Χωριό αγαπημένο μου
στου Μαίναλου την άκρη,
σαν στο μυαλό μου έρχεσαι
μου έρχεται ένα δάκρυ. 
.
Στων αστεριών τα σύνορα
φτάνουνε οι κορυφές σου, 
που να τις πρωτοθυμηθώ
τις λύπες τις χαρές σου.
.
Να θυμηθώ τα νιάτα μου
τα γλέντια, τις γιορτάδες,
τα χρόνια μου τα σχολικά
 κι όλες τις νοστιμάδες.
.
Σαν τα αετόπουλα ψηλά
με έμαθες να ζω,
τα μάτια εσύ μου άνοιξες
το κόσμο για να δω.
.
Όμως η ανάγκη μ΄έκανε
νωρίς να σε αφήσω,
αλλά κοντά σου σύντομα
θα ρθω ξανά να ζήσω.
.
Της γκούρας το φαράγγι θα διαβώ
θα περπατήσω στη ριζοσπηλιά,
Θα πάω προς τον Αγιαντριά,
Θα ανέβω και στον Αγιολιά.
.
Δεν θάχω ποια ανάγκη
.                                                                                                                                                                           Νίκος Νίκος Αρ. Τρουπής

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.