«Σκαλίζοντας τις ρίζες μας. ΣΕΡΒΟΥ». Φθινόπωρο 1987, Δ τεύχος.
....................................................................................................................
Χίλια καλημερίσματα και φέτος και του χρόνου.
Από καιρούς χηράμενη και λαμπροφορεμένη.
Κυρά μου τον υγιόκα σου, κυρά μου τον υγιό σου.
-Εγώ ΄χασα πολλούς υγιούς, για ποιόν υγιό μου λέτε;
-Για κείνον τον μικρότερον το μοσχαναθρεμένον
…………………………………………………………..
Εδώ που τραγουδήσαμε πέτρα να μη ραγίσει
Κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει.
Δώστε παράδες, δώστε αυγά να πάμε σ΄άλλη πόρτα
Και του χρόνου!
Το Σάββατο του Λαζάρου το βράδυ, πάνε όλες οι αρρεβωνιασμένες του χωριού με μια αγκαλιά βαγιόκλαρες στην εκκλησιά. Πριν να σημάνει ο παππάς εσπερινό, έχουν κιόλας στολίσει με βαγιόφυλλα και βαγιόκλαρα το τέμπλο και όλα τ΄ άλλα εικονίσματα της εκκλησιάς, κι είναι ανεβασμένες όλες πάνω στον γυναικωνίτη.
Μένουν για την πρώτη …ολονυχτία.
Την άλλη μέρα, από κείνα τα βαγιόκλαρα μοιράζει ο παππάς σε όλο το εκκλησίασμα. Εκείνα τα βαγιόκλαρα τα πήγαιναν οι χριστιανοί στα σπίτια τους. Τα κάναν μικρό ματσάκι και τα κρεμούσαν πλάι στα εικονίσματα και ρίχνανε από κείνα τα βαγιόφυλλα στις φακές, στο στιφάδο, στα φασόλια.
Τη βάγια πήγαιναν, από την Παρασκευή του Λαζάρου, οι ιδιανές οι αρρεβωνιασμένες, και τη φέρνανε από τα λόγγια και τα βράχια. Τους την έκοβε ένα σερνικό παιδί που νάχει και τους δύο γονείς του. Την έκοβε πρώτα με τρανό σύνεργο (πριόνι, τσεκούρι, κλαδευτήρι, κασάρα) και μετά τη λιάνιζε η ίδια η αρρεβωνιασμένη με μαχαίρι μαυρομάνικο. Την έκανε δεμάτι και την τοίμαζε για την εκκλησιά. Στην εκκλησιά την ξαναλιάνιζαν και την έκαναν μικρά κλωναράκια, για να αρκέσει την άλλη μέρα να πάρει όλο το εκκλησίασμα.
Από την Κυριακή των βαγιώνε το βράδυ αρχινάνε οι ολονυχτίες. Τα παιδιά πάνε με τα κλεφτοφάναρα και τα δαυλιά στην εκκλησία. Οι γέροι και οι μεσόκοποι φέγγουνε με τα λαδοφάναρα και περπατάνε από την εκκλησιά στο σπίτι.
Για τις ημέρες της μεγάλης βδομάδας λένε:
Μ. Δευτέρα: Ο Χριστός στη μαχαίρα
Μ. Τρίτη: Ο Χριστός εκρύφτει.
Μ. Τετράδη: Ο Χριστός εφάνει.
Μ. Πέφτη: Ο Χριστός ευρέθει.
Μ. Παρασκευή: Ο Χριστός στο καρφί.
Μ. Σάββατο: Ο Χριστός στον τάφο.
Κυριακή: Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ Α Ν Ε Σ Τ Η!
(Σύντομα η συνέχεια για τις άλλες μέρες της Μεγάλης Βδομάδας).
(ΧΙΜ)
