Αθανασίου Στρίκου
(Άρθρο δημοσιευμένο στην εφημερίδα του Συνδέσμου "Αρτοζήνος").
.
Στην αξιόλογη εφημερίδα "Παρατηρητής" της Σπάρτης διαβάσαμε άρθρο του πατριώτη μας Θάνου Στρίκου με τίτλο "Η Μούσα". Επειδή το άρθρο είναι μεγάλο (5 συνέχειες) και ξεπερνάει τις δυνατότητες της δικής μας εφημερίδας, θα παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα.
Γράφει ο Θάνος:
.
"...Η Μούσα είναι η εσωτερική δύναμη, που κάτι φορές πιάνει τον άνθρωπο και τον τρελένει (το ένει με ε και όχι με αι), όπως η βοϊδόμυγα το βόιδι. Δεν τον αφήνει πουθενά σε ησυχία. Που δεν του χρειάζεται η δύναμη αυτή για να ικανοποιήσει κάποια βιοτική του ανάγκη, αλλά κάτι πού κάποτε είναι πολύ βαθύτερο. Ψυχικό, πολύ πέρα από το υποχρεωτικό. Πάνω από το γήινο. Κάτι το αέρινο, το υπερβατικό και υψιπετές..."
.
"...Η Μούσα είναι αυτή που κινεί όλες τις τέχνες. Του γεωργού, του χτίστη, του πρωτομάστορα, του πελεκάνου, της υφάντρας, της κεντρίστας, της μαγείρισσας, της πλέκτριας, του ξυλουργού... Ίσαμε του στρατηγού, του αρχιτέκτονα, του γιατρού (ιατρική τέχνη), του ρήτορα... Ίσαμε του πολιτικού (η πλέον υψηλή). Με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, γιατί σήμερα η πολιτική δεν είναι τέχνη, αλλά το πολύ ένα είδος διαχείρισης. Έτσι δεν μας λένε άλλωστε: η διαχείριση της εξουσίας των κοινών. Άρα ταχυδακτυλουργία. Άρα απάτη. Απ΄τα καπέλα τα ημίψηλα και τις μήτρες βγαίνουν καθημερινώς ...λαγοί με πετραχήλια... Και ανάμεσα στις τέχνες και οι λεγόμενες καλές (ποίηση, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική υποκριτική κ.ά.). Κι ο μαέστρος που διευθύνει την ορχήστρα και ο λογοτέχνης, ο ποιητής, που τα λόγια του μας τα δίνει μαστορεμένα. Ακόμη και ο μασόνος (ο τέκτονας), ο μαΐστωρ (δάσκαλος των ψαλτών στο Βυζάντιο) και ο μαΐστρος (ο άνεμος που χαϊδεύει και δροσίζει)...".
.
"...Κι αν πραγματικά την αγαπώ την τέχνη που κάνω, αυτό εν τέλει σημαίνει ότι αγαπώ τον άνθρωπο. Θυμηθείτε μια φοβερή φράση, με πραγματικά καθολικό περιεχόμενο, του Ιπποκράτη. "Φιλότεχνη εστί φιλανθρωπίη". Που σημαίνει ότι αν αγαπάς μια τέχνη ταυτόχρονα αγαπάς τον άνθρωπο. Ο τσαγκάρης π.χ. αν αγαπάει την τέχνη του θα κάνει και καλό παπούτσι... "
.
"...Λες, είπα, η μούσα να είναι μάουσα, μετοχή δηλαδή, του πανάρχαιου ρήματος μάω, που σημαίνει: Θέλω να: παίξω, να τραγουδήσω, να κλάψω, να χορέψω, να σκαλίσω ένα ξύλο, να αναπαραστήσω κάτι. Και άλλα πολλά τέτοια. Προσοχή όμως. Αυτό δεν το προκαλώ. Έρχεται μόνο του. Πηγάζει από μέσα μου σαν μια βαθύτερη ανάγκη. Κουράζομαι βέβαια. Όμως η εσωτερική δύναμη να εξωτερικεύσει την εσωτερική επιθυμία είναι ισχυρότερη, ώστε δεν λογαριάζει κούραση. Ή μάλλον θάλεγα σαν μαγεία διαλύει την κούραση...".
.
"...Και οι Μούσες, πολλές. Όσες και οι τέχνες. Όσες και οι επιστήμες. Μία απ΄αυτές, καίτοι δεν αναφέρεται στις εννέα, ονομαζόταν Πολυμάθεια. Και κάθε μια κάτι κρατούσε (λύρα, πάπυρο κ.ά.). Όσες κι οι ιερές επιθυμίες που είναι σύμφυτες στον άνθρωπο και τον ακολουθούν. Και τις επιθυμίες αυτές, τις πηγάζουσες από τα μύχια της ψυχής του τις κινεί κάποιος θεός. Έχουν ιερότητα οι Μούσες. Ήσαν οι ίδιες θεές. Επομένως έπρεπε να τους ανεγείρουν και ιερά να τις τιμήσουν. Έτσι γεννήθηκαν τα μουσεία, υπαγορευμένα κι αυτά απ΄ τις Μούσες. Ήσαν δε τα μουσεία όχι μόνο στενά τα ιερά των Μουσών, αλλά κάθε τόπος όπου συντελείτο οτιδήποτε πνευματικό. Και σήμερα τα μουσεία είναι για να στεγάσουν τα έργα του νου και των χεριών του ανθρώπου. Ουδέποτε δε ο θεός απαγόρευσε ποτέ στον Έλληνα να εκφράζεται ελεύθερα. Το
"ου ποιήσεις είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα"
εδώ είναι άγνωστο. Όπως η "απραξία ή η ακινησία". Κι όχι μόνο αυτό αλλά οι Έλληνες θεοποίησαν το κάλος
(Αθάνατε Έλληνα! "Έλλην όφις ο ποικίλος",
θα γράψει ο αρχιερέας των Δελφών Πλούταρχος)...".
.
(Σ.Σ. Ο θεόφιλος Σωτηρόπουλος, που επιμελείται τη σχετική στήλη στην εφημερίδα, γράφει για τον πατριώτη μας Θάνο Στρίκο:
"...Μεθυσμένος από το μεγαλείο του αθάνατου ελληνικού πνεύματος, δεν παύει να το κερνάει απλόχερα με το λαγαρισμένο τον ανόθευτο λόγο του σε όλους εμάς, που ζηλεύουμε τη γραφή του. Αδιόρθωτος ελληνολάτρης, υμνεί το μεγαλείο της φυλής και νιώθει υπερηφάνεια για την καταγωγή του και κοντά σ΄εκείνον και όλοι εμείς γοητευμένοι από τη γραφή του".
.
Επίσης ο κ. Σωτηρόπουλος αναφέρει στην εισαγωγή του άρθρου, για τις αποστολές κάθε μιας από τις 9 μούσες.
Καλλιόπη: Επική ποίηση και ρητορική.
Ευτέρπη: Λυρική ποίηση.
Θάλεια: Κωμωδία και βουκολική ποίηση.
Ερατώ: Ερωτική ποίηση.
Πολύμνια: Θρησκευτική ποίηση.
Μελωμένη: Μουσική και Τραγωδία
Τερψιχόρη: Ρυθμική.
Ουρανία: Αστρονομία.
Κλειώ: Ιστορία.
.
(ΧΙΜ_14-12-10)
