του Βασίλη Κ. Αναστασόπουλου
Αναδημοσίευση
Πηγή: http://opsarion.gr
Ξεφυλλίζοντας την τελευταία έκδοση της εφημερίδας «Γορτυνία», εκτός από διάφορα άρθρα που παρακολουθώ κάθε μήνα, όπως για παράδειγμα, την στήλη με τα Τοπωνύμια που επιμελείται ο εξαίρετος κύριος Σωκράτης Μάσσιας, διάβασα και μία ανακοίνωση της Αδελφότητας Ψαραίων, όπου δίνει περιγραφικά (στον περιορισμένο αναγκαστικά χώρο της καλής εφημερίδας) τα όσα άξια λόγου συνέβησαν στο χωριό μας τον Αύγουστο που μας πέρασε. Όλα καλώς ειπωμένα.
Με αφορμή τα όσα συνέβησαν την καλοκαιρινή περίοδο στο χωριό μας, προσωπικά θα κάνω μία δική μου αξιολόγηση και θα θέσω σαν το σπουδαιότερο γεγονός όλων, την δημιουργία του Λαογραφικού Μουσείου που φιλοξενείται πλέον στο Πολιτιστικό Κέντρο. Για να ξεκινήσω όμως από την αρχή, δεν πρέπει να παραλείψω τον Δημήτρη Παρ. Σταματόπουλο, διότι η αλλαγή χρήσης από Ξενώνα σε Πολιτιστικό Κέντρο, είναι καθαρά δικό του έργο. Με τις γνώσεις και την εμπειρία του ο συμπατριώτης μας, αθόρυβα, βοήθησε τα μέγιστα προς την κατεύθυνση αυτή.
Στη συνέχεια, ξεκίνησε το δύσκολο (κυριολεκτικά) έργο των δύο κυρίων -μελών του Δ.Σ. της Αδελφότητας- ήτοι, της κυρίας Μαρίας Ιω. Πανουσοπούλου και της κυρίας Ρένας Κονδυλοπούλου-Καλκανά, που ανέλαβαν να στήσουν από το τίποτα το Λαογραφικό Μουσείο. Όσο κι αν φαντάζει απλοϊκή, δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά η γέννηση ενός μουσείου. Απαιτούνται πάρα πολλά πράγματα συνδυασμένα έτσι ώστε να φέρουν επιθυμητά αποτελέσματα.
Οι ως άνω αναφερόμενες δύο κυρίες, δουλεύοντας μεθοδικά, με μεράκι, συλλέγοντας από φίλους και γνωστούς εκθέματα, συζητώντας για την ιδιότητα του κάθε εκθέματος που έπαιρναν για να το διαχειριστούν με τον καλύτερο τρόπο, να το αναδείξουν δηλαδή, είχαν έκ των πραγμάτων και αντικειμενικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα, που και πως θα τοποθετηθεί το κάθε έκθεμα ώστε να αναδεικνύεται και να αλληλοσυμπληρώνεται με άλλα εκθέματα.
Η ιδιότητα ενός Λαογραφικού Μουσείου, απαιτεί συνέχεια, ενότητα, δέσιμο, ώστε το στήσιμο όλων των εκθεμάτων να ενοποιεί την μία εικόνα. Οι πολλές εικόνες (τα πολλά εκθέματα), στο τέλος δίνουν αυτό που ξεχνάνε οι επισκέπτες ενός μουσείου αλλά είναι τόσο σημαντικό, την Α Ρ Μ Ο Ν Ι Α. Και αυτή επιτυγχάνεται μόνο μέσω της αλληλοσυμπλήρωσης.
Επισκεπτόμενος το Λαογραφικό Μουσείο όταν άρχισε και χτιζόταν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αντιλήφθηκα το μέγεθος της προσφοράς μιάς και η αρμονία ήταν ορατή σε κάθε σημείο του χώρου. Πόσο μάλλον σήμερα που έχει ολοκληρωθεί το έργο, οφειλόμενο και πάλι, το τονίζω, στις δύο κυρίες, την Ρένα Κονδυλοπούλου-Καλκανά και την Μαρία Ιω. Πανουσοπούλου.
Σαν Ψαραίος (στην καταγωγή) και σαν διαχειριστής της παρούσης Σελίδας, τις ευχαριστώ θερμά.
Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος
(ΧΔ)
