Στο γνωστό ιστότοπο servou  lovers, η πατριώτισσα Ελένη Γ. Βέργου, δημοσίευσε πρόσφατες φωτογραφίες, από τις βρύσες του χωριού μας.

Αναδημοσιεύουμε  μία φωτογραφία από κάθε βρύση και στον ιστότοπο του Συνδέσμου, ώστε να τις δουν και οι επισκέπτες του servou.gr, γιατί αποτελούν μνημεία για τον τόπο μας.

Ως μνημεία του χωριού, έχουμε χρέος οι Σερβαίοι να επισκευάζουμε και να συντηρούμε τις βρύσες, ώστε να παραμείνουν «στον αιώνα τον άπαντα» και να θυμίζουν στις (πολύ) μέλλουσες γενεές πως εκεί έζησαν κάποιοι κάτοικοι που λέγονταν Σερβαίοι και πως η ιστορία αυτού του τόπου χρονολογείται ίσως από την Μυκηναϊκή εποχή, με βάση τα ερείπια του κάστρου στο «παλιόκαστρο», και τα όσα έχει καταχωρήσει στην ιστοσελίδα μας ο στρατηγός ε.α. Χ. Αθ. Μαραγκός (άρθρα στην κατηγορία “ιστορία”).

Η επισκευή και συντήρηση είναι ασφαλώς πρωτίστως υπόθεση των Τοπικών Αρχών και του Συνδέσμου μας. Όμως η ατομική πρωτοβουλία είναι ίσως πιο αποτελεσματική, απ΄όλα. Καλό είναι να επιδείξουν το ανάλογο ενδιαφέρον ιδιαίτερα ένθερμοι πατριώτες «υιοθετώντας» μια βρύση. Η Τρανηβρύση είναι σχετικά καλά συντηρημένη, όπως και ο «δημοκοίτης» και η «λιμνίτσα» (επισκευάστηκαν πέρισυ από το Σύνδεσμο). Οι άλλες …περιμένουν κάποιον «προστάτη». 

Ιδίως η Βεργαίικη. …Κάποιος Βέργος ή κατωμαχαλίτης;

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες  άλλες βρύσες που περιμένουν...

ΧΙΜ

 

Οι βρύσες με τη σειρά: 1.Βεργαίικη 2.Δημοκοίτης 3.Λιμνίτσα 4. Σουλινάρι και 5. Τρανηβρύση.

 

ΒρύσεςΒεργΒρύσεςΔημοκΒρύσεςΛιμνΒρύσεςΣουλινΒρύσεςΤρνηβρ


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.