.

 

Agios NektariosΓιορτάστηκε και φέτος, στις 3 Σεπτεμβρίου, η μνήμη του Αγίου στο ομώνυμο εκκλησάκι του χωριού.

Οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι και όσοι ακόμη πατριώτες συνεχίζουν τις διακοπές τους στο χωριό, παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία, από τον αγαπητό πατέρα Σωτήριο (ήταν ιερέας του χωριού πριν τονagnekta σημερινό πατέρα Ρεμούνδο), σε μια εξαιρετική καλοκαιρινή ημέρα και σε ένα θαυμάσιο καταπράσινο φυσικό περιβάλλον.

Μετά τη θεία λειτουργία έγινε η καθιερωμένη αρτοκλασία και οι ευσεβείς προσκυνητές είχαν την ευκαιρία να καθίσουν στα παγκάκια, να συνομιλήσουν και να απολαύσουν την βλάστηση σε όλη την περιοχή.

Κτήτωρ του κομψότατου αυτού μικρού Ναού είναι ο ευσεβής πατριώτης Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου, που πριν 25 περίπου χρόνια ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία, με αρχιτέκτονα τον πατριώτη Ι. Αθ. Μαραγκό. Το εκκλησάκι βρίσκεται στην περιοχή «Ήθι», πεντακόσια περίπου μέτρα έξω από το χωριό, προς τη δυτική πλευρά.

Το ξωκλήσι αυτό, που βρίσκεται κοντά στον κεντρικό δρόμο προς Αράπηδες, είναι σημείο συνάντησης και βόλτας το καλοκαίρι για όλους τους παραθεριστές, ιδιαίτερα τους νέους. Έχει μεγάλο περίβολο με ένα πανύψηλο δένδρο στη μέση και με τσιμέντινο κυκλικό παγκάκι στην άκρη, για πολλά άτομα.

Η θέα και προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα είναι καταπληκτική.

Χρόνια πολλά σε όσους συμμετείχαν και του χρόνου να είναι πάλι εκεί και με πολλούς άλλους ακόμη πατριώτες.

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι του Σπύρου και Έφης Κλεισούρα, από τον εορτασμό.

.

2018 ΕΟΡΤ. ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡ. Γ 
 2018 ΕΟΡΤ. ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡ. Α
 2018 ΕΟΡΤ. ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡ. Β
 2018 ΕΟΡΤ. ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡ. Δ
 Σχετικά με τις περιοδείες του Αγίου Νεκταρίου αναφέρεται ότι
στις 5 Αυγούστου του 1902
επισκέφθηκε την Δημητσάνα και τη Ζάτουνα. 
Πολλοί από τους κατοίκους των περιοχών αυτών
γράφτηκαν για να αγοράσουν το βιβλίο του "Ευαγγελική Ιστορία"
που κυκλοφόρησε τον
επόμενο χρόνο. Μεταξύ αυτών αναφέρεται και το όνομα
Ηλίας Κωνσταντόπουλος.
που πιθανόν είναι από το χωριό μας.
.
Χ. Ι. Μαραγκός

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.