Ελένη Καλλίστου
Αυτοσαρκασμός
Ξεκίνησα απ’το πουθενά
Έκανα φίλους βιαστικά
Καινούργια έβαλα γυαλιά
Για να διαβάσω στη ζωή
Πως είμαι εν τέλει μοναχή
Ένα ζητάω η κακομοίρα
Αφήστε με σ’ αυτή τη μοίρα!
Μόνη εδώ και μόνη εκεί
Μισάνθρωπος σ’ αυτή τη γη
Μπορεί αν πάω παραπέρα
Γνώμη ν’ αλλάξω κάποια μέρα
Τον εαυτό μου αν γνωρίσω
Ίσως τον άνθρωπο αγαπήσω.
(ΧΙΜ)
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
