Από την ποιητική συλλογή  «Το προσωπείο του χρόνου»  Αθήνα 2010.

 

Πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα ως έχουν

Να μη ρωτιόμαστε

Άτοπο είναι οι θνητοί να ξέρουν

Πίσω απ΄ το προσωπείο το κενό

Πίσω απ΄ το προσωπείο είναι το είναι

Αδιανόητο σ΄ εμάς.

Ζήσε, εργάσου, ύπνωττε, θυσίασε, θυσιάσου

Ντύσε με λόγο και ρυθμό το χώρο

Μα μη ρωτάς

Όταν κοιμάσαι

Οι οπτασίες που προβάλλει

Στα πετάσματα του νου σου ο Θεός

Γνωρίζουν ίσως την απάντηση

Μα έστω κι αν το ίδιο είναι

Το νοείν και το νοούμενο

Το αίνιγμα

Όταν προσπαθείς να καταλάβεις τι ορίζουν

Μένει ακέραιο.

(χιμ)