Από τη συλλογή "Θυμάρια"

Έρχονται Χριστούγεννα κι έχω μια χαρά

Νιώθω πως στις πλάτες μου φύτρωσαν φτερά.

Έρχονται Χριστούγεννα, πίτες και φλουριά

Κι όλα γιορτοφόρεσαν πόλεις και χωριά.

 

Αριθμοί και γράμματα σας παρακαλώ

Φρόνιμα να κάνετε, νάνι το μυαλό.

Για να μάθω κάλαντα με γλυκιά λαλιά

Να ξυπνώ χαράματα κάθε φαμελιά.

 

Ώ σοφοί μου δάσκαλοι, σας ευχαριστώ

Που δεν με φορτώσατε για να …εργαστώ.

Κι έχω τόσα άφτιαστα… πρέπει να βιαστώ,

Θέλω άστρο, τρίγωνο, φάτνη και βοσκό…

 

Ήρθαν τα Χριστούγεννα, νάτη και η χαρά!

Φτερουγίζω, ιδέστε με, με λευκά φτερά!...

 

(χιμ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.