Έγινε στο χωριό, παρουσία 9 συγχωριανών μας, ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου με δοξολογία προ του μνημείου πεσόντων και κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες με δυνατό άνεμο και χαλαζόπτωση.
Κατατέθηκαν στεφάνια εκ μέρους της Δημοτικής Αρχής από το σύμβουλο κ. Θάνο Μπόρα, και εκ μέρους του Συνδέσμου μας από το μέλος του ΔΣ κ. Κώστα Δάρα.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Εθνικό Ύμνο.
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
