1. Από τον Αθανάσιο Γκούτη
Διατελών, από της χθεσινής ημέρας, υπό το κράτος της απρόσμενης και αιφνίδιας απώλειας, της μεταστάσης πλέον, αγαπημένης μας Κατερίνας Δ. Βέργου, εμβρόντητος, σοκαρισμένος και άφωνος, θα προσπαθήσω να αποδώσω, όπως εγώ προσέλαβα μέσα από την διαδρομή της φιλικής (με Φ κεφαλαίο), σχεδόν τριακονταετούς επικοινωνίας μας και της πεντηκονταετούς, ως συμπατριωτών, συνολικής γνωριμίας, το ήθος, την εμβρίθεια, το εύρος των γνώσεων, την αγχίνοια, την καλλιέπεια, την επιστημοσύνη του αντικειμένου των σπουδών της, την εύορκο εξάντληση της θητείας της στο ΙΓΜΕ, την πολυεπίπεδη γνώση της επί παντός του επιστητού, την γλωσσομάθειά της, την ευπροσηγορία της προς άπαντας, τον πολυπολιτισμό της ως πολυταξιδεμένης και προ πάντων, την ένθερμη και έμπρακτη αγάπη της στην εύρυθμη λειτουργία της οικογενείας, πατρικής, ιδίας και των θυγατέρων της, έως αυτοθυσίας.
Η Κατερίνα ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος και η εξαίρετος φύσις της, ως ανθρώπου, κατεδείχθη από τα μικρά της χρόνια, όταν ήταν μαθήτρια Δημοτικού στο χωριό μας. Επειδή το επίπεδο των γνώσεών της ήταν ανώτερο της ηλικίας της και ο Δάσκαλος την εδίδασκε με τους μαθητές της επόμενης τάξης, έναντι των συνομηλίκων της, είχε ως αποτέλεσμα, μερίμνη κάποιων καλοθελητών γονέων, να μη προαχθεί και να ξαναφοιτήσει, στην ίδια (την κανονική για την ηλικία της) τάξη. Το γεγονός αυτό ήταν η πρώτη απογοήτευση της Κατερίνας, για τον όμορφο κόσμο που ζούμε!
Αριστούχος, απολυθείσα του Δημοτικού, εφοίτησε, δύο χρόνια νομίζω, στο Γυμνάσιο Δημητσάνης, όπου και εκεί αρίστευσε. Τα επόμενα δε Γυμνασιακά χρόνια εφοίτησε σε Γυμνάσιο στου Ζωγράφου Αττικής, αφού μετεγκατεστάθησαν οικογενειακώς εκεί, όπως τότε έκαναν και άλλοι συμπατριώτες μας.
Περατώσασα τις Γυμνασιακές σπουδές της και επιτυχούσα στις εισιτήριες εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο, εισήχθη στην Γεωλογική Σχολή και αποφοιτήσασα σταδιοδρόμησε στο ΙΓΜΕ, από το οποίο και συνταξιοδοτήθηκε, ενώ κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας της συμμετείχε σε πολλές αποστολές του ΙΓΜΕ (ερευνητικές), τόσο του εσωτερικού, όσο και στο εξωτερικό.
Στο ΙΓΜΕ συνυπηρετούσε με μια συμμαθήτριά μου από το Γυμνάσιο Λαγκαδίων και εξ αφορμής αυτής της συνύπαρξης (των κοριτσιών), δημιουργήθηκε και η φιλία μου με την Κατερίνα, που διήρκεσε τόσα χρόνια, σπάνια για το είδος της, εχέμυθη και πραγματική, που πολλοί λίγοι από τους συμπατριώτες μας, την γνώριζαν.
Η Κατερίνα, ήταν ταγμένη, να υπηρετεί το θεσμό της οικογένειας, με άψογη συμπεριφορά στους γονείς της (κατά την μακρά περίοδο της ασθενείας τους) και όχι μόνο κατ αυτήν, με απόλυτο σεβασμό, αλλά και στους συγγενείς, είτε από την πλευρά του πατέρα της, είτε από την πλευρά της μαμάς της, πολύ δε περισσότερο στην οικογένεια που δημιούργησε η ίδια, αποκτήσασα δύο υπέροχες κόρες και τέσσερα εγγόνια. Γι αυτό (ένεκα της πεποιθήσεώς της στο θεσμό της οικογένειας), το διαζύγιό της ήταν η καταλυτική καμπή στην πορεία της ζωής της, όπως και σε κάθε άνθρωπο, κάθε σημαντικό και μοναδικό γεγονός.
Η συμπατριώτισσά μας είχε πλούσιο εσωτερικό κόσμο, ευρύτητα πνεύματος, με το οποίο προσέγγιζε κάθε θέμα ή πρόβλημα, σαφή εικόνα των ανθρωπίνων, επεδείξατο ήθος και διαγωγήν κοσμιωτάτην, εδίδαξε ήθος και αρετήν.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, τις ατελείωτες ημέρες και ώρες του εγκλεισμού, λόγω COVID-19, που μόνο τηλεφωνικά ενημερωνόμαστε για την κατάστασή μας και για τα τεκταινόμενα στο χωριό και τον κόσμο, την αγωνία της για τα εγγόνια της και τους γονείς τους.
Με τίμησε με την φιλία της, τα «μυστικά» μας θα παραμείνουν μυστικά, η αρετή και το ήθος της φάρος, διότι, κατά το αρχαίον: «Αρετή καν θάνη τις, ουκ απόλλυται, ζη δ΄ουκέτ΄ όντος του σώματος...».
Κ α λ ό τ α ξ ί δ ι, α γ α π η μ έ ν η μ α ς.
Εύχομαι εξ ύψους παρηγοριά, στις αγαπημένες σου Θυγατέρες, Έλλη και Γεωργία, στα αγαπημένα σου εγγόνια, Μυρτώ, Αχιλλέα, Σταμάτη και Άγγελο, στους γαμπρούς σου Κώστα και Γιάννη, στα αδέλφια σου, Γιώργο, Μαρία, Γιάννη και τις οικογένειές τους, την καλύτερη, από το Γυμνάσιο, φίλη σου Έφη και τον κουμπάρο σου και συνάδελφό σου Ανδρέα.
Εκεί που πηγαίνεις θα συναντήσεις την Γεωργία, την κοινή μας φίλη, είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσετε τις συζητήσεις μας, αλλά θα έχετε «άλλα μυστικά», ανωτέρας τάξεως.
Α ι ω ν ί α σ ο υ η μ ν ή μ η !
2. Από τον αδερφό της Γ. Βέργο
Τι να πρώτο-γράψω πολυαγαπημένη μου αδερφή Κατερίνα, εγώ για σένα. Καθότι είμαι δέκα πέντε χρόνια μεγαλύτερός σου. Για μένα ήσουν η μικρή μου αδερφή και η μεγαλύτερη αδερφή των παιδιών μου, διότι μεγαλώσατε μαζί. Πολλά από τα προτερήματα σου τα παιδιά μου τα πήραν από εσένα. Έφυγες πολύ νωρίς, απρόσμενα, που ούτε μπορούσα να το διανοηθώ.
Από τότε που γεννήθηκες είμαστε όλα τα χρόνια μαζί, μακριά από τα άλλα αδέρφια μας, διότι η Μαρία μετά το γάμο της έμεινε μακριά μας, στο Ίλιον. Ο Γιάννης, από 12 ετών μακριά μας στο Γυμνάσιο στα Λαγκάδια, μετά στο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη και μετά σαν στρατιωτικός γιατρός υπηρέτησε σε πολλά μέρη, σε όλη την Ελλάδα. Μετά την αποστρατεία του εγκαταστάθηκε στη Λάρισα και τον βλέπουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Εσύ μέχρι που τελείωσες τις σπουδές σου και μέχρι το γάμο σου, μέναμε μαζί. Μετά το γάμο σου, χώριζαν τα σπίτια μας 30-40 μέτρα. Ήταν αδύνατο να μην συναντηθούμε καθημερινά, κι’ αν δεν συναντιόμαστε θα μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Τα παιδιά μας μεγάλωσαν σαν αδέρφια και όχι σαν ξαδέρφια. Στα δικά μου παιδιά ήταν η σειρά τους να γαλουχήσουν τα δικά σου, ως μεγαλύτερα που είναι. Κι’ αυτό νομίζω έκαναν.
Ο πόνος όλων μας είναι μεγάλος, δύσκολα θα το ξεπεράσουμε. Εγώ, όσο θα ζω δεν πρόκειται να το ξεπεράσω ποτέ. Θυμάμαι τις πολλές επιτυχίες σου στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο στη Δημητσάνα, εδώ στην Αθήνα στο Γυμνάσιο-Λύκειο και την επιτυχία σου στη νέο-ιδρυθείσα τότε Γεωλογική Σχολή, που ήταν κάτι άγνωστο για τον τόπο μας. Ήσαστε επτά (7) κοπέλες και κάπου 80-90 αγόρια, οι πρώτοι γεωλόγοι που αποφοιτήσατε μετά το 1974. Εσύ τα κατάφερες και ήσουν η πρώτη, που πήρες πτυχίο, και κατείχες το υπ’ αριθμόν ένα πτυχίο γεωλόγου από Ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Δεν δίστασες να πας να εργαστείς σε μεγάλη τεχνική εταιρία που ζητούσε γεωλόγο, που τότε ήταν ελάχιστοι και από ξένα πανεπιστήμια. Εργάστηκες στα έργα του Μόρνου, που έκαναν γαλαρία σε κάποιο βουνό στη Βοιωτία για να φέρουν το νερό στη Αθήνα, μόλις τελείωσες το Πανεπιστήμιο για ένα χρόνο το 1974. Εργασία που τότε ήταν καθαρά ανδρική. Από το 1975 και για τριάντα τέσσερα χρόνια, εργάστηκες στο ΕΘΙΓΜΕ τότε, ΙΓΜΕ σήμερα, (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών), στο τμήμα Γεωχημείας, πάλι σχεδόν ανδρική δουλειά. Προόδευσες στην εργασία σου αν και ήταν επίπονη. Είχες γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα για τις έρευνες που κάνατε για μεταλλεύματα, νερά και άλλα, σε βουνά και ρέματα. Συνταξιοδοτήθηκες το 2009, όπου ήσουν προϊσταμένη του τμήματος Γεωχημείας.
Στην ιδιωτική σου ζωή ήσουν τυχερή και συνάμα άτυχη. Για πολλά χρόνια είχες ένα ευτυχισμένο γάμο, έχοντας αποκτήσει δυο κόρες την Έλλη και τη Γεωργία. Στη συνέχεια όμως, παρά την απογοήτευση που γεύτηκες από το χωρισμό σου, εσύ πάλεψες με όλες σου τις δυνάμεις και τα κατάφερες ξανά. Σπούδασες τις κόρες σου, τις αποκατέστησες και τις πάντρεψες, την Έλλη με τον Κωνσταντίνο Μαγουλιώτη που σου χάρισαν την Μυρτώ και τον Αχιλλέα και τη Γεωργία με το Γιάννη Γιαννίκο, που σου χάρισαν τον Παναγιώτη-Σταμάτη και τον Άγγελο. Ήσουν πολύ χαρούμενη και ευτυχισμένη με τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου.
Τώρα όμως που μεγάλωσες τα εγγόνια σου και θα άρχιζες κι’ εσύ να χαρείς και να ξεκουραστείς, να χαρείς τα παιδιά και εγγόνια σου, η τύχη δεν σου φέρθηκε καλά. Στα εβδομήντα ένα σου χρόνια, χωρίς να έχεις κανένα καρδιολογικό πρόβλημα και ενώ πήγες να ξεκουραστείς στο χωριό μας μαζί με την Έλλη και την οικογένειά της, ο Θεός σε πήρε κοντά του τη νύχτα, 17 προς 18 Αυγούστου 2023, αθόρυβα στον ύπνο σου, από καρδιακή ανακοπή.
Όλοι σου οι αγαπημένοι μουδιάσαμε, χάσαμε τα λόγια μας, μας πλημμυρίζει η αγάπη για σένα, τι να πω; Ήταν κάτι που έγινε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας, στου Μπουλούτσου, στον τάφο των γονιών μας, που σε σκέπασε.
Καλό Παράδεισο αγαπημένη μου αδερφή.
Αιωνία σου η μνήμη.
