Η μέρα εξημέρωσε
μα ήλιος δεν εφάνει.
Η καταχνιά τόσο πυκνή
την κόβεις με δρεπάνι.

Λυσσομανάει ο Βοριάς
σφυρίζει μανιασμένα
αγκομαχούν, στενάζουνε
στο διάβα του τα δέντρα.

Τα φύλλα σαν τρελά πουλιά
φεύγουνε τρομαγμένα
να βρούνε τόπο να κρυφτούν
μα πέφτουν πεθαμένα.

Οι ουρανοί ανοίξανε
πέφτει βροχή, χαλάζι
ποτάμια οι δρόμοι γίνανε
η γη ανατριχιάζει.

Δεν με τρομάζει ο Βοριάς
ούτε και το χαλάζι.
Μα με παγώνει η καταχνιά
που όλα τα σκεπάζει. 

"Θρούμπη"