιδιά, κυρα-δασκάλα.
Καμιά δεκαριά παιδιά.
Να πάρουμε τη δασκάλα, τη δασκάλα,
Να πάρουμε τη δασκάλα, τη δασκάλα.
Να την πάμε στα νησιά, κυρα-δασκάλα,
Να την πάμε στα νησιά.
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Να την πάνε στα νησιά, κυρα-δασκάλα,
Να την πάνε στα νησιά.
Χίλια φλουριά της ’τάξαν της δασκάλας,
Χίλια φλουριά της ’τάξαν της δασκάλας.
Να την πάνε στα νησιά, κυρα-δασκάλα,
Να την πάνε στα νησιά.
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Να την πάνε στα νησιά, κυρα-δασκάλα,
Να την πάνε στα νησιά.
Και άλλα πεντακόσια, πεντακόσια,
Και άλλα πεντακόσια, πεντακόσια.
Να της κόψουν τα μαλλιά, κυρα-δασκάλα,
Να της κόψουν τα μαλλιά.
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Κι εκείνη δεν το ’δέχτη, δεν το ’δέχτη,
Να της κόψουν τα μαλλιά, κυρα-δασκάλα,
Να της κόψουν τα μαλλιά.
9. ΤΟ ΜΗΛΟ
(Συρτός, χορευτικό)
Να είχα ένα μήλο να, μωρέ! να ’ριχνα,
Στο πε..., μωρέ! στο πέρα παραθύρι.
Να τσάκιζα, τσάκιζα το μαστραπά, αγάπη μου.
Να τσάκιζα το μα...αστραπά, που ’χει, μωρέ!
Που ’χει το μόσχο μέσα,
Το μόσχο το, μόσχο, το βασιλικό, αγάπη μου.
Το μόσχο, το βασιλικό και το, μωρέ!
Και το μακεδονήσι.
Και μέσα η κό..., μέσα η κόρη κάθεται, αγάπη μου.
Και μέσα η κόρη κά...αθεται,
Κεντά, μωρέ! κεντά χρυσό μαντήλι.
Το μαντηλά..., μαντηλάκι, που κεντάς, αγάπη μου.
Το μαντηλάκι, που κεντάς εμέ, μωρέ!
Εμένα να το στείλεις.
Και μην το στεί..., μην το στείλεις μοναχό, αγάπη μου.
Και μην το στείλεις μο...οναχό,
Παρά, μωρέ! παρά με την αγάπη.
Κι η κόρη το..., κόρη το παράκουσε, αγάπη μου,
Κι η κόρη το παρά..., παράκουσε,
Και μo..., μωρέ! και μοναχό το στέλνει.
Στα γόνατα, στα γόνατα το κάθισα, αγάπη μου,
Στα γόνατα το κά…αθησα και το..., μωρέ!
Και το συχνορωτούσα.
Για πες μου, μα…, πες μου, μαντηλάκι μου, αγάπη μου,
Για πες μου, μαντηλάκι μου,
Αν με, μωρέ! αν μ’ αγαπάει η κυρά σου.
Όταν σε συ..., όταν σε συλλογίζεται, αγάπη μου,
Όταν σε συλλογίζεται,
Κι όταν, μωρέ! κι όταν σε φέρνει ο νους της.
Σαν θάλασσα, σαν θάλασσα βουρλίζεται, αγάπη μου.
Σαν θάλασσα βουρλίζεται,
Σαν κύμα, μωρέ! σαν κύμα δέρνει ο νους της.
Κι όλο εσέ... κι όλο εσένα σκέφτεται, αγάπη μου.
10. ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ
(Συρτός)
Κορίτσια, καλέ! κορίτσια,
Τι αγναντεύετε.
Κορίτσια, τι αγναντεύετε,
Κοπέλες, τι κοιτάτε;.
Κοιτάμε, καλέ! κοιτάμε
Την Τριπολιτσά.
Κοιτάμε την Τριπολιτσά,
Του λιονταριού την πόρτα.
Που ξε…, καλέ! που ξέβγαινε,
Μια πεθερά.
Που ξέβγαινε μια πεθερά,
Με δεκαοχτώ νιφάδες.
Κι από…, καλέ! κι απόστασε,
Η μικρότερη.
Κι απόστασε η μικρότερη,
Δεν πάει κοντά στις άλλες.
Περπά...., καλέ! περπάτα, άστρο,
Περπάτα, αυγή.
Περπάτα, άστρο, περπάτα, αυγή,
Περπάτα, νιονυφούλα.
Μην σε..., καλέ! μην σε βαραίνουν,
Τα φλουριά;
Μην σε βαραίνουν τα φλουριά,
Μην σε βαραίνει η φούντα;
Δεν με..., καλέ! δεν με βαραίνουν,
Δεν με βαραίνει η φούντα.
Μα με..., καλέ! μα με βαραίνει το παιδί,
Που είμαι γκαστρωμμένη.
11. ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ
(Συρτός)
Κρίμα ήταν, μωρέ! παιδιά,
Κρίμα ήταν που γέρασα.
Κρίμα ήταν που γέρασα,
Τα νιάτα μου δεν γλέντησα.
Εγέρασα, μωρέ! παιδιά,
Εγέρασα και δεν μπορώ.
Εγέρασα και δεν μπορώ,
Τα τραγούδια για να ’πω.
Βλέπω νιες, μωρέ! παιδιά,
Βλέπω νιες κι είμαι ζηλιάρης.
Βλέπω νιες κι είμαι ζηλιάρης,
Γέρος και παραπονιάρης.
Σώπα, γέρο, γέροντα,
Σώπα, γέρο, και μην κλαις.
Σώπα, γέρο, και μην κλαις,
Θα γεράσουνε κι αυτές.
Και θα ’δεις, γέροντα,
Και θα ’δεις άσπρα μαλλιά.
Και θα ’δεις άσπρα μαλλιά,
Στα ματάκια τους γυαλιά.
Και στη μέση, γέροντα,
Και στη μέση τους καμπούρα.
Και στη μέση τους καμπούρα,
Στα χεράκια τους μαγκούρα.
12. ΘΑ ΧΟΡΕΨΕΙΣ, ΓΕΡΟ, ΘΕΣ ΔΕ ΘΕΣ
(Συρτός)
Θα χορέψεις, γέρο, κι αμάν! αμάν!
Θα χορέψεις, γέρο, θέλεις, δε θες.
Θα χορέψεις, γέρο, θέλεις, δε θες
Και θα ’πεις τραγούδι για τις ξανθιές.
Για θυμήσου, γέρο, κι αμάν! αμάν!
Για θυμήσου, γέρο, τα νιάτα σου.
Τα καμώματα σου, τα νάζια σου,
Πώς σε περιμέναν οι φίλοι σου.
Για θυμήσου, γέρο, κι αμάν! αμάν!
Για θυμήσου, γέρο, που ’σουν παιδί.
Για θυμήσου, γέρο, που ’σουν παιδί,
Και που κυνηγούσες μια λυγερή.
13. Η ΠΕΡΔΙΚΑ
(Συρτός)
Πέρδικα, κι αμάν! αμάν!
Πέρδικα ημέρευα.
Πέρδικα ημέρευα,
Κι αυτή αγριευότανε.
Αυτή αγριευότανε,
Και παραπονευότανε.
Μια αυγή, κι αμάν! αμάν!
Μια αυγή, μια Κυριακή.
Μια αυγή, μια Κυριακή,
Την ακώ να κελαηδεί.
Την ακώ να κελαηδεί,
Στου εχθρού μου την αυλή.
Πέτα, πε..., κι αμάν! αμάν!
Πέτα, περδικούλα μου.
Πέτα, περδικούλα μου,
Κι έλα στην πορτούλα μου.
Κι έλα στην πορτούλα μου
Μικρή μου περδικούλα μου.
Κι αν σε ξα..., κι αμάν! αμάν!
Κι αν σε ξαναδείρω εγώ.
Κι αν σε ξαναδείρω εγώ,
Σ’ εκκλησιά να μην εμπώ.
Σ’ εκκλησιά να μην εμπώ,
Ούτε και να εκκλησιαστώ.
14. Η ΠΑΠΑΔΙΑ
(Συρτός, γρήγορος)
Μια παπαδιά..., στρίγκλα παπαδιά,
Μια παπαδιά, παπαδιά στον αργαλειό.
Μια παπαδιά στον αργαλειό
Υφαίνει και τραγουδάει.
Και με το νου..., στρίγκλα παπαδιά,
Και με το νου..., το νου της έλεγε.
Και με το νου της έλεγε
Και με το νου της λέγει:
Να παρατή..., στρίγκλα παπαδιά,
Να παρατή...ησει τον παπά.
Να παρατήσει τον παπά,
Τον τράγο με τα γένια.
Να πάρει τσο…, στρίγκλα παπαδιά,
Να πάρει τσο...οπανόπουλο.
Να πάρει τσοπανόπουλο,
Να παίζει τη φλογέρα.
Να του πηγαί..., στρίγγλα παπαδιά,
Να του πηγαί...αινει το φαί.
Να του πηγαίνει το φαί,
Να τον βοηθάει στη στάνη.
Να παίρνει το..., στρίγκλα παπαδιά,
Να παίρνει το..., το τυρόγαλο.
Να παίρνει το τυρόγαλο,
Να κάνει τη μυζήθρα.
15. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥΛΑ
(Συρτός)
Παναγιωτού..., αμάν! αμάν!
Παναγιωτούλα του παπά.
Παναγιωτούλα του παπά,
Ποιον αγαπάς καλλίτερα;
Τον άντρα μου, κι αμάν! αμάν!
Τον άντρα μου αγαπώ καλά.
Τον άντρα μου αγαπώ καλά,
Το φίλο μου καλλίτερα.
Άντρας να γι..., κι αμάν! αμάν!
Άντρας να γίνει μάρμαρο.
Άντρας να γίνει μάρμαρο,
Κι ο φίλος μου τριαντάφυλλο.
Για να πατώ, κι αμάν! αμάν!
Για να πατώ στο μάρμαρο.
Για να πατώ στο μάρμαρο,
Να βλέπω το τριαντάφυλλο.
.
16. ΤΟ ΠΙΠΕΡΙ
(Συρτός)
Σπυρί πιπέ..., σπυρί πιπέρι έσπερνα,
Μες στων κοριτσιών τα χείλη,
Δυόσμος είν’ και καρυοφύλλι.
Κι ανάρια-ανά..., κι ανάρια-ανάρια το ’σπερνα,
Για να μη δασυφυτρώσει
Και την κόρη βαλαντώσει.
Κι εκείνο δα..., και κείνο δασυφύτρωσε,
Κι έγινε δεντρί μεγάλο,
Και στον κόσμο δεν είν’ άλλο.
Κορίτσια το..., κορίτσια το θερίζανε,
Και παιδιά το κουβαλούνε,
Αηδόνια και πουλιά λαλούνε.
Κι ένας παπάς, κι ένας παπάς τ’ αλώνιζε,
Με μια τσίλικη φοράδα,
Δυόσμος είν’ και μαντζουράνα.
17. ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ
(Συρτός)
Παπάκι πάει, καλέ! παπί,
Παπάκι πάει στην ποταμιά.
Παπάκι πάει στην ποταμιά,
Βοήθα, Χριστέ και Παναγιά!
Κι άλλο παπί, καλέ! παπί,
Κι άλλο παπί τ’ αντάμωσε.
Κι άλλο παπί τ’ αντάμωσε,
Κάθισε και το ρώτησε:
Πού πας, παπί, καλέ! παπί,
Πού πας, παπάκι, δεν μας λες;
Πού πας, παπάκι, δεν μας λες,
Κι αναστενάζεις κι όλο κλαις;
Πάω στα o..., καλέ! παπί,
Πάω στα όρη, στα βουνά.
Πάω στα όρη, στα βουνά,
Να βρω για να ’χω συντροφιά.
18. ΟΤΑΝ ΣΕ ΓΕΝΝΑ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ
(Συρτός, του Γάμου)
Χόρεψε, λαβεντάκο μου,
Με το βαρύ σου νάζι.
Αμάν! κι εγώ τραγούδι θα σου ’πω,
Λεβέντη μ’, να σου μοιάζει.
Όταν σε γέννα η μάνα σου,
ο ήλιος εκατέβη.
Αμάν! και σου ’δωσε την ομορφιά,
και πάλι επάνω ανέβη.
Όταν σε γέννα η μάνα σου,
Ήταν ημέρα σχόλη.
Αμάν! και λειτουργούσε ο παπάς,
Κι οι δώδεκα Αποστόλοι.
Όταν σε γέννα η μάνα σου,
Χρυσή ήταν η μιλιά της.
Αμάν! εσύ ’σαι το καλύτερο,
Απ’ όλα τα παιδιά της.
19. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
(Συρτός)
Σαν πήρα έναν κατήφορο,
Στην α…, στην άκρη το ποτάμι.
Και το ποτά…, άντε! ρούσα παπαδιά
Και το ποτά...αμι ήταν θολό.
Και το ποτάμι ήταν θολό,
Θολό, θολό κατεβασμένο.
Φέρνει λιθά..., άντε! ρούσα παπαδιά,
Φέρνει λιθά...άρια ριζιμιά.
Φέρνει λιθάρια ριζιμιά,
Δέντρα, δέντρα ξεριζωμένα.
Φέρνει και μια, άντε! ρούσα παπαδιά,
Φέρνει και μια... γλυκομηλιά.
Φέρνει και μια γλυκομηλιά,
Τα μη..., τα μήλα φορτωμένη.
Κι ανάμεσα, άντε! ρούσα παπαδιά
Κι ανάμεσα...ααα στους κλώνους της.
Κι ανάμεσα στους κλώνους της,
Δυο αδέ..., αδέρφια αγκαλιασμένα.
Κι άλλοι τα λεν’, άντε! ρούσα παπαδιά,
Κι άλλοι τα λεν’, λεν’ αντρόγυνο.
Κι άλλοι τα λεν’ αντρόγυνο
Κι άλλοι, κι άλλοι πρώτα 'ξαδέρφια.
Κείνα δεν είν..., άντε! ρούσα παπαδιά,
Κείνα δεν είν’, ειν’ αντρόγυνο.
Κείνα δεν είν’ αντρόγυνο,
Δεν είν’ πρώτα 'ξαδέρφια.
Παρά είν’ αδέ…, άντε! ρούσα παπαδιά,
Παρά είν’ αδέ..., αδέρφια αληθινά.
Παρά είν’ αδέρφια αληθινά,
Αδέ..., αδέρφια αγαπημένα.
Το ’να το λεν..., άντε! ρούσα παπαδιά,
Το ’να το λένε Θοδωρή.
Το ’να το λένε Θοδωρή,
Και τ’ άλλο Δημητράκη.
Κι η μάνα τους, άντε! ρούσα παπαδιά,
Κι η μάνα τους τ’ αγνάντευε.
20. ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΙΣΩ ΤΑ ΒΟΥΝΑ
(Τσάμικος)
Θέλω να σκίσω τα βουνά,
Με της ελιάς το φύλλο.
Αμάν! να βρω πουλάκι έμπιστο,
Να σου παραγγείλω.
Στο είπα και στο παρήγγειλα,
Στο λέω και μοναχός μου.
Αμάν! αυτά τα μαύρα που φοράς,
Είναι ο θάνατός μου.
Αυτά τα μαύρα που φοράς,
Εγώ θα σου τα βγάλω.
Αμάν! θα σου φορέσω ολόλευκα,
Και θα ’ρθω να σε πάρω.
.
(ΧΙΜ)
