Ελένης Θ. Τρουπή-Burillon
Κολασμένη.
Χάθηκε
Σε μια σταγόνα βροχής
Όλη η υγρασία του κόσμου
Κύλισε
Σε μια σταγόνα δάκρυ
Όλος ο πόνος του κόσμου
Σιώπησε
Σ’ ένα φιλί
Όλη η φωνή μου
Την κατάπιε το στόμα σου
Ολόκληρο
Ολόκληρη
Κολασμένη
πρόλαβα να γράψω και σήμερα..
Για να αντηχεί
Σε μια σταγόνα μελάνι
Όλη η κραυγή του κόσμου…
Σε μια λέξη…
“Αγάπη”
Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.
