"...σε έκτακτη συνεδρίαση το ΔΣ  αποφάσισε

να προτείνει στις Τοπικές Αρχές να δοθεί το όνομά του

στο δρόμο Σέρβου-Αράπηδες..."

***

Αξιομνημόνευτε Στάθη.

Όλοι εμείς, μαζευτήκαμε τούτη την ώρα εδώ, -συγγενείς, φίλοι, πατριώτες κλπ- να σε αποχαιρετήσουμε, μιας και μας φεύγεις για το μεγάλο ταξίδι, το ταξίδι που πήρες τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα (μετά ένα τροχαίο δυστύχημα) και που δεν έχει γυρισμό. 

Ο Στάθης με τον αείμνηστο πρόεδρο του Συνδέσμου Ηλία Χειμώνα, σε χοροεσπερίδα του Συνδέσμου.

Εδώ είναι η Πόπη, η εξαιρετική γυναίκα  σου, τα υπέροχα παιδιά σου – Παύλος, Χριστίνα και Χρίστος-Φώτης με τις οικογένειες τους- τα αδέρφια σου και άλλοι συγγενείς, πάρα πολλοί Σερβαίοι και πολλοί φίλοι σου και συνάδελφοι, αλλά και άνθρωποι που δέχτηκαν τις ιατρικές σου υπηρεσίες, στη μακρόχρονη παιδιατρική σου σταδιοδρομία.

 Εδώ βλέπω και την «παλιοπαρέα» του χωριού, Χρήστο Αναστασόπουλο κλπ. που κάθε Αύγουστο στου Σέρβου δίνατε  ξεχωριστό τόνο στο καφενείο του Γιάννη Ρουσιά, με τη γνωστή δραστηριότητα «των 32 φύλλων», συχνά με πολύ φωνή κι αντάρα!

Εδώ είναι τα μέλη του ΔΣ του Συνδέσμου μας, ως εκπρόσωπος των οποίων ομιλώ, του Συνδέσμου των απανταχού Σερβαίων «Η Κοίμηση της Θεοτόκου», ενός Συνδέσμου 94 ετών με ιδιαίτερα αξιόλογο και δυναμικό έργο, που πρόσφερε πολλά στους πατριώτες και γενικά αναβάθμισε την ποιότητα της ζωή τους. Σημαντικό μέρος  αυτού του έργου οφείλεται και στη δική σου προσφορά και δράση, αγαπητέ εν ζωή, πατριώτη, φίλε και συνάδελφε Στάθη.

Γεννήθηκες το 1931 στο  χωριό μας Σέρβου, που για κάποιους που δεν το γνωρίζουν βρίσκεται κοντά στη Δημητσάνα και στα Λαγκάδια. Παρόλο που ο πατέρας σου ήταν δάσκαλος -ο επιβλητικός και ακάματος Χρήστο-Ντάρας- μεγάλωσες στα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια με πολλές στερήσεις, μιας και η οικογένεια σας ήταν πολυμελής και οι συνθήκες εκείνης της εποχής εξαιρετικά δύσκολες με το πόλεμο του 1940, την κατοχή και τον εμφύλιο. Είναι γνωστό στους πατριώτες ότι στο γυμνάσιο Λαγκαδίων που σπούδαζες και λόγω της ανέχειας, είχε πάρει μαζί σου και μια γίδα να την βόσκεις και να πίνεις το γάλα. Με αγώνα τέλειωσες το Γυμνάσιο και με αγώνα κατάφερες να διακριθείς μεταξύ των συμμαθητών σου.

Σέρβου 1959. Πρώτος σύρει το χορό στη "Ράχη" ο Στάθης.

 Όμως οι πολλές δυσκολίες ήσαν μπροστά, γιατί τα οικονομικά της οικογένειας δεν επέτρεπαν να πάει ο Στάθης στο Πανεπιστήμιο, χώρια από τις ταλαιπωρίες και τις μεταθέσεις του ιδεολόγου πατέρα σου Χρήστου-Ντάρα, για τα πολιτικά του φρονήματα. Παρόλα αυτά, η επιμονή της μάνας σου και η δική σου θέληση έκαμψαν τις αντιρρήσεις των άλλων, και έτσι πέτυχες στην ιατρική, τέλειωσες κανονικά και «νάσου» το 1961, πριν 55 χρόνια,  αγροτικός γιατρός ο Στάθης στου Σέρβου. Εποχή με πολύ κόσμο το χωριό, πάρα πολλές για ιατρικές και άλλες φροντίδες, όπως και τα  υπόλοιπα χωριά που είχες υπό την ιατρική σου ευθύνη.

Οι εξαιρετικές υπηρεσίες που πρόσφερες τότε στους πατριώτες αλλά και στα άλλα χωριά που πήγαινες με το μουλάρι, στα λίγα χρόνια που υπηρέτησες εκεί, είναι σε όλους γνωστές και δεν χρειάζεται να αναφερθώ. Άλλωστε έχεις δημοσιεύσει, με γλαφυρό τρόπο και εξαιρετικό χιούμορ, αρκετά άρθρα στην εφημερίδα μας «Αρτοζήνο» και την ιστοσελίδα μας servou.gr –δυστυχώς υπάρχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα και για λίγες ημέρες ακόμη θα είναι εκτός λειτουργίας- που δείχνουν τον τρόπο ζωής και τις νοοτροπίες γενικά των ανθρώπων εκείνη την εποχή.

Στάθης ο αγρότης. Με το τρακτέρ οργώνει το χτήμα του.

Στου Σέρβου ξεκίνησες και την οικογενειακή σου ζωή και τη συνέχισες στην Αθήνα, τόσο ως γιατρός όσο και ως αγρότης στο αγρόκτημα σου στην Εύβοια, όπου καλλιέργησες σχεδόν τα πάντα. Απέκτησες τρία εργατικά και επιτυχημένα στη ζωή τους παιδιά με εγγόνια,  που σίγουρα είναι υπερήφανα για τον πατέρα και τον παππού.

Στην  Αθήνα συνέχισες τις σπουδές, απέκτησες την ειδικότητα της παιδιατρικής και ασχολήθηκες με την υγεία των παιδιών –τη μεγάλη σου αδυναμία- μέχρι και το τέλος της ζωής σου. Δεν ήθελες να πάρεις σύνταξη και δεν πήρες. Πρόσφερες τόσα πολλά χρήματα στο ασφαλιστικό σου ταμείο (ΤΣΑΥ) και δεν πήρες μία. Κόντρα στη τάση πολλών νέο-Ελλήνων που θέλουν να δίνουν λίγα και να αξιώνουν πολλά και νωρίς-νωρίς σύνταξη. Αυτά και πολλά άλλα οδήγησαν τη χώρα μας σε κατάσταση σχεδόν χρεοκοπίας. Δεν ξέρω πόσες άλλες τέτοιες περιπτώσεις, αγαπητοί πατριώτες και φίλοι, σαν αυτή του Στάθη, θα μπορούσε κανείς να βρει στην πτωχευμένη Ελλάδα του 2016.

Παράλληλα με την οικογενειακή και επαγγελματική σου σταδιοδρομία Στάθη ασχολήθηκες συστηματικά και με τα συλλογικά του χωριού μας. Από τότε που ήρθες στην Αθήνα συμμετείχες σε όλες τις συλλογικές δραστηριότητες και πριν 56 χρόνια, το 1960,  είχες γίνει ήδη πρόεδρος του Συνδέσμου. Δεν έμεινες όμως πολύ στο αξίωμα αυτό τότε, γιατί διορίστηκες αγροτικός γιατρός στου Σέρβου και αναγκαστικά παραιτήθηκες. Η συμμετοχή σου στα συλλογικά μας πράγματα, είτε ως πρόεδρος, είτε ως μέλος του ΔΣ είτε ως απλό μέλος του Συνδέσμου  ήταν διαρκής μέχρι και το φετινό καλοκαίρι που μίλησες σε εκδήλωση του Συνδέσμου στο χωριό και βοήθησες σημαντικά στη ΓΣ στο να μη διαλυθεί ο Σύνδεσμος.

Υπηρέτησες ως πρόεδρος το Σύνδεσμο κατά περιόδους επί 11 χρόνια και ήσουν ο μακροβιότερος πρόεδρος, μετά το γιατρό Ι. Δημόπουλο.  

Το παλιό Ηρώο, στη "Ράχη"

Όλα τα σημαντικά έργα που έγιναν στο χωριό  έχουν και τη δική σου σφραγίδα, από όσα έχω διαβάσει στα αρχεία του Συνδέσμου αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, αφού παρακολουθώ από κοντά τα συλλογικά μας πράγματα για πολλά χρόνια. Πέρα από αυτό είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί σου επί σειρά ετών, είτε μέσα είτε έξω από το ΔΣ, και το ποιο σημαντικό είναι η φιλία που μας συνδέει πάνω από μισό αιώνα.  Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω:

*Συμμετείχες, πριν και μετά το 1960,  βοηθώντας τους τότε προέδρους του Συνδέσμου στην πρόοδο των εργασιών του Μητροπολιτικού μας Ναού «Κοίμησης Θεοτόκου».

*Ήσουν ο εισηγητής στο ΔΣ για την τοποθέτηση του παλιού Ηρώου  πεσόντων στην πλατεία της Ράχης και προώθησες το θέμα μέχρι το τέλος του.

Πάνω φωτογραφία. Ο Στάθης με το Δ.Σ. στην εκδήλωση απονομής βραβείων στα Σερβιωτόπουλα το 1977. Η κάτω φωτογραφία είναι από τον αγιασμό στη Ράχη των εγκαινίων διάνοιξης του δρόμου για Αράπηδες.

Στη διετία 1976-1978 που ήσουν πρόεδρος και είχα την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος έγιναν τρία σημαντικά έργα με πάρα πολύ κόπο και συλλογική δράση που αναβάθμισαν την ποιότητα ζωής των πατριωτών, τους ένωσαν  ποιο πολύ μεταξύ τους  και έφεραν τους νέους ποιο κοντά στο χωριό και το Σύνδεσμο.

-Το ένα είναι η έναρξη της διάνοιξης του δρόμου προς Αράπηδες τον Αύγουστο του 1976 ενός παλιού αιτήματος των πατριωτών που βρήκε λύση επί της δικής σου προεδρίας, κόντρα στην απροθυμία κάποιων παλιότερων να συνεχιστεί ο δρόμος Σαρά-Σέρβου και προς Αράπηδες.

-Το άλλο είναι η έκδοση της εφημερίδας «Αρτοζήνος» την ίδια περίοδο, που μέχρι σήμερα εκδίδεται συνεχώς και αριθμεί 203 φύλλα. Για την αυτονόητη αξία αυτού του έργου, που όλοι οι πατριώτες το αναγνωρίζουν,  δεν υπάρχει λόγος να κάνω κάποιο σχόλιο.

-Το τρίτο είναι η καθιέρωση των ετήσιων βραβείων σε νέους, με καταγωγή από το χωριό, που σημείωσαν κάποια σημαντική διάκριση. Πάρα πολλοί νέοι έτυχαν αυτής της βράβευσης.     

Πριν τελειώσω θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο ακόμη σημαντικά έργα που φέρουν τη σφραγίδα σου:

Στην πάνω φωτογραφία ο Στάθης βραβεύει 2 νέους από το χωρίο που εισήχθησαν στηνΙατρική (με το βραβείο στη μνήμη της μητέρας του) και στην κάτω βραβεύει το Σταύρο Ι. Δημόπουλο που πήρε το πτυχείο της Ιατρικής.

*Καθιέρωσες ετήσιο βραβείο με χρηματικό έπαθλο 300 ευρώ, σε όποιον νέο με καταγωγή από το χωριό έμπαινε στην Ιατρική Σχολή, στη μνήμη της μητέρας σου που ήταν ο άνθρωπος που σε ώθησε και σε στήριξε να γίνεις γιατρός. Και είναι αρκετοί οι νέοι του χωριού που πήραν αυτό το βραβείο και ασφαλώς θα σου είναι ευγνώμονες.  

*Συνέβαλες καίρια στην αγορά του μισού σπιτιού της «Μπαρκούτσιος» από το Σύνδεσμο, διαθέτοντας το ¼ της αξίας του (1.000.000 δραχμές) για να γίνει η Πλατεία και το Πολιτιστικό Κέντρο, στη «Ράχη» του χωριού. Επί πλέον βοήθησες στο να κατασκευαστεί αυτό το έργο.

Κλείνοντας αγαπητοί πατριώ 

Σέρβου Αύγουστος 2010. Πάνω ο Στάθης κόβει την κορδέλα των εγκαινίων του Π. Κέντρου. Στη μεσαία φωτογραφία τον βραβεύει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θ. Γ. Τρουπής και στην κάτω χορεύει στη Ράχη.

τες, φίλοι και συγγενείς του Στάθη, θα ήθελα να υπογραμμίσω πως ο Στάθης Δάρας ήταν ένας ακέραιος και δημοκρατικός άνθρωπος με άποψη, την οποία εξέφραζε πάντα, άσχετα ποιος ήταν ο συνομιλητής του. Ήταν εξαιρετικός γιατρός, φιλάνθρωπος  και αντι-ρατσιστής χαρακτήρας.  Πάνω απ΄όλα εργατικός, καλός οικογενειάρχης, και εξαιρετικός πατριώτης.  Είναι είναι φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας. Το όνομα του Στάθη θα είναι για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των πατριωτών και στο χωριό μας Σέρβου, στον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε πολύ αγάπησε και τόσο συχνά επισκεπτόταν. Το ΔΣ του Συνδέσμου μας, που απαρτιζόταν στην πλειοψηφία του από τα σημερινά μέλη του ΔΣ, τίμησε το Στάθη Δάρα το 2010 και τον επέλεξε να κάψει την κορδέλα των εγκαινίων του Πολ. Κέντρου. Επί πλέον του χορήγησε τιμητικό βραβείο για τη συνολική προσφορά του στο χωριό και στους πατριώτες. Χθες σε έκτακτη συνεδρίαση το ΔΣ  αποφάσισε να προτείνει στις Τοπικές Αρχές να δοθεί το όνομά του στο δρόμο Σέρβου-Αράπηδες. Ακόμη αποφάσισε τα εξής:

*Να εκφράσει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια του και να καταθέσει στεφάνι στην κηδεία του.

*Το επόμενο φύλλο της εφημερίδας του Συνδέσμου «Αρτοζήνος», να αφιερωθεί στη μνήμη του, με άρθρα γύρω από τη ζωή και το έργο του.

*Στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου servou.gr να δημοσιευθούν τα κείμενα των επικήδειων ομιλιών και να δημιουργηθεί χώρος στην κατηγορία «Σερβαίοι για του Σέρβου», όπου να καταχωρηθεί το βιογραφικό του σημείωμα, όπως έχει γίνει με όλους τους προέδρους του Συνδέσμου που πρόσφεραν αξιόλογο έργο και υπηρεσίες στο χωριό και στους πατριώτες.

*Τον ερχόμενο Αύγουστο στο χωριό να οργανώσει ο Σύνδεσμος εκδήλωση στη μνήμη του. Ίσως κάτι ανάλογο να κάνει και στην Αθήνα.

*Τέλος, να διατηρήσει το βραβείο που καθιέρωσε στους εισαγόμενους νέους του χωριού στην Ιατρική Σχολή και να το ονομάσει «Βραβείο Ιατρού Στάθη Δάρα», με ή χωρίς οικονομικό αντίκρισμα, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες που εκάστοτε θα υπάρχουν.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του Στάθη και η πρωινή πάχνη που σήμερα έχει σκεπάσει το χωριό μας, τη Φραζινέτα και τον Αρτοζήνο, ας  έρθει και προς τα εδώ και ας καθίσει πάνω στο χώμα της Αθηναϊκής γης, που  σε λίγο θα σκεπάσει τον αξέχαστο πατριώτη.

.

Χ. Ι. Μαραγκός, γραμματέας Συνδέσμου Σερβαίων.