Έχω μια ρωγμή μες στην καρδιά μου

Εκεί θα βρίσκεται για πάντα η εικόνα σου

Φυλακισμένη κάτω από τον καθρέφτη του νερού.

.

Τα πληκτικά απογεύματα ύστερα από τον περίπατο στο μόλο

Παρόλο που τα αδέσποτα σκυλιά θα με γαυγίζουν

Θα ΄ρχομαι και θα σκύβω για να σε κοιτάζω

Μαρμαρωμένη με το αιώνιο μειδίαμα

Τα μάτια χάντρες, τα πλούσια κοριτσίστικα μαλλιά

Υδάτινοι καλαμιώνες όπου περνάει άφωνος

Από τον άλλο κόσμο ο άνεμος

Θα τραγουδάς, τα χείλη σου θα πάλλονται

Θα με κοιτάς επίμονα και φευγαλέα

Όμως εγώ δεν θα μπορώ να ακούσω το τραγούδι σου

Θα ΄χω ξεχάσει ίσως και ποια είσαι

Θα σκύβω μόνο πάνω από το αμίλητο νερό και θα αναρωτιέμαι

Ποιες περιστάσεις μας ενώσαν και μας χώρισαν

Κι όμως θα τρέμει όλο λαχτάρα η ψυχή μου να σ΄ ακούσει

Θα λέω μέσα μου ότι είσαι μάλλον από τα πλάσματα της θάλασσας

Μια νύμφη του νερού

Που κάτι προσπαθεί να πει πίσω από το παραπέτασμα του χρόνου

Αλλά κουφός θνητός εγώ

Μου είναι αδύνατο να σε ακούσω.

(ΧΙΜ)