Δημητρίου Κουκουζή.   Από το βιβλίο του «Εύθυμα και σοβαρά»

Κάποτε το όνειρο της σύνταξης ήταν προνόμιο λίγων εργαζομένων, κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων. Γι’ αυτό και όλοι προσπαθούσαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Οι περισσότεροι όμως εργαζόμενοι έβλεπαν αυτό το όνειρο απραγματοποίητο ή απίθανο. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει να πάρει σύνταξη,  λέγανε. Η σκληρή δουλειά, ιδίως των μαστόρων, των εργατών και των αγροτών ήταν βαριά και ...ασήκωτη! Δεν πρόφθαναν να πάρουν σύνταξη ή αν την έπαιρναν δεν την χαιρόντουσαν για πολύ.

Είχαν λοιπόν συμβιβασθεί με την σκληρή τους μοίρα που ήταν: Δουλειά και... Άγιος ο Θεός! «Αν ήταν καλή η δουλειά θα δούλευαν και οι Δεσποτάδες. Δεν θα κούναγαν μόνο το θυμιατό!»,

 έλεγε ο πατέρας μου. Άλλοι πάλι θυμόσοφοι έλεγαν:

 «Αν ήταν καλό πράγμα η δουλειά δε θα σε πληρώνανε για να την κάνεις»! Άλλοι τέλος το χοντραίνανε το πράγμα:

«Στην Ελλάδα μόνο τα κορόιδα και τα ρολόγια δουλεύουνε!»

.

Δείτε σήμερα τί γίνεται με το συνταξιοδοτικό - ασφαλιστικό. Όλοι ανυπομονούν και θέλουνε να «σπρώξουν» και να προσπεράσουν γρήγορα την εργασιακή ζωή τους για να απολαύσουν σύντομα το ...καθισιό! Όλοι σήμερα ασχολούνται με το πότε θα συνταξιοδοτηθούν, πόση σύνταξη θα πάρουν, μέχρι πότε θα δουλεύουν. Λες και η ζωή τους έχει αξία μόνο μετά τη σύνταξη! Όμως τότε δεν αρχίζει η ζωή αλλά... οι εξετάσεις και τα φάρμακα!

 Θυμάστε παλιά το ποίημα με το μικρό μαθητή Τοτό που ονειρευόταν από παιδί να γίνει... γεροπαππούς, να μην πηγαίνει σχολείο κάθε μέρα, να παίζει το κομπολόι του, να κάθεται στην καρέκλα του και να μην κάνει καμιά δουλειά! Και το σοφό ποίημα εκείνο κατέληγε: «Έτσι ο Τοτός μας λέει με γνώση παιδική. Μα ο Τοτός δεν ξέρει πως όλοι οι γέροι σκέπτονται να ήσαντε... Τοτοί»! Αυτά που ξέραμε όμως μέχρι τώρα για την λεγόμενη καλοπέραση πρέπει να τα ξεχάσουμε. Μέχρι τώρα λέγαμε ότι αυτός καλοπερνάει επειδή τον βλέπαμε να ξεκουράζεται συνέχεια, να δουλεύει λίγο, να τρώει πολύ, να πίνει καλά, να έχει πρικιούλι και να ευφραίνεται ξαπλωμένος.

.

Το ρητό του Ευαγγελίου «αναπαύσου, φάγε, πίε, ευφραίνου» με το οποίο ο άφρων πλούσιος συμβούλευε την ψυχή του, το συνδέσαμε από παλιά με το σήμα κατατεθέν της καλοπέρασης και της ευτυχίας. Το «καθισιό και αναπαή» ήταν το διαχρονικό όνειρο του σκληρά τότε εργαζόμενου χειρωνακτικά εργάτη και αγρότη. Έμεινε αξέχαστο το έμβλημα της ξεκούρασης του αείμνηστου Φωτόπουλου ο οποίος παρότρυνε λέγοντας: Στην αρχή θα δουλεύεις σκληρά αλλά μετά θα ...κάαααθεσαι! Αυτή όμως η γλυκιά αναμονή της καλοπέρασης άλλαξε σήμερα τα χαρακτηριστικά της. Τώρα άλλαξαν τα δεδομένα. Οι γιατροί τώρα συνιστούν... κακοπέραση! Οι εντολές τους είναι σαφείς:

α) Όχι στο πολύ φαγητό. Να τρώτε ελάχιστα, σαν ζητιάνοι. Να είστε λιτοδίαιτοι. Να σηκώνεστε από το τραπέζι και να... πεινάτε! Οι Έλληνες είσθε παχύσαρκοι. Είσθε καλοπολυφαγάδες. Είσθε υπέρβαροι. Θα γίνετε όλοι διαβητικοί! Βρείτε τρόπο να αδυνατίσετε!.

 β) Όχι στο ποτό. Όχι στους φραπέδες - στα σφηνάκια - στα αλκοολούχα και στα λοιπά ...καουρέτα. Καταστρέφουν το συκώτι και φθείρουν την υγεία.

γ) Όχι στην ξάπλα του καναπέ, της καρέκλας και του κρεβατιού. Φέρνει υπέρταση, προκαλεί καρδιοπάθεια, ατονεί το πνεύμα. Η διαρκής ξάπλα στον καναπέ αποκοιμίζει το πνεύμα και κάνει «πλαδαρό» το σώμα. Το μυαλό του ανθρώπου δεν λειτουργεί, αποκοιμιέται και όλες του οι δυνάμεις «κάθονται».

δ) Περπατάτε συνέχεια. Όχι με το ασανσέρ, ανεβοκατεβείτε τις σκάλες με τα πόδια, τρέξτε! Πάρτε τους δρόμους και ασκηθείτε. Όχι καθιστική ζωή! Δηλαδή οι γιατροί μας συνιστούν μια στερημένη ζωή, μετρημένη, δύσκολη, εσφιγμένη και μίζερη: Λιτό φαγητό, ολίγη ξάπλα, καθόλου ποτά, άσκηση, τρέξιμο και πολλή οδοιπορία! Μας  βομβαρδίζουν καθημερινά με όλα τα απαισιόδοξα αυτά μηνύματα.

 Έτσι η συνταξιομανία που κατέκλυσε εσχάτως τους εργαζόμενους με «ώριμα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα» και που στο μυαλό τους έχει συνδυασθεί με την έννοια της «καλοπέρασης» κοντεύει να μετατραπεί σε μπούμερανγκ! Θα είναι δώρο άδωρο. Η καλοπέραση με την παλιά της έννοια άρχισε πλέον να αναθεωρείται. Και εγώ που είχα όνειρο να γίνω συνταξιούχος ώστε επιτέλους να τρώω, να πίνω και να... κάαααθομαι, καλούμαι τώρα να αναθεωρήσω τις απόψεις μου και τα όνειρα μου. Αναρωτιέμαι: αν είναι να κακοπερνάω δια να έχω υγεία τί άραγε κερδίζω;

Συμπέρασμα:

 Μην περιμένετε να γίνετε συνταξιούχοι για να καλοπεράσετε. Η υγεία δεν συνοδεύεται με την καλοπέραση αλλά με την... κακοπέραση! Όπως παλιά που υγιαίναμε και κακοπερνούσαμε. Καλούμαστε όλοι επομένως να διαλέξουμε για το νέο χρόνο την ...ανθυγιεινή καλοπέραση ή την υγιεινή ...κακοπέραση! Από μας εξαρτάται!

.

(χιμ)