Απόσπασμα από το βιβλίο
"Σκαλίζοντας τις ρίζες μας" (Αθήνα 1987),
του αείμνηστου Σερβαίου Λογοτέχνη Θεόδωρου Κ. Τρουπή.
.
.Για την συνέχεια πατείστε στη λέξη "προηγούμενα"
(χιμ)
Απόσπασμα από το βιβλίο
"Σκαλίζοντας τις ρίζες μας" (Αθήνα 1987),
.Για την συνέχεια πατείστε στη λέξη "προηγούμενα"
(χιμ)
Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.
