Πάσχα στου Σέρβου 2016

Το Πάσχα στο χωριό, η μεγάλη αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης, κυρίως για εμάς που ζήσαμε την παιδική μας ηλικία εκεί,  είναι κάτι πολύ διαφορετικό και πολύ όμορφο. Είναι οι παιδικές μας αναμνήσεις  που μαζί με το όμορφο φυσικό περιβάλλον της άνοιξης και τους πολλούς αγαπητούς πατριώτες, συνθέτουν πολλά ευχάριστα συναισθήματα και δημιουργούν ξεχωριστή ψυχική ευαιξία.

Λίγες φορές τα τελευταία χρόνια μπόρεσα να κατέβω στο χωριό τις ημέρες του Πάσχα, και να περάσω όμορφα, όπως εκείνες τις ωραίες εποχές της παιδικής μας ηλικίας. Φέτος, το 2016,  τα κατάφερα και πράγματι πέρασα ωραία.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Μεγάλη Παρασκευή

Λίγο πριν το μεσημέρι, βρισκόμαστε στη γέφυρα του Αγιώργη Σαρά. Την ιστορική και εντυπωσιακή αυτή γέφυρα, που από τη δεκαετία του 1930 διευκολύνει το πέρασμα του Λούσιου ποταμού.

Ιδιαίτερα για μας τους Σερβαίους η περιοχή αυτή έχει ξεχωριστή σημασία, μιας και αποτελεί σημείο αναφοράς, γιατί από εκεί ξεκίνησε η κατασκευή του δρόμου προς το χωριό μας, στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Το πρώτο αυτοκίνητο ήρθε στο χωριό το 1952.

Στρίβουμε δεξιά για του Σέρβου, ενώ αριστερά ο

Το εικονοστάσι στη στροφή του δρόμου

δρόμος οδηγεί στην ιστορική Δημητσάνα, την πρωτεύουσα του Δήμου, που το χωριό μας είχε και έχει στενούς δεσμούς.

Ο καιρός καλός με κάποια σύννεφα, όπως απαιτεί άλλωστε η μέρα. Όλα γύρω καταπράσινα, «τουφωμένα», πανέμορφα με τη βλάστηση να οργιάζει παντού. Ιδιαίτερα τα σπάρτα δίνουν ξεχωριστό  άρωμα και χρώμα στο φυσικό περιβάλλον.

Της Γριας ο Σωρός

Περνάμε τη Μαλάσοβα (Άγιο Αθανάσιο το λένε σήμερα) και φτάνουμε στης γριάς το σωρό, στην ηρωική αυτή περιοχή, που το Μάη του 1826 οι Σερβαίοι πολεμιστές μαζί με άλλους κοντοχωριανούς, κατατρόπωσαν τον στρατό του Ιμπραήμ και του πήραν όλα τα ζωντανά που κουβαλούσε. Ο μύθος για τη "γριά" που το σωρό από πέτρες, ως ανάθεμα, είναι γνωστός σε όλους τους πατριώτες.

Λίγο ποιο πέρα στεκόμαστε να αγναντέψουμε προς τα δεξιά τα ιστορικά και πανέμορφα Λαγκάδια, που τόσα πολλά θυμίζουν σε τόσο πολλούς Σερβαίους, κυρίως από την περίοδο των γυμνασιακών τους χρόνων.

 Φτάνουμε στη κοκκινόβρυση και σταματάμε να πιούμε λίγο νερό από

Τα ιστορικά Λαγκάδια

«του γιατρού τη βρύση». Του αείμνηστου γιατρού Ι. Δημόπουλου,

Η Βρύση του γιατρού Ι. Δημόπουλου. Κατασκευάστηκε για πρώτη φορά   περί τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και ανακατασκευάστηκε με πέτρα  περί το τέλος της δεκαετίας του 1990,          με τη φροντίδα του Συνδέσμου.

του εξαιρετικού αυτού πατριώτη, που επί 22 χρόνια πρόσφερε ως πρόεδρος του Συνδέσμου, πάρα πολλά πράγματα και πλουσιότατο συλλογικό έργο σε έργα υποδομής στο  χωριό και τους πατριώτες. Χάρις σε αυτόν τον άνθρωπο και το έργο που πρόσφερε αναβαθμίστηκε σημαντικά η ποιότητα ζωής των Σερβαίων.

Λίγο μετά περνάμε το Σουλινάρι, τον Αγιάννη, την τρανηβρύση με την Αγία Παρασκευή και φτάνουμε στο έμπα του χωριού, τη γνωστή μας Ζαχαρού.

Πριν από τη Ζαχαρού και μέχρι την έξοδο του χωριού, που υπάρχει η στροφή για τον κάτω μαχαλά, όλος ο δρόμος  είναι γεμάτος από αυτοκίνητα.  Σκέτη «κυκλοφοριακή συμφόρηση». Αλλά και στους εσωτερικούς δρόμους του χωριού η κατάσταση είναι ίδια.

Έξω από τα μαγαζιά του Γιάννη Ρουσιά, Νίκου Τρουπή και Νίκου Λιατσόπουλου κάθονται στα τραπεζάκια πατριώτες, πίνουν τα σχετικά και συζητάνε, όλοι πάντως δείχνουν να είναι χαρούμενοι.

Αυτό είναι κάτι σημαντικό που προσφέρει το χωριό μας, τη χαρά δηλαδή στα πρόσωπα των πατριωτών. 

.Το απόγευμα η λειτουργία και η όλη διαδικασία της περιφοράς του 
Επιταφίου έγιναν νωρίς, γιατί ο παππάς θα πήγαινε και σε άλλο χωριό.

Η εκκλησία μας "Κοίμησης Θεοτόκου"  γεμάτη από κόσμο και ο επιτάφιος εξαιρετικός, σεμνός και απέριττος, όμορφα στολισμένος, από τις γυναίκες του χωριού μας.

Έγινε η περιφορά μέχρι την Ζαχαρού και στην επιστροφή οι 4 νεαροί που κρατούσαν τον επιτάφιο τον σήκωσαν ψηλά στην είσοδο του Ναού και όλοι πέρασαν από κάτω, όπως προβλέπει το έθιμο.  

Η λειτουργία ολοκληρώθηκε με σύντομη ομιλία του νέου παπά «του πατέρα Χριστόδουλου», ο οποίος δήλωσε πως από δω και στο εξής θα είναι μόνιμος παππάς του χωριού. Μια σύντομη ομιλία αξιοπρόσεκτη, από έναν νεαρό μορφωμένο ιερωμένο (είναι μόλις 25 ετών), που εμπνέει σεβασμό και εμπιστοσύνη.

Ο πατέρας-Χριστόδουλος ομιλεί στους πιστούς

Οι "χαιρετούρες", οι ευχές και οι φιλοφρονήσεις των πατριωτών, στη διάρκεια της περιφοράς και μετά τη λειτουργία, είχαν την τιμητική τους. Και μόνο γι αυτό αξίζει κανείς να προσπαθεί να περνάει το Πάσχα στο χωριό, εάν και εφόσον...

Μετά από την περιφορά, αρκετοί πατριώτες έφυγαν για τα σπίτια τους, άλλοι πήγαν στα μαγαζιά (μην ξεχνάμε και την παράδοση που έχει το χωριό στα «χαρτιά») και άλλοι έκαναν τις βόλτες τους. Τα μικρά παιδιά, ως συνήθως, έτρεχαν «πέρα –δόθε» στον κεντρικό δρόμο και στη «Ράχη»  και έδιναν τον δικό τους τόνο και μια ξεχωριστή νότα στο όλο σκηνικό.

Μεγάλο Σάββατο.

Στη διάρκεια της ημέρας λίγος κόσμος στην κεντρική αγορά. Οι προετοιμασίες προφανώς για την ημέρα του Πάσχα, αλλά και διάφορες δουλειές συντήρησης των σπιτιών, έκαναν πολλούς πατριώτες να μείνουν στα σπίτια τους. Το σκηνικό άλλαξε το βράδυ, που τα μαγαζιά και η πλατεία γέμισαν κόσμο, εν αναμονή της λειτουργίας για την Ανάσταση.

Πριν την έναρξη της λειτουργίας (κατά τις 10 το βράδυ), ο παππάς με τους ψάλτες πήγαν στον συνοικισμό Αράπηδες, για να ψαλεί και εκεί η  "Αναστάσιμος Ακολουθία" και να μην αναγκάζονται οι εκεί κάτοικοι και επισκέπτες να έρχονται νυχτιάτικα στου Σέρβου. Μπράβο στον Παππά και σε αυτούς που πήραν αυτή την απόφαση.

Στη συνέχεια επέστρεψε «η αποστολή» και άρχισε η λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η εκκλησία γέμισε από κόσμο. Το «Άγιο Φως» από τους Αγίους Τόπους έφτασε και στου Σέρβου (Από την Αθήνα αεροπορικώς στην Τρίπολη, από εκεί στη Δημητσάνα, όπου διαμοιράστηκε στα διάφορα χωριά. Από του Σέρβου πήγε και το έφερε ο γαμπρός του Κώστα Μπόρα, συζ. της Διαμάντως).

Οι πατριώτες ψέλνουν το "Χριστός Ανέστη" στον προαύλιο χώρο του Ναού

Ξεχωριστή μνεία είναι χρέος  να γίνει για τους ψάλτες του Ναού, λόγω των εξαιρετικών υπηρεσίες που προσφέρουν στους πατριώτες, με πρώτο το Γιάννη Θ. Σχίζα και τους  Κ. Δάρα και Ν. ΣΤ. Σχίζα. Επίσης στο Νίκο, σύζ. της Αγλαΐας Παναγοπούλου για τη βοήθεια που προσφέρει στην τέλεση της λειτουργίας.

Το «Χριστός Ανέστη» με συνοδεία λίγων βαρελότων, εψάλη στο προαύλιο χώρο του Ναού από τον Ιερέα και όλους τους πατριώτες, που μπορεί να ξεπερνούσαν και τα 150 άτομα. Ο παπα-Χριστόδουλος διάβασε το μήνυμα του δεσπότη είπε και μερικά δικά του λόγια και στη συνέχεια –εν μέσω ανταλλαγής ευχών- οι περισσότεροι πατριώτες έφυγαν «για τη μαγειρίτσα» και οι υπόλοιποι εισήλθαν πάλι στο Ναό, για την ολοκλήρωση της Αναστάσιμης Ακολουθίας.

  Ημέρα του Πάσχα. 

Το πρωί απόλυτη ησυχία στο καταπράσινο χωριό. Όπου και να κοιτάξει  κανείς παντού καταπράσινο και πυκνό δάσος. Μόνο στην κορυφή του Αρτοζήνου και του ανεμιστού μπορούσε να διακρίνει γυμνό πέτρινο τοπίο. Το εκκλησάκι του Αγιοθανάση μόλις που διακρίνεται,  ενώ τα περισσότερα σπίτια του χωριού περιβάλλονται από ψυλά δένδρα.

Κατά τις 10 το πρωί άρχισαν να ακούγονται τα πρώτα  δημοτικά τραγούδια σε διάφορες γειτονιές, που όσο περνούσε η ώρα τόσο ποιο πολύ δυνάμωναν.  Σε πολλά σπίτια σούβλισαν αρνιά και   έψισαν κοκορέτσια.  Σε όλα υπήρχε ευχάριστη εορταστική ατμόσφαιρα, με πλούσια φαγητά,  μπόλικο κρασί και το σχετικό γλέντι και με καμιά "γύρα" χορό. 

Ο καιρός αρκετά ζεστός την ημέρα, με κάποια συννεφάκια και τάση για ψιλόβροχο το απόγευμα, που τελικά όμως μόνο λίγες σταγόνες βροχής έπεσαν. Πάντως το βραδάκι η θερμοκρασία έπεσε αρκετά και το σακάκι ήταν απαραίτητο. Το βράδυ τα μαγαζιά ήταν γεμάτα από κόσμο, άλλες παρέες έπιναν το ποτό τους, άλλες έτρωγαν το μεζεδάκι τους και οι πλέον δυναμικές παρέες έπαιζαν «ξερή» και «δηλωτή» στο καφενείο του Ι. Ρουσιά.

Δευτέρα του Πάσχα

Την Δευτέρα του Πάσχα συνεχίστηκε κάπως η διασκέδαση, ενώ αρκετοί πατριώτες άρχισαν να φεύγουν, μιας και ο καιρός άρχισε να χαλάει και οι προβλέψεις μιλούσαν για βροχές. Πράγματι μετά το μεσημέρι άρχισε να βρέχει και η ομίχλη κάλυψε όλο το χωριό.

Την επόμενη μέρα την Τρίτη, ο καιρός επιδεινώθηκε και η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους 10^ο.   Οι περισσότεροι πατριώτες που πήγαν για Πάσχα στο χωριό έφυγαν με «χρόνια πολλά» και «του χρόνου με καλύτερο καιρό».

Έτσι (ή κάπως έτσι) έγιναν τα πράγματα το Πάσχα του 2016 στο χωριό μας Σέρβου και πιστεύουμε πως όλοι όσοι έκαναν ανάσταση εκεί έμειναν ευχαριστημένοι.

Ας ευχηθούμε το επόμενο Πάσχα να έρθουν περισσότεροι πατριώτες στο χωριό, γιατί αυτός ο τόπος –εκτός των άλλων- έχει και την ανάγκη όλων μας για να συνεχίσει να υπάρχει.

 Χ  Ρ   Ο   Ν   Ι   Α       Π   Ο   Λ   Λ   Α.

 X. Ι. Μαραγκός