.Αναδημοσίευση από το face book της Μαρίνας Διαμαντοπούλου-Τρουπή.
Α) Τον Ιανουάριο του 1821 στη Μάνη.
Από “Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη” (Γ. Τερτσέτη)
“….εις τας 3 ιανουαρίου ανεχώρησα από την Ζάκυνθο και εις τας 6 Ιανουαρίου έφθασα εις την Σκαρδαμούλα, εις του πατρικού μου φίλου καπετάν Παναγιώτη Μούρτζινου. Το κίνημα μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου, εις την Καλαμάταν. Από τας 6 Ιανουαρίου, έως τας 22 Μαρτίου, επροσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμε διάφορα σπίτια μανιάτικα χωρισμένα κατά την συνήθειαν τους, και τους ενώσαμεν, τους αδελφώσαμεν. Έστειλα και εις τας επαρχίας της Μεσσηνίας, Μιστρός, Καρύταινας, Φαναριού, Λεονταριού, Αρκαδίας, Τριπολιτσάς, και ήλθαν εκεί οπού ευρισκόμουν, και τους έλεγα, ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι………
Αφού επροετοιμάσαμεν και συναγροιθήκαμεν, ο Ζαϊμης με τους άλλος, αναγκασμένοι να υπάγουν εις την Τριπολιτσά ή να μείνουν έτσι, εκτύπησαν τον βοϊβόδα των Καλαβρύτων.
Οι Τούρκοι με έμαθαν ότι ήλθα και με ενόμιζαν ότι ήλθα με 5.000, με 6.000, εγώ ήμουν με τέσσερους. Ήλθαν Αρκαδιανοί και Μιστριώται. Τούρκοι με ραγιάδικα σκουτιά ενδυμένοι και ήλθαν να ιδούν με πόσους ήμουν, και εγώ έπαιζα ταις αμάδαις και εγύρισαν οπίσω και έλεγαν, ότι: ”Ευρήκαμε ένα γέρο και έπαιζε ταις ομάδαις.
Επήγα εις τον Μούρτζινο ως φίλο μου πατρικόν. Ο Μαυρομιχάλης είχε το όνομα Μπέης, αλλ’ ο Μούρτζινος είχε την δύναμιν εις την Μάνην. Ερωτήθη τοτε ο Μαυρομιχάλης δια τον ερχομόν μου και αυτός απεκρίθη ότι εδυστύχησε εις την Ζάκυνθο και ήλθε εις την Μάνη δια να τον βοηθήσουν οι φίλοι του και να επιστρέψη οπίσω.
Και εις αυτό εφέρθηκε πολλά καλά, αλλά δεν είναι αληθινό ότι με επρόδοσε εις τους Τούρκους. Δεν είχε την δύναμιν να το κάμη και αν ήθελε, και, εκτός της φιλίας οπού είχαμε με τον Μούρτζινον, είναι συνήθεια εις την Μάνην να υπερασπίζωνται όσους καταφεύγουν εις την οικίαν των”.
.
Β) Στις 20 Μαρτίου οι Δεληγιανναίοι γράφουν στον Κολοκοτρώνη.
Από “Ελληνικά Υπομνήματα αφορώντα την Επανάστασιν”
Ιωάννη Θ. Κολοκοτρώνη.
.
Κι ενώ οι πρόκριτοι της Μάνης ξεσηκώθηκαν…
“….όθεν την 17 Μαρτίου οι πρόκριτοι της Μάνης συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων. Ο δε Κολοκοτρώνης εφανέρωσε την απόφασιν ταύτην εις τους Αναγνωσταράν, Φλέσιαν και λοιπούς, όντας προπαρασκευασμένους δια τον σκοπόν αυτόν, ενώ συγχρόνως από πολλά επαρχίας της Πελοποννήσου, αίτινες ανέμενον την λαμπράν εκείνην ημεραν, ίνα υψώσωσι την σημαίαν της ελευθερίας, ειδοποιείτο τας ετοιμασίας και μάλιστα από τους Γορτυνίους τον Πλαπούταν και Δελιγιάννας, οίτινες τον έγραψαν και την ακόλουθον επιστολήν”…
οι Δελιγιανναίοι έγραψαν στον Κολοκοτρώνη (20 Μαρτίου 1821) να σπεύσει στην Αρκαδία:
“...να ακολουθήσης τον ενταύθα ερχομόν σου αφεύκτως, μη εφαρπασθείς παρ’ υποσχέσεων ή λόγων άλλων….”
.
«Φίλε!
Ο παρών στέλλεται επίτηδες προς αντάμωσιν σου, λοιπόν αφού πληροφορηθής εκ των δια ζώσης αυτού, δίδων πίστιν εις τους λόγους αυτού ως προφερομένους παρ’ ημών των ιδίων και πάσης της πατρίδος, και φιλοτιμούμενος ως συμπατριώτης, εαν έχης ελληνικόν αίμα και πνεύμα και σώζης εις την ψυχήν σου τον πατριωτισμόν πρέπει να ακολουθήσης τον ενταύθα ερχομόν σου αφεύκτως, μη εφαρπασθείς παρ’ υποσχέσεων ή λόγων άλλων αγκαλά και δεν ελπίζομεν να διαβουκοληθής αθετών την της πατρίδος σου πρόσκλησιν επιθυμούσής σε ήδη και ζητούσής σε. Πλην εαν δεν ήσαι νόθος γόνος της περικλεούς ποτε Αρκαδίας, η παρούσα εποχή θέλει σε δείξει, μη καταδεχτής ποτέ, το οποίον και ποτέ δεν ελπίζομεν, ίνα αθετήσης ταύτην την πατριωτικήν πρόσκλησιν και να μείνης αλλαχού, αλλ’ ως συμπολίτης και αδελφός μας πρόθυμος και πάραυτα ν’ ακολουθήσης τον ενταύθα ερχομόν σου, τον οποίον και περιμένομεν ανυπομόνως και αφεύκτως».
Μένομεν, Μαρτίου 20, Λαγκάδια.
Πρόθυμοι ως αδελφοί.
.
Αναστάσιος Παππαγιαννόπουλος, Κανέλος Παππαγιαννόπουλος,
Κωνσταντίνος Παππαγιαννόπουλος, Παναγής Παππαγιαννόπουλος.
(Οι Δελιγιανναίοι πριν της επαναστάσεως ούτως επωνομάζοντο ήτοι Παππαγιανναίοι.) “
.
(ΧΙΜ)
