Η πιό αποκρουστική εικόνα
που έχουν δεί τα μάτια μου
είναι οι σκοτωμένες ώρες.
Κι' όποιος,
σ'αυτό το μακελειό,
λεέι πως δεν έχει πάρει μέρος,
πρώτος ας βγεί
στο ανάθεμα την πέτρα να πετάξει.
Κανείς λοιπόν!
Ας το χαρούμε,
κι ας συνεχίσουμε
τις εν ψυχρώ
δολοφονίες των ωρών.
Εξάλλου όλα συνηθίζονται
Και ήδη,
έχουμε αρκετά εθισθεί
στη θέα των πτωμάτων
(Από το βιβλίο Βουρκωμένοι άγγελοι)
Η διάνοιξη του δρόμου από τον Αγιώργη το Σαρά μέχρι το χωριό, μήκους 12 χιλιομέτρων έγινε το 1950. Οι Σερβαίοι διέθεσαν τις μερίδες τους από τη βοήθεια της UNRA που πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την μπολντόζα. Επίσης δούλεψαν προσωπική εργασία όλοι οι ενήλικες του χωριού. Οι Αραπαίοι, επειδή είχαν να περπατήσουν μια ώρα παραπάνω από τους Σερβαίους, για να φθάσουν από το σπίτι τους στο έργο και μία να γυρίσουν, κοιμόσαντε το βράδυ εκεί που δούλευαν.
