Βρισκόμαστε στο τέλος του Οκτώβρη, με τον Νοέμβρη προ των πυλών, τους δύο μήνες που είναι ταυτισμένοι με την έναρξη του χειμώνα και την οριστική λήξη κάποιας θερμής καλοκαιρινής περιόδου.

Για το χωριό μας όμως, η σημασία τους ήταν πάντα ξεχωριστή,  μιας και αποτελούν τη συνέχεια μιας παράδοσης, η οποία επιμένει να αναβιώνει από την εποχή της τουρκοκρατίας.

Βρισκόμαστε λοιπόν, στην εποχή των καζανιών, εκεί που οι άμβυκες και οι αποστακτήρες δουλεύουν νύχτα μέρα γύρω από τη φωτιά ακολουθώντας χρόνια τώρα το ίδιο τελετουργικό.

 

Έτσι, ο Σύνδεσμος για δεύτερη χρονιά διοργάνωσε εκδήλωση, στην οποία οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να μαθητεύσουν πλάι στον μπαρμπά Νίκο Τρουπή (Αλούπη), μύστη της τέχνης της απόσταξης και να λάβουν μέρος σε όλα τα στάδια της. Η πρώτη στάλα τους αποζημίωσε όλους, βλέπετε την περίμεναν να φτάσει στο φλυτζάνι ώρα πριν εκέινη αποφασίσει να εμφανιστεί στην άκρη του λουλέ. Οι βαθμοί της πρώτης απόσταξης ξεκινούν κοντά σε αυτούς του οινοπνεύματος, γι' αυτό και την πρώτη στάλα την κρατούσαν για εντριβή, απολύμανση κ.λπ.

Το καζάνι άνοιξε και η μυρωδιά από τα βρασμένα στέμφυλα συνεπήρε τους παρακολουθούντες, αλλά ο Σύνδεσμος είχε προβλέψει, μεζές και φρέσκο τσίπουρο στην αρχή και μπόλικο χόρό στη συνέχεια. Όλοι φεύγοντας ευχήθηκαν και του χρόνου, υγεία, υπομονή, αλληλεγγύη σε πείσμα των καιρών και να είμαστε όλοι καλά.

 

Κλικ στις κατωτέρω φωτογραφίες για να συνδεθείτε με το αντίστοιχο Slideshow

tsip_7

8 Φωτογραφίες

Το Slideshow ανοίγει σε νέο παράθυρο/καρτέλα.
Για να επιστρέψετε στην παρούσα σελίδα και να συνεχίσετε θα πρέπει να κλείσετε το νέο παράθυρο/καρτέλα.

 

Video παραγωγής Νίκου Α. Τρουπή

 

 

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.