Στη μνήμη Σχίζα Μιχάλη
***
Αναδημοσίευση από το site του Δημοτικού Ραδιοφώνου 98,7 Ιωαννίνων
Από: Γιώργος Γκόντζος (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)–
Φωτογραφίες κ. Πάνου Πλιώτα
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
διοργανώνει Τελετή στη μνήμη των «Έξι Παλληκαριών, πεσόντων στον Λόφο Δουρούτη»,
η οποία θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017 και ώρα 12.15′
στο Λόφο Δουρούτη.
Ομιλητής θα είναι ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων,
Καθηγητής κ. Γεώργιος Καψάλης,
με θέμα: «Το υστερνό γράμμα του συμπολεμιστή αδελφού στον αδελφό
που θυσιάστηκε στο Λόφο Δουρούτη».
Σας προσκαλούμε να τιμήσετε με την παρουσία σας την εκδήλωση.
Διεύθυνση Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
******************************************
«Ας είναι το χώμα σου ελαφρό για να μην πιέζη το πληγωμένο στήθος σου». Η ανάγνωση του συγκλονιστικού γράμματος του αδερφού ενός από τους έξι στρατιώτες- εθελοντές, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, που έπεσαν στην μάχη, την παραμονή της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, σφράγισε την εκδήλωση στο μνημείο στο λόφο της Δουρούτης.
Με την ανάγνωση, από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Γιώργο Καψάλη, του συγκλονιστικού γράμματος του αδερφού ενός από τα έξι 
παλληκάρια, του Γεώργιου Πασσιαδάκη, από τρία διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, που έπεσαν
στη μάχη, στις 20 Φεβρουαρίου 1913, την παραμονή της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων από τους Τούρκους, σφραγίστηκε η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο λόφο της Δουρούτης, στο χώρο του μνημείου των στρατιωτών. Τα ονόματα των έξι παλληκαριών, εθελοντών, του 3ου Λόχου, του 11ου Συντάγματος, όπως είπε στην ομιλία του ο πρύτανης, «δυο από τη λεβεντογέννα Κρήτη, άλλα τρία από τη σκληροτράχηλη και ανυπότακτη Αρκαδία, το ένα από τη μειλίχια Μεσσηνία», αναγράφονται στο λιτό μνημείο στην κορυφή του λόφου: Αθανασόπουλος Ιωάννης από Αλειτούργι Μεσσηνίας, Κεφάλας Αντώνιος από Μεγαλόπολη Αρκαδίας, Κρατημένος Ρήγας από Λαγκάδια Αρκαδίας, Σχίζας Μιχαήλ από Σέρβο Αρκαδίας, Πασσιαδάκης Γεώργιος από Κρήτη, Τσικαλουδάκης Εμμανουήλ από Κρήτη.
ΤΟ ΥΣΤΕΡΝΟ ΓΡΑΜΜΑ
Στον αγαπημένο μου αδελφό Γιώργο φονευθέντα κατά την γενική επίθεσιν έξωθι των Ιωαννίνων.
Και όταν εγώ σ΄επερίμενα στα Γιάννενα, ν΄αγκαλιαστούμε επί τέλους νικηταί και ξαπλωμένοι πάνω .jpg)
στην αμμουδιά της λίμνης να κουβεντιάσουμε μοναχοί οι δυο μας για τα βάσανα της πολεμικής ζωής τόσων μηνών εσύ δεν ήλθες. Εγύρισα όλους τους δρόμους 
μονάχος. Δεν άφησα μέρος που έβλεπα στρατιώτες μαζεμένους να διασκεδάζουν και να μην πάγω με την ελπίδα πως θα σε ιδώ, αλλά δεν σ΄ευρήκα πουθενά. Συνήντησα στρατιώτας και φίλους σου, τους αρώτησα για σένα μα όλοι μου έλεγαν πως κάπου σε είδαν. Δεν ήθελαν να με πικράνουν με την είδηση του θανάτου σου. Πήγα επί τέλους στον καταυλισμό του λόχου σας και ο λοχαγός σου μου είπε την φρικώδη αλήθεια. Μου διηγήθηκε όλας τα λεπτομερείας του τιμημένου θανάτου σου με πραγματικήν λύπη γιατί σ΄αγαπούσε. Την τελευταία στιγμή που συ πεσμένος όχι στην αγκαλιά της μάνας μας αλλά πάνω στες κρύες πέτρες του βουνού με την σφαίρα του εχθρού στο στήθος προσπαθούσες κάτι να πης στον λοχαγό σου μα δεν ημπορούσες , εκείνος σε χάιδευε σαν πατέρας και σου έλεγε πως θα σε πάρη και δεν θα σ΄αφήση να πέσης στα χέρια των Τούρκων. Και συ ευχαριστημένος από την υπόσχεσι αυτή έκλεισες τα μάτια σου για πάντα. Μου είπε χίλιους επαίνους για την έξοχο διαγωγή και την παλληκαριά σου, οι οποίοι έχυσαν μέσα στην ψυχή μου αληθινή παρηγοριά και εγέμισαν τα στήθη μου από υπερηφάνεια. Μου έδειξε τον τάφο σου πάνω στο βουνό κοντά στο ξωμονάστερο της Αγίας Παρασκευής (Ειρήνης) που σε έθαψαν οι συνάδελφοί σου με τιμάς και με δάκρυα γιατί όλοι σε αγαπούσαν.
Πήρα το μονοπάτι μονάχος και τώρα στο ηλιοβασίλεμα καθισμένος κοντά στο φτωχό και απέριττο μνήμα σου του οποίου το χώμα είναι ακόμα νωπό σου γράφω το στερνό μου αυτό γράμμα.Ξύπνα αδελφέ μου! Έχω να σου πω τόσε εύμορφες ιστορίες για το Μπιζάνι και τα Γιάννεν α που δεν μπόρεσες να τα ιδής αν και τόσους μήνες τυρανούσουν μ΄αυτό τον πόθο στα βουνά. Θυμάσαι δεν ημπόρεσα να σε συναντήσω πρά όταν πρωτοήλθες στην Ήπειρο και για μια και μόνο στιγμή γιατί η δίωρος άδειά μου δεν μου επέτρεπε περισσότερον. Ξύπνα! Σου κρατώ λουλούδια απ‘ αυτά που οι σκλαβωμένοι αδελφοί μας έρριπτον κλαίοντες από την χαρά και τον ενθουσιασμό της απολύτρωσεώς των, όταν ημείς ως νικηταί εισήλθαμε στην πόλι. Ξύπνα! Να ακούσης τον ήχο της μουσικής και τον αντίλαλο του τραγουδιού των στρατιωτών που εορτάζουν ακόμη τα επινίκεια.
Ξύπνα! Να μου παραγγείλεις τι θα πω στην μάνα μας όταν επιστρέφω μόνος. Δεν μου απαντάς τίποτε! Το ξεύρω πως δεν υπάρχεις πειά για μας. Το ξεύρω πως δεν θα έλθης πειά στην Κρήτη, αλλά μακρυά από όλους μας μονάχος εδώ στον τάφο σου θα κοιμάσαι κάτω από την άγρια μυγδαλιά που είναι κοντά σου στον αιώνιο ύπνο. Ας είναι το χώμα σου ελαφρό για να μην πιέζη το πληγωμένο στήθος σου! Φεύγω γιατί νύχτωσε. Σκορπίζω πάνω στον τάφο σου τα λουλούδια. δεν θα σε ενοχλήσω πειά. Κοιμήσου ήσυχα.
1 Μαρτίου 1913- Ο αδελφός σου Γιάγκος
Στεφάνι εκ μέρους των Αρκάδων κατέθεσε ο κ. Πάνος Πλιώτας που ζεί μόνιμα στα Γιάννενα, μας έστειλε τις φωτογραφίες, και τον ευχαριστούμε θερμά.
Στην τελετή, μετά την επιμνημόσυνη δέηση, απαγγέλθηκαν ποιήματα και διαβάστηκαν κείμενα από μαθητές και μαθήτριες των Σχολείων Πεδινής και Ασβεστοχωρίου.
Θοδωρής Γ.Τρουπής (Γκράβαρης)
22.2.2017
Σχεtικό άρθρο.
