ΕΙΝΑΙ γεγονός πως τα τελευταία χρόνια πολλοί πατριωτικοί-πολιτιστικοί σύλλογοι, όπως ο δικός μας, υπολειτουργούν ή βρίσκονται σε αδράνεια. Δύο, κατά τη γνώμη μας, είναι οι βασικοί λόγοι:

Α) Με την πάροδο των ετών έχουν εξασθενήσει οι δεσμοί των νεότερων πατριωτών, τόσο με το χωριό και τους μεγαλύτερους πατριώτες, όσο και μεταξύ τους.

Β) Στην εποχή μας, με τους γρήγορους ρυθμούς της ζωής και τις πάρα πολλές ανάγκες, δύσκολα αποφασίζει κανείς να διαθέσει το χρόνο του για συλλογικές δραστηριότητες, Πολύ περισσότερο, όταν σκέφτεται ότι στο τέλος μπορεί, κάποιοι πατριώτες του, όχι μόνο να μην αναγνωρίσουν την προσφορά του αλλά να τον κατηγορήσουν κιόλας.

Ο ΔΙΚΟΣ μας Σύνδεσμος ευτυχώς τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε ικανοποιητική δραστηριότητα και ελπίζουμε να συνεχίσει στον ίδιο ή και σε καλύτερο ρυθμό. Αυτό εξαρτάται από όλους μας που, εκτός των άλλων, πρέπει να στηρίζουμε τουλάχιστον ηθικά αυτούς που εθελοντικά και ανιδιοτελώς προσφέρουν τις όποιες υπηρεσίες τους. Αν είμαστε άκριτα επικριτικοί και κατήγοροι για το παραμικρό είναι επόμενο να μην υπάρχει διάθεση των πατριωτών για συμμετοχή τους στο ΔΣ, με φυσικό επακόλουθο το μαρασμό, την αδράνεια ή/και τη διάλυση του Συνδέσμου. Αυτό δεν είναι θεωρητικό, αφού όλοι θυμόμαστε ότι πριν λίγα χρόνια ο Σύνδεσμος μας έφτασε σε αυτό το σημείο, αφού δεν υπήρχαν υποψήφιοι για το Διοικητικό Συμβούλιο. Έχοντας αυτά υπόψη της η σημερινή διοίκηση του Συνδέσμου έχει εκφράσει επανειλημμένα στο παρελθόν τις ευχαριστίες της σε όλα τα μέλη των παρελθόντων ΔΣ, γιατί πιστεύει πως όλα προσέφεραν έργο (καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του) και όλα αξίζουν επαίνου.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αμφιβολία πως όσο περισσότερες είναι οι συλλογικές δραστηριότητες, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα να μη γίνει κάτι απόλυτα σωστό. Όμως δεν θα πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό και να παραβλέπει το συνολικό έργο, από το οποίο σε τελική ανάλυση, πρέπει να κρίνονται οι διοικήσεις. Κάθε πατριώτης δικαιούται να έχει τις απόψεις του για τα συλλογικά μας, δεν είναι όμως δημοκρατικό και δίκαιο να επιμένει πως μόνο οι δικές του απόψεις είναι οι σωστές και να αγνοεί την πλειοψηφία. Στις δημοκρατίες τις αποφάσεις τις παίρνουν οι πλειοψηφίες, τις οποίες όλοι πρέπει να σέβονται. Σε ότι αφορά τη σημερινή διοίκηση του Συνδέσμου σας βεβαιώνουμε πως οι δημοκρατικές διαδικασίες λειτουργούν για όλα τα θέματα.

ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ Συνέλευση, που θα γίνει στις 7 Δεκεμβρίου 2008 (και την επόμενη Κυριακή οι αρχαιρεσίες), όλοι οι πατριώτες θα έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν κριτική στην απερχόμενη διοίκηση του Συνδέσμου, να συζητήσουν οποιοδήποτε συλλογικό θέμα τους απασχολεί και να ζητήσουν τη λήψη σχετικών αποφάσεων. Πέραν όμως των συζητήσεων, εκείνο που έχει μέγιστη πρακτική σημασία είναι η εκδήλωση ενδιαφέροντος για την επόμενη διοίκηση. Για το λόγο αυτό το ΔΣ κάνει έκκληση σε όλους τους πατριώτες να δηλώσουν όσο γίνεται περισσότεροι υποψηφιότητα. Είναι λογικό και δίκαιο να γίνεται διαρκής ανανέωση των συμβουλίων, ώστε να δίδεται η ευκαιρία σε όσο γίνεται περισσότερους πατριώτες να υλοποιούν τις ιδέες τους και παράλληλα εκπληρώνουν το χρέος τους απέναντι στο χωριό, προσφέροντας τον καλύτερο τους εαυτό. Θα είναι κρίμα αν μετά τη προσεχή Συνέλευση δεν βρεθούν τουλάχιστον 9 πατριώτες να θέσουν υποψηφιότητα για το ΔΣ. Στην περίπτωση αυτή καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του για ότι λέει και για ότι κάνει.

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ακόμη να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας ότι με τον Καποδίστρια 2, που για τη δική μας περιοχή προβλέπεται συνένωση των Δήμων Ηραίας, Δημητσάνας, Τρικολώνων και Γόρτυνος (τελευταίο φ. Γορτυνίας) και την ενδεχόμενη, όπως συζητιέται, κατάργηση των Τοπικών Συμβουλίων, ο Δήμος θα είναι απόμακρος από το κάθε χωριό και θα παραμείνουν μόνο οι πατριωτικοί Σύλλογοι που θα μπορούν οργανωμένα να φροντίζουν και να προασπίζουν τα συμφέροντα των χωριών.

Εφημερίδα "Αρτοζήνος" φ. 169


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.