Από το ιστολόγιο του Ι. Στ. Βέργου.
Τι λέτε, φύγανε τα καρκαντζέλια; Λακίξανε;...
Θα γλιτώσουμε και φέτος;
Οι καλικάντζαροι είναι, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, τα δύσμορφα δαιμόνια που ζουν στα έγκατα της Γης και εμφανίζονται στην επιφάνειά της κατά τη διάρκεια των εορτών, από τα Χριστούγεννα έως τα Φώτα..
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση οι καλικάντζαροι επισκέπτονται τη Γη για 12 μέρες το χρόνο. Όλη την άλλη χρονιά προσπαθούν να πριονίσουν τον κορμό του δέντρου που στηρίζει τη Γη, έργο που το εγκαταλείπουν μόλις φτάσουν τα Χριστούγεννα, αφήνοντας το μεσοκομμένο δέντρο να πέσει μόνο του, για να ανέβουν στη Γη και να δυσκολέψουν τη ζωή των ανθρώπων.
Εμφανίζονται τη νύχτα, κατεβαίνουν από την καπνοδόχο κάθονται στο μπουρφούνι, ανακατεύουν την στάχτη, κοιμούνται στο παραγώνι, πειράζουν και ενοχλούν τους πάντες, ιδιαίτερα τις γριές που μαγειρεύουν, κλέβουν τα φαγητά, ανακατεύουν τα γλυκά από τα σπίτια και ενοχλούν τα ζώα. Για να αποφύγουν τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση, οι άνθρωποι φροντίζουν να τους καλοπιάσουν αφήνοντας γλυκά, ποτά αφύλακτα, μπαρέδω, αλλά και στα σπίτια τους.
Ως δαιμόνια που είναι, οι καλικάντζαροι φοβούνται το λιβάνι και τον Αγιασμό. Γι αυτό με τον Αγιασμό των υδάτων, τα Φώτα, εγκαταλείπουν πανικόβλητοι τη Γη λέγοντας το γνωστό:
"Το ακούς κουμπάρε Θόδωρε....
Φόρτο να φορτώσουμε, λακάτε να λακίσουμε, γιατί έρχεται ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του…."
Και μόλις φτάσουν στα έγκατα της Γης, το δέντρο έχει θρέψει και είναι πάλι ακέραιο κι οι καλικάντζαροι ξαναρχίζουν πάλι να το πριονίζουν ως τα επόμενα Χριστούγεννα. Και έτσι γλιτώνει κάθε χρόνο το καταγκρέμισμα της η Γη στην άβυσσο...
Αλλά όπως όλα τα είδη μεταλλάσσονται, αποκτούν αντισώματα, ισχυροποιούνται, αναισθητοποιούνται, έτσι και αυτοί οι καλικάντζαροι κατά την διάρκεια της ολιγοήμερης παραμονής τους στην Γη, κοντά στα άλλα, έχουν ισχυροποιηθεί, έχουν μεταλλαχθεί, έχουν κάνει πονηρές επιμιξίες, γενετικές διασταυρώσεις με τον άνθρωπο και έχουν γεννηθεί από αυτούς και άλλα ανθρωποτερατόμορφα πλάσματα στην Γη, ανεξήγητης συναισθηματικής και ψυχικής συμπεριφοράς. Αυτά είναι τα ψυχικά ανθρωπόμορφα τέρατα με Αγγελική, ή διαβολική μορφή και ψυχή διαβόλου αναλόγως, που κυκλοφορούν ανάμεσα στην κοινωνία των ανθρώπων και δεν μπορείς να τα διακρίνεις.
Έχουν Αγγελική μορφή και απόκρυφα, διαβόλου γνώμη….
Όταν σου κάνουν το κακό τότε κάτι καταλαβαίνεις, αλλά δεν μπορείς να τα συλλάβεις, γιατί επιμελώς κρύβονται και ο καθένας μας, όταν πάθει του κάνουν την ζημιά, το κακό, από μόνος του βολοδέρνεται. Τα Καρκατζέλια όπως φαίνεται στην χώρα μας, στην Πατρίδα μας …δεν φύγανε, δεν φεύγουνε, αφήνουνε ξοπίσω τους το κάτι τις...
.
Τη μαγάρα...
Την μαγιά της μόλεψης, τους μεταλλαγμένους που κάνουν τις κρυφές, τις πονηρές τις πράξεις, τις ζημιές, παρά τους τόσους Μεγάλους Αγιασμούς που κάθε χρόνο οι Χριστιανοί κάνουμε!...
Ολοχρονίς, σε όλες τις εκκλησιές μας, κεριά ανάβουμε πολλά, καίμε με τις λίμπρες το λιβάνι, στα νοικοκυριά, στα εξωκλήσια, στις εκκλησιές, στα μοναστήρια!...
Η λαμογιά τους όμως θεριεύει!...
Και το πριόνι της ατιμίας τους πιότερο ακονίζουν…. οι μεγάλοι, οι τρανοί, οι πονηροί, οι μεταλλαγμένοι καλικάντζαροι!...
Αυτοί που έχουν την όψη, την μορφή του Αγγέλου και ψυχή διαβόλου…
Αυτοί, οι άγγελοι… από τους οποίους περιμένει ο λαός να βρει απάγκιο, προστασία, όμως αυτοί κρυφά ακονίζουν το πριόνι της συμφοράς, για να κόβει… Τι;...
Τι το πριόνι αυτό να κόβει;...
Την πείνα, την φτώχεια, την ανέχεια του λαού;…
Όχι... Όχι...
Να κόβει, να κόβει....
.
Την προκοπή, την ζωή του λαού....
Σε αυτή, για αυτή την πονηρή δουλειά, το πριόνι τους είναι… αθέρας!....
Καθόλου δεν στομώνει!...
Κάθε χρόνο των Φώτων, τον Μέγα Αγιασμό!... τα ξόρκια, με κατάνυξη τα διαβάζουμε, μα και αυτά, δεν φτάνουν!...
Τίποτα δεν κάνουν!….
Και εδώ, στην Χώρα μας στην Πατρίδα μας ολημερίς, ολονυχτίς, ολοχρονίς τα καρκατζέλια κάθονται σταυροπόδι!...
Και πριονίζουν, καταστρέφουν την προκοπή του καθενός μας.
Κλωτσάνε τα όμορφα τα νιάτα της προκοπής της κοινωνίας του Κράτους την ελπίδα...
Ροκανίζουν!...ροκανίζουν…. ασύστολα... αχόρταγα… Τα Κρατικά συθέμελα!...
Και τρώνε, τρώνε ακόμα, ακόμα και τα θρέμπελα...
.
Τι άλλο πια, ο Χριστιανός να κάνει;...
Μήπως χρειάζεται και είναι απαραίτητο, αναγκαίο, χρήσιμο, καλό, για αυτούς και για μερικούς πονηρούς από το σινάφι τους να χρησιμοποιηθεί και του Χριστού μας το φραγγέλιο;...
Κοντά στον Αγιασμό, αντάμα στο Βαγγέλιο;...
.
(χιμ)
