ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Ιωάννη Κ. Μπόρα, τέως Προέδρου Δ.Σ. του Συνδέσμου Σερβαίων

   Νιώθω υπόχρεος να ευχαριστήσω και δημόσια όλους, που καθ’ οιονδήποτε τρόπο συνέβαλαν στην ίαση και την αντιμετώπιση σοβαρού προβλήματος υγείας και υποβλήθηκα σε μεγάλη εγχείρηση, ειδικότερα ευχαριστώ τους:

    1)  Τον Ομότιμο Καθηγητή της Ιατρικής του ΕΚΠΑ, κύριο Γεώργιο Θ. Τρουπή, ο οποίος μου επισήμανε το μέγεθος του προβλήματος και το κατεπείγον αυτού, καθώς επιμελήθηκε όλων των σχετικών για την αντιμετώπισή του. Επέδειξε και επιδεικνύει ενδιαφέρον.

   2) Τον Τακτικό Καθηγητή της Χειρουργικής και Διευθυντή της έδρας Χειρουργικής Ανατομικής του εργαστηρίου Περιγραφικής Ανατομικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, Θεόδωρο Γ. Τρουπή, ο οποίος οικειοθελώς, προσέφερε τις υπηρεσίες του, πριν και κατά την διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, η συνδρομή του οποίου ήταν καθοριστική για την έκβαση της εγχείρησης αλλά και μετά από αυτήν.  

  3) Τον Τακτικό Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, αγγειοχειρουργό Ιωάννη Κακίση, του βοηθούς αγγειοχειρουργούς, Μιχάλη Περούλη και Σταύρο Αυγό, και την αναισθησιολόγο Τριανταφυλλιά Δήμου. Επίσης, ευχαριστώ το νοσηλευτικό προσωπικό της κλινικής ΜΕΝΤΙΤΕΡΑΝΕΟ και

    4) Τους Γεώργιο Θ. Τρούπη, Ιωάννη Νικ. Βέργο, Διαμάντω Κ. Μπόρα-Αλιφέρη και Αλεξάνδρα Ηλ. Παντελίδη (αιμοδότρια) για την επιμέλειά τους στην προμήθεια των αναγκαίων ποσοτήτων αίματος, που απαιτείτο για την επέμβαση.
Τέλος, ευχαριστώ όλους όσους συμπαραστάθηκαν στο πρόβλημά μου. Να έχουν την ευχή μου.

   Υ.Γ. Η επέμβαση αφορούσε την κοιλιακή αορτή, που εμφάνισε δύο ανευρύσματα, ένα μεγάλο 9 εκ. και το άλλο μικρό 3 εκ. σε συνδυασμό με παχυσαρκία και Χ.Α.Π.

Εύχομαι σε όλους να έχουν πάντα την υγεία τους και την ευχή μου..

 

Το Δ.Σ. του Συνδέσμου, εύχεται στον Γιάννη γρήγορη ανάρρωση.


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.