Βασίλη Κωσταντή Σχίζα 

Σε άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα γιορτάστηκαν τη Μεγάλη Εβδομάδα (2010) τα Άγια Πάθη του Χριστού, στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στου Σέρβου, ιερουργούντος, κατά τις Ιερές Ακολουθίες, με κάθε ιεροπρέπεια, του πατέρα Σωτηρίου Χούσου και με την βοήθεια των ιεροψαλτών Γιάννη Σχίζα, Γιώργη Βέργου και Κώστα Δάρα.

Ειδικά τη Μ. Παρασκευή, το ευσεβές εκκλησίασμα αποτελείτο από ικανό αριθμό προσκυνητών, πολλοί των οποίων ήταν απόδημοι Σερβαίοι της Αττικής.

Η παρουσία όλων στου Σέρβου αφύπνισε μνήμες περασμένων δεκαετιών όταν το χωριό έσφυζε από ζωή  καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου. Τότε, οι ταξιδευτές μαστόροι, επέστρεφαν στο χωριό με το «καζάντι» τους για να γιορτάσουν με τις οικογένειές τους τις Άγιες Ήμερες. Οι κατά κύριο επάγγελμα αγροκτηνοτρόφοι ασφάλιζαν τα γιδοπρόβατα και συμμετείχαν όλοι μαζί, στις θρησκευτικές και κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού.

Λειτουργία τη Μεγάλη Πρασκευή στον  Ι. Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου,   στο χωριό μας Σέρβου.

Εκείνα τα χρόνια στόλιζαν τον Επιτάφιο της Ζωοδόχου Πηγής με αγριολούλουδα, που μάζευαν από τα χωράφια και τους κήπους τα 170 περίπου παιδιά του σχολείου. Φέτος, ένας «εργάτης» στόλισε τον Επιτάφιο στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, για τις ανάγκες της τελετής των Παθών.

Παλιά, τα παιδιά του σχολείου χωρισμένα σε δύο χορωδίες, αγοριών και κοριτσιών, έψαλλαν τα εγκώμια αφού είχαν κάνει πολλές πρόβες με τους δασκάλους τους στο σχολείο. Σήμερα δεν υπάρχουν παιδιά να υμνήσουν τον Θεάνθρωπο και τα εγκώμια ψάλλουν οι ιεροψάλτες.

Η λιτάνευση του Επιταφίου γίνεται σήμερα, όπως και τότε, στο δρόμο μέχρι την Αγία Παρασκευή στην Τρανή Βρύση. Υπάρχουν όμως σημαντικές διαφορές.

*Στη διαδρομή της ιερής πομπής τότε, οι νοικοκυρές έξω από το σπίτι έκαιγαν λιβάνι πάνω σε ένα κομμάτι κεραμίδι, σε αναμμένα κάρβουνα που έπαιρναν από το τζάκι, αφού σπάνια υπήρχε λιβανιστήρι.

*Τα παιδιά του σχολείου προηγούντο της πομπής και κρατώντας πολύχρωμα φανάρια, έψαλλαν ρυθμικά το «Κύριε ελέησον...» ενώ οι καμπάνες των δύο εκκλησιών, της «επάνω» (Ζωοδόχου Πηγής) και της «κάτω» (Κοιμήσεως της Θεοτόκου), χτυπούσαν αδιάκοπα μέχρις ότου επιστρέψει ο Επιτάφιος στο Ναό της Ζωοδόχου Πηγής.

 Όμως, καμπάνες δεν ακούστηκαν φέτος να χτυπούν και από τα απέναντι χωριά, του Λυκούρεση και του Ψάρι. Ερημώνουν τα χωριά μας! Θα πρέπει διαρκώς να εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας σ' αυτούς τους λίγους, που προσπαθούν και αγωνιούν στου Σέρβου, για να διατηρήσουν αυτές τις παραδόσεις! Είναι οι ρίζες μας, οι ρίζες της πατρίδας μας!

(χιμ)