Αναδημοσίευση
Τον δάσκαλο με προσοχή ακούν να τους μιλάει.
κάθονται όλα ακίνητα, κανένα δε γελάει.
Με ενδιαφέρον τον κοιτούν και θέλουν να μαθαίνουν,
για Ιστορία τους μιλά, για κείνους που πεθαίνουν,
θυσία στην πατρίδα τους για τα ιερά και όσια,
που δεν τα πρόδωσαν ποτέ, ούτε για χίλια γρόσια.
Στ' αθώα προσωπάκια τους και στο καθάριο βλέμμα,
δεν αντικρίζεις σκοτεινιά, ούτε κακία και ψέμα.
Κάθε παιδί ακτινοβολά σαν μια ωραία ψυχούλα,
που κρύβει μεσ' στο σώμα του μια τρυφερή καρδούλα.
ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ
(Ζώνη Αρκαδίας, 18/1/2018)

 

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.