..Έχουν περάσει 27 χρόνια από το 1993, που η αείμνηστη πατριώτισσα Μαρία Αθ. Παναγοπούλου, έφυγε από κοντά μας, στην ηλικία   των 61 ετών.

Ψάχνοντας για κάποιο άρθρο στην εφημερίδα του Συνδέσμου μας «Αρτοζήνος», έπεσε το μάτι μου στο πρώτο φύλλο (Αύγουστος 1976), όπου υπάρχει και ένα εξαιρετικό άρθρο της Μαρίας, που δεν έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα. Θεώρησα πως αξίζει τον κόπο να δημοσιευτεί, έστω και 46 χρόνια μετά, γιατί είναι   μεστό περιεχομένου σε ποικίλα θέματα τρόπου σκέψης, νοοτροπίας των ανθρώπων του χωριού, αλλά και μελλοντικής προοπτικής.

Με αφορμή αυτό το άρθρο σκέφτηκα να γράψω και λίγα εισαγωγικά λόγια στη μνήμη αυτής της εξαιρετικής Σερβιώτισσας, κυρίως για να την γνωρίσουν και οι νεότεροι πατριώτες, που δεν είχαν την ευκαιρία να την δουν από κοντά.

Η Μαρία ήταν ένας βαθυστόχαστος και ευαίσθητος λογοτέχνης (ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία), όσο και χαρισματικός άνθρωπος με δυναμική προσωπικότητα και υψηλού βαθμού συλλογική συνείδηση. Για το πνευματικό της έργο ( περιλαμβάνεται σε 7 βιβλία), την πατριωτική και συλλογική της συνείδηση, ο Σύνδεσμος του χωριού μας οργάνωσε εκδήλωση στη μνήμη της το 2005 (έχει δημοσιευθεί στον Αρτοζήνου) και έχει δημοσιεύσει κατά καιρούς πολλά της άρθρα στην εφημερίδα.  Επίσης, περί τις 80 δημοσιεύσεις υπάρχουν στην ιστοσελίδα servou.gr (Σερβαίοι/Σερβαίοι συγγραφείς-λογοτέχνες/Παναγοπούλου Μαρία). Ως άνθρωπο, θα μπορούσε κάποιος που γνώριζε καλά τη Μαρία, να την χαρακτηρίσει ως βαθειά φιλοσοφημένη και ίσως μοναδική για τα δεδομένα του δικού μας χωριού.  Όταν τα καλοκαίρια έβγαινε από το σπίτι της στο χωριό με το καροτσάκι (μισό αιώνα σχεδόν ήταν ανάπηρη) μαζεύονταν σαν μέλισσες γύρω της οι πατριώτες, να ακούσουν τι θα πει και τι θα σχολιάσει, γιατί  είχε και απίθανο χιούμορ. Το άρθρο που θα διαβάσετε στη συνέχεια έχει τίτλο

«ΚΙ ΑΡΧΗ ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΧΡΟΝΟΣ»

που συνειρμικά παραπέμπει σε Νέα Χρονιά. Όμως δεν πρόκειται γι αυτό. Όπως και η ίδια εξηγεί στο άρθρο της, ο τίτλος αναφέρεται στην αρχή έκδοσης της εφημερίδας Αρτοζήνος. Της εφημερίδας του Συνδέσμου που εκδίδεται επί   44 συναπτά έτη (1976-2020) και έχει κυκλοφορήσει ήδη και το 218 φύλλο (κατά μέσο όρο 5 σχεδόν φύλλα το χρόνο). Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολη η έκδοση μιας εφημερίδας, για ποικίλους λόγους, που όλοι μπορούν να φανταστούν. Η βοήθεια της Μαρίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του τότε ΔΣ, να προχωρήσει στην έκδοση του «Αρτοζήνου», που μπήκε στα σπίτια όλων μας και έφερε ποιο κοντά τις καρδιές μας, πέρα από την όποια αξία των άρθρων που έχει δημοσιεύσει για την ιστορία κλπ, κλπ του χωριού μας.

Ας είναι αιωνία η μνήμη της, καθώς και η μνήμη του τότε προέδρου του Συνδέσμου μας Στάθη Δάρα, αλλά και των αείμνηστων τότε μελών Ηλία Χειμώνα και Ηλία Γιαννακόπουλου, που έπαιξαν πρωταρχικό ρόλο στην όλη προσπάθεια έκδοσης της εφημερίδας.  Αξίζει ίσως να σημειωθεί πως εκτός από τους 4 αυτούς αείμνηστους πατριώτες, 4 ακόμη μέλη του τότε ΔΣ (οι 3 - Ι. Στ. Βέργος, Θ. Γ.Τρουπής, Ι. Κ. Μπόρας- υπήρξαν πρόεδροι, και εγώ ) συνεχίζουμε   να βοηθούμε τη σημερινή διοίκηση του Συνδέσμου (δεν μετέχουμε), στην έκδοση της εφημερίδας (και ιστοσελίδας), καθένας με τον τρόπο του και τις δυνατότητές του.

Αν σκεφτεί κανείς πως η εφημερίδα είναι τουλάχιστον 8σέλιδη, προκύπτει πως υπάρχουν πάνω από 3.500 χιλιάδες σελίδες εφημερίδας, με περιεχόμενο που αφορά ουσιαστικά το χωριό και τους πατριώτες. Αν σε αυτό υπολογιστούν και 3.000 περίπου άρθρα στην ιστοσελίδα servou.gr (κάποια είναι ίδια) φαίνεται το τεράστιο έργο του Συνδέσμου μας σε αυτόν τον Τομέα. Τα δύο αυτά μέσα επικοινωνίας του Συνδέσμου, που αποτελούν τον συνεκτικό κρίκο μεταξύ μας, οφείλουμε όλοι όχι μόνο να τα προστατεύουμε ως «κόρη οφθαλμού», αλλά και να προσπαθούμε να τα αναβαθμίσουμε το νέο έτος 2021, με καθοδηγητή πάντα το Σύνδεσμο.  

Καλή χρονιά σε όλους

Χ. Ι. Μαραγκός

Ακολουθεί το άρθρο της Μαρίας (με κάποιες τεχνικές δυσκολίες):

Μαρία Αθ. Παναγόπουλου Σέρβου 1932-Αθήνα 1993

(χιμ)

.